"İkiniz,benimle gelin." Lara ile korkarak takip etmeye başladık. Bu adamı tanımasak ta bizi tanıyor gibiydi. O zamanlarda İşkencemize doğru yürüdüğümüzü anlayamadık.
İki kardeş ve bir adam. Korku dehşet ve keder. İki kardeş kacabilecek mi?
-Şiddet...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
WDG :3
¡Sarah'ın Ağzından¡
"Psst! Uyan abla!" Uykulu sesimle konuştum "Ne var Lara?" "Doktor ve oğulları seni uyandırmamı istedi." Parmaklıkların açılma sesini duyduğumda gözlerimi ovuşturup ayağa kalktım. Yürümeye başlayıp ve kapıya varıyorum.
Wound denilen çocuk konuşuyor. "Çok uykucusun be." "Kapa çeneni. Saatin kaç olduğunu bile bilmeden taş tabanlarda yatarsan sende uykucu olursun." "Belki." Doktor irkiliyor.
Koridoru geçip odaya vardığımızda birkaç hologram tarzı şeyler ile karşılaşıyoruz.
Accure konuşmaya başlıyor. Doktor ise bir kenara oturuyor. Wound duvara dayandı.
"Ruhsal dayanıklılığını ve atak gücünü öğrenmeye çalışıyoruz. Bu yüzden bu tür şeyler ile çok karşılaşacaksın. İyi şanslar." Sona doğru sesi alçalınca çok zorda olsa ne dediğini anlamıştım. Çok tatlıydı. Beni şeker komasına sokardı resmen. Başımı olumlu anlamda salladım ve saldırmaya hazırlandım.
İlk hologramın bana attığı sihri kolayca sağa kaçarak engelledim. Ona doğru attığımı kemik tam kafasından geçti. İlk hologram bitmişti. İkinci hologramın bana attığı kemikten aşağı eğilerek kaçtım. Benim gücüm! Nasıl yani? Attığımız sihri mi kopyalıyorlar?! Ataklarımda dikkatli olmalıyım. Shirsel atak uygulamadan yakın dövüş'e geçmeliyim. Hızla koşarak ikinci hologramın arkasına yerleşiyorum. Boynunu tutup hızla yana büktüğümde ikinci hologram kayboluyor. Son 4 hologram. Bu kolay olacak.
Yarım Saat Sonra
¡WDG'nin Ağzından¡
Aman tanrım. Ne yapıyorum böyle. Mental sağlığı paramparça. Savaşmak için fazla kibar.
"ACCURE!"
Koşarak geliyor. "Ne oldu?" Başımla Lara'yı işaret ediyorum. "Hepimiz bir aradayken Wound'a karşı değişik bir hali vardı. Birbirlerine yaklaşmalarını sağla. Mental sağlığı düzelebilir."
"Yani çöpçatan mı olacağım? Ciddi misin? Her neyse. Tamam. Yaparım. Ama onlara karşı daha anlayışlı ol baba."
"Evet evet. Her neyse. Git hadi."
¡Accure'ın Ağzından¡
Hücreye döndüğümde Sarah'ı dağılmış bir şekilde buluyorum. Ağlamaktan gözleri kızarmış ve titriyordu. Yanına gittiğimde başını kaldırıp zayıf bir ses ile konuşuyor.
"Nerede o. Bana iyi olduğunu söyle..yalvarırım." "İyileşecek. İkinizi yaşam ayıramaz. İyi olacak." "Teşekkür ederim.."
Bana sarıldığında utançtan kıpkırmızı oluyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hıçkırıklarını duydukça içim parçalanıyor gibiydi. "Teşekkür ederim... teşekkür ederim... teşekkür ederim..." mırıldanıyordu. Titreyen ellerle ona geri sarıldım. Onun yanındayken çok utangaç hissediyordum. Değişik bir histi. Parmaklıklar açılınca Wound'u ve Lara'yı gördüm. Sarah benden ayrıldı ve koşarak Lara'nın kucağına atladı.
"İyisin! İyisin! Şükürler olsun.." "...evet.." Ayrıldıklarında Wound kusuyormuş gibi yaptı. Koluna vurdum ve susmasını işaret ettim. Bana bakarken kaşlarını kaldırdı. Sonra da başını salladı. Kızlara döndü ve aralarına girdi.
"Bu kadar salya sümük olmak yeter! Hadi birşeyler yapalım." Lara merakla soruyor. "Ne gibi?" Wound Lara'ya dönüp sırıtıyor. "Sen ne istersen,prenses." Sarah öksürüp dikkat çekiyor ve Wound'u tutuyor "Başka bir şey deneyelim bence."
Sarah'a bakıyorum. Bana döndüğünde ona gel işareti yapıyorum.
"Kardeşinin iyileşmesi için yakın bırakmalısın." "Lara 15 yaşında Accure!" "Sessiz ol! Mental sağlığı düzelmeli." İç çekiyor. "Pekala." Bana bakıp gülüyor. Karşılığında yüzüme aptal bir sırıtış yerleşiyor.
Bu hissi biliyorum. Ama ya eskisi gibi olursa? Dayanamam.
