Bij oorlog komt Liefde vrij! (Twilight fan-fictie)

Hoofdstuk 10

Edward p.o.v.

Carlisle rent naar ons toe met zijn tas. 

'Leg haar op de bank.' zegt hij.

Snel leg ik haar op de bank en zorgt Carlisle ervoor dat het bloeden stopt. Dan tillen we haar naar de ziekenhuisafdeling.

Carlisle prikt Bella en hangt haar aan de bloedtransfusie. Ik zucht en ga naast haar zitten. Anna rent naar me toe en ik zet haar op mijn schoot. Ik ben benieuwd waardoor het zo gekomen is.

Samen wachten we tot ze wakker word. Hopelijk doet ze dat snel.

*1 dag later*

 Bella is nog steeds niet wakker en Carlisle word bezorgd. We snappen niet waarom. Alice ging bezig met de bruiloft en ik liet haar alles maar doen. Ik wou gewoon hier blijven. Ik kon er niet tegen als er iets zou gebeuren en ik dan niet bij haar ben.

Bella kreunt en ik zit gelijk recht op.

Ze opent langzaam haar ogen en kijkt me aan.

'Hé?' zeg ik langzaam.

Ze geeft me een glimlach.

'Mate.' mompelt ze.

'Hoi Isa.' zeg ik. Ik herken haar gelijk al. Ze glimlacht breder.

'Waar ben ik?' vroeg ze.

"Je bent op de ziekenafdeling.'

'Warom?'

'Je verloor veel bloed.'

'Oh...' mompelt ze.

'Ik haal Carlisle op.' zeg ik en ik geef haar een kus. Anna ligt rustig te slapen in de andere stoel.

'Nee.' mompel Isa. 'Blijf.'

Ik zucht. Dan pak ik maar me telefoon en sms Carlisle dat Bella wakker is.

Isa glimlacht blij door haar overwinning.

Isa p.o.v.

Mijn arm deed pijn maar dat vergat ik toen Edward mijn hand pakte. Ik was zo blij met hem. Mijn mate. Yeeh.

Mate ging bij me liggen en wachtte op iets. Ik kon het voelen. Toen ging de deur open. Ik gromde en keek naar wie er binnen kwam maar dat stopte gelijk toen ik papa zag.

"Papa.' zei ik blij en enthousiast.

'Hoi Isa.' zei hij twijfelend. Ik keek hem bezorgd aan.

'Je hebt het goed,' zei mate.

Ik keek hem met een glimlach aan.

'Is het goed als ik naar je wond kijk op je arm?' vroeg papa.

'Tuurlijk papa.' zeg ik.

Dan staat mate op.

'Waar ga je heen mate?' vraag ik bezorgd.

'Nergens. Ik laat papa alleen erbij.'

Mate gaat aan de andere kant staan en papa pakt mijn arm vast die zit in wit spul. Voorzichtig haalt papa het witte spul weg. Ik zie touw in mijn arm.

'Waarom touw?' vroeg ik.

Papa kijkt verbaasd.

'Je heelt heel snel.'

'Ja papa.' zeg ik. Dat weet papa toch.

'Touw weg?' vraag ik.

Papa knikt. Dan pakt hij een schaar. Mate houd mijn arm stil en dan voel ik de touw weg gaan. Gelijk is mijn arm weer oké en kan ik hem bewegen.

'Dank je papa.' zeg ik en ik vlieg papa om de hals. 'Jij mij beter maken.' zeg ik.

Papa lacht.

Mate pakt me weer vast en we verlaten het ziekenhuis.

Ik zie papa Anna oppakken en we lopen weer naar de kamer toe.