My Teacher

I Love Her

"Τζεν θέλω να σου πω κάτι αλλά να είσαι ήρεμη." με κοιτάει αγχωμένη άλλα δεν θέλω να της έχω μυστικά. Εξάλλου νομίζω πως πρέπει να ξέρει. Είναι ο πατέρας της. "Κόλιν σε παρακαλώ, πες μου." "Τζεν ο πατέρας σου είναι εδώ στο Λονδίνο." σηκώνεται από το κρεβάτι αναστατωμένη. "Θα βρεθείς με τον πατέρα μου; Μετά από όλα αυτά που περάσαμε;" "Μωρό μου σε παρακαλώ ηρέμησε! Αυτός μου το πρότεινε και εγώ δέχτηκα." "Κόλιν γιατί δέχτηκες; Άμα σου κάνει κάτι κακό; Ξέρεις ότι δεν θέλει την σχέση μας." την πλησιάζω και ακουμπάω τα χέρια μου στο πρόσωπό της "Το ξέρω. Αυτό θέλω να αλλάξω. Να δεχτεί την σχέση μας. Μόνο τότε θα νιώσω ότι θα είσαι ολοκληρωτικά δικιά μου." "Φοβάμαι." "Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Μιλήσαμε ήρεμα στο τηλέφωνο. Ήθελα να στο κρύψω άλλα δεν μπόρεσα." "Και καλά έκανες. Δεν θέλω μυστικά στην σχέση μας." μου χαμογελάει και με φιλάει απαλά. Όχι μυστικά άλλα εγώ δεν της έχω πει για την συνάντηση μου με την Χέλεν. Δεν ξέρω αν πρέπει να της το πω αφού σήμερα τελείωσα οριστικά μαζί της. "Λοιπόν, θα δεις την άσκηση;" "Ναι αγάπη μου." παίρνω το τετράδιο της και κοιτάω την άσκηση. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και την κοιτάζω. "Και αυτή λάθος; Τέλος Κόλιν δεν θέλω άλλο!" "Όχι σωστή είναι." "Τότε γιατί πήρες αυτό το ύφος;" "Σκέφτηκα να κάνω λίγη πλάκα."

Νευριάζω λίγο και του πετάω το βιβλίο πάνω του. Γελάει και αρχίσαμε να πετάμε διάφορα αντικείμενα ο ένας στον άλλον. Σαν μικρά παιδιά το ξέρω άλλα όταν είμαστε μαζί νομίζω πως έτσι νιώθουμε, σαν μικρά παιδιά. Έχω ξαπλώσει πάνω στα πόδια του και μου χαϊδεύει τα μαλλιά. "Κόλιν, θυμάσαι που κάναμε σχέδια για αυτό το σπίτι που είχες ζήσει μικρός;" "Ναι ζωή μου." "Λέγαμε πως θα ζήσουμε σε εκείνο το σπίτι." με κοιτάει στα μάτια και με φιλάει απαλά στο μέτωπο κλείνοντας εγώ τα μάτια μου. "Ακόμα το θες;" "Σαν τρελή." "Τότε σου υπόσχομαι πως αν ο πατέρας σου δεχτεί την σχέση μας θα πάμε αύριο κιόλας να το φτιάξουμε και να μείνουμε εκεί." "Και η δουλειά σου; Το σχ..." με φιλάει απαλά χωρίς να με αφήσει να ολοκληρώσω "Μπορείς να σκεφτείς για λίγο μόνο τις καλές στιγμές;" "Όπως;" "Όπως εγώ και εσύ μέσα σε εκείνο το σπίτι, να καθόμαστε μπροστά από το τζάκι αγκαλιά και σιγά σιγά να σου κάνω έρωτα" χαμογελάω λίγο και τον κοιτάω "Το έχουμε κάνει αυτό." "Θέλω να το κάνουμε ξανά." φιλιόμαστε και κάνουμε έρωτα μέχρι να βραδιάσει.

Είμαι έτοιμος να φύγω. Η Τζεν είναι ακόμα στο κρεβάτι και με κοιτάζει που φοράω το πουκάμισό μου. "Λοιπόν, είμαι έτοιμος." "Κόλιν μην εμπιστεύεσαι τον πατέρα μου." "Τον έχω μάθει πλέον. Μην ανησυχείς." της δίνω ένα απαλό φιλί και φεύγω. Μπαίνω μέσα στο αμάξι και παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα της. "Δεν χρειάζεται να πάρεις αυτοκίνητο. Έλα στο στενό που υπάρχει λίγο πιο κάτω από το σπίτι σου." είπε αυτή την κουβέντα χωρίς να με αφήσει να μιλήσω και το έκλεισε αμέσως. Κατάλαβα που είπε κατέβηκα από το αυτοκίνητο και άρχισα να περπατάω. Μου φάνηκε παράξενο γιατί νόμιζα πως θα ήταν αλλιώς η συνάντηση μας.  Μετά από λίγα λεπτά έφτασα και είναι τόσο σκοτεινα. Δεν βλέπω να υπάρχει κανένας και σκέφτομαι μήπως μου έκανε πλάκα μέχρι που ακούω την φωνή του. "Γεια σου Κόλιν." γυρνάω πίσω και τον βλέπω. Δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αρχίζω να πιστεύω πως μάταια πίστευα ότι έστω και λίγο θα μπορούσα να του αλλάξω γνώμη. "Γιατί βρεθήκαμε εδώ;" "Ωχ μην μου πεις ότι νόμιζες ότι θα βρεθούμε σε κανένα εστιατόριο και θα τα λέγαμε σαν κανονική άνθρωποι;" ρίχνει αυτό το ψεύτικο χαμόγελο που μισώ τόσο πολύ. "Βλέπω δεν άλλαξες καθόλου." "Κάποιοι αλλάζουν ενώ κάποιοι άλλοι μένουν όπως είναι." "Ωραία, γιατί εγώ άλλαξα και αυτή την φορά, δεν θα φοβηθώ." με πλησιάζει και με κοιτάζει στα μάτια. "Δεν θα δεχτώ ποτέ η κόρη μου να είναι μαζί σου. Θα κάνω τα πάντα για να σε παρατήσει Κόλιν." "Την αγαπάω." "Δεν με νοιάζει." γελάει "διαβολικά" και πάει να φύγει άλλα τα λόγια που λέω τον σταματάνε. "Είναι δικιά μου, δεν μπορείς να την πάρεις από μένα!" γυρνάει πίσω και με βλέπει "Ωχ μπορώ. Η κόρη μου θα γυρίσει πίσω στην οικογένειά της. Θα γυρίσει πίσω στο σπίτι της." φεύγει και εγώ μένω μόνος και έκπληκτος.