Ne geçmişe yarandık
Belki öyle sandık!
Nede geleceğe vardık
Bi ,nağra atıp fırlatamadık,
Mezuniyet keplerimizi
Bir portakal sandığı üstünde
Paylaştık ekmeğimizi.
Çiçek çocukların çıplaklığına
Bakıp özgürlüğü anlamaya çalıştık..
Engin denizin ilmik ilmik tutsaklığında boğulduk.
Pis fakirdi memleket manzaraları.
Bize kalan tek yadigar
Parkalarımız,
Postallarımız
BİRDE
Eski dostlar eski dostlar.
Olsa da büyük kayıplar
Kol kola kenetli
Bir ağacın kökleriyiz .
Biz 68 kuşağıyız
Fikren hür ruhen sağlamız be..
Su dökmez elimize
Ardımızdan geçip giden
El pençe divan duran yıllar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YELKEN AÇTIM
PuisiBen, Mahsenem Yazal İzmir/Karşıyaka' da yaşıyorum.Sevdaların unutulduğu.Acıların can alıcısı yanı başımızdan akıp geçerken körebe oynayanlara inat , şair oldum. Hayatın kıyısından köşesinden hepimizden bir parça hikaye tadında. somut şiirlerimle m...
