My Teacher

He's Back

Δεν την θέλω εδώ. Θέλω να φύγει. Δεν έχει καμία δουλειά να είναι εδώ. "Δεν σε θέλω εδώ. Χέλεν θέλω να φύγεις. Τώρα!" έρχεται προς το μέρος μου και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω. "Είμαι η πρώην σύζηγος του. Έχω κάθε δικαίωμα να είμαι εδώ." "Δεν του είσαι τίποτα πλέον. Και ο ίδιος είμαι σίγουρη ότι δεν σε θέλει εδώ. Φύγε Χέλεν!" "Όχι Τζεν δεν φεύγω. Δεν φεύγω άμα δεν τον δω." την κοιτάζω με μίσος στα μάτια. "Δεν θα μπεις μέσα στο δωμάτιο." γελάει και κοιτάει κάτω. Δεν ξέρω τι βρίσκει αστείο. Πάντως εγώ, άμα δεν φύγει σε 5 λεπτά είμαι ικανή να αρχίζω να φωνάζω σε όλο το νοσοκομείο. Τα 5 λεπτά πέρασαν και δεν λέει να φύγει. Έχουμε βάλει και οι δύο τις φωνές και ο πατέρας μου με την Έλλη και τον Ζακ προσπαθούν να μας χωρίσουν. Ξαφνικά βλέπουμε γιατρούς να μπαίνουν τρέχοντας μέσα στο δωμάτιο που είναι ο Κόλιν και αρχίζω να φοβάμαι και να κλαίω. Θέλω να μπω και εγώ αλλά ο πατέρας μου με κρατάει σφιχτά. Είμαι σίγουρη ότι κάτι σοβαρό έπαθε και εγώ δεν μπορώ να βρίσκομαι μαζί του. Να του κρατάω το χέρι. Ζαλίζομαι. Πέφτω κάτω και τα βλέπω όλα μαύρα. Μπορώ να τα δω ξανά όλα καθαρά όταν με βοηθάνε οι γιατροί και με πηγαίνουν σε ένα δωμάτιο. Το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι ο πατέρας μου. Δεν ξέρω πόσες ώρες πάνε που λυποθήμησα. "Μπαμπά τι έγινε;" "Λυποθήμησες και οι γιατροί σε βοήθησαν. Σου έκαναν και κάποιες εξετάσεις. Είσαι μια χαρά. Και εσύ αλλά και το μωρό." "Το μωρό;" "Είμαι σίγουρος ότι ξέρεις Τζεν." αναστενάζω και γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά. Ώστε ο πατέρας μου έμαθε πρώτος για το μωρό. Δεν ήθελα να έρθουν έτσι τα πράγματα. "Μπαμπά θα στο έλεγα αλλά όχι τώρα. Ήθελα να το μάθει πρώτος ο Κόλιν." "Το φαντάστηκα. Αυτό όμως είναι ένα θέμα που θα το συζητήσουμε μόλις τελειώσουμε από δω." "Θέλω να δω τον Κόλιν. Είναι εντάξει;" "Ναι. Πριν πήγε να του συμβεί κάτι πολύ σοβαρό αλλά τώρα είναι εντάξει." "Ξύπνησε;;" "Όχι Τζεν μου. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμα." "Τότε πότε; Πότε θα ξυπνήσει; Δεν το αντέχω άλλο." μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι και να πάω να περιμένω έξω από το δωμάτιο του μήπως ξυπνήσει. Ο πατέρας μου με κρατάει από την πλάτη γιατί φοβάται μην πέσω ξανά. Καθώς φτάνουμε η Χέλεν είναι ακόμα εδώ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν με άκουσε πριν. "Τζεν σε παρακαλώ μην αρχίσεις ξανά. Είδες τι έπαθες. Δεν φεύγω και τέλος!" "Δεν ζαλίστηκα από σένα. Ζαλίστηκα γιατί ο Κόλιν πήγε να με αφήσει." "Ότι και να έγινε εγώ δεν φεύγω." "Κόρη μου σε παρακαλώ." "Όχι μπαμπά! Δεν την θέλω εδώ δεν το καταλαβαίνεις; Δεν έχει καμία δουλειά εδώ!" βλέπω την Έλλη και τον Ζακ να έρχονται. Ο Ζακ σίγουρα θα νιώσει άβολα που θα την δει και θα θυμηθεί όλα αυτά που έχουν γίνει μαζί τους. "Έχουμε κανένα νέο;" "Τίποτα." την βλέπει και ρίχνει το κεφάλι κάτω. Η Έλλη του κρατάει το χέρι σφιχτά σαν να δίνει μήνυμα στην Χέλεν ότι πλέον είναι μόνο δικός της. Εγώ αναστενάζω δυνατά και σκεπάζω το πρόσωπό μου με τα χέρια μου καθώς κάθομαι κάτω. Χρειάζομαι να δω τον Κόλιν. Μου λείπει. Μου λείπει πάρα πολύ. Ο γιατρός έρχεται και τον σταματάω. "Γιατρέ! Γιατρέ σας παρακαλώ, μπορώ να τον δω;" "Γιατρέ αφήστε την να λέει! Εγώ πρέπει να τον δω. Είμαι η σύζηγος του!" "Όχι δεν είναι! Είναι η πρώην σύζηγος του! Εγώ είμαι η σύντροφος του και θα γίνω και η σύζηγος του!" "Χα τίποτα δεν θα γίνεις. Σε εμένα θα γυρίσει και θα το δεις!" "Φύγε γαμώτο δεν μπορώ να σε βλέπω!" ο γιατρός έφυγε από μπροστά μας και πήγε στο δωμάτιο του Κόλιν. "Είδες τι έκανες; Τώρα δεν θα μας αφήσει να τον δούμε!" "Δεν θα τον δεις έτσι και αλλιώς! Μόνο εγώ θα βλέπω τον Κόλιν!" "Αξίζω να τον δω! Με εμένα ήταν πρώτα ο Κόλιν, εμένα ερωτεύτηκε πρώτα!" "Ποτέ δεν σε ερωτεύτηκε! Ο ίδιος μου το έχει πει!" "Σταματήστε επιτέλους!!" ο πατέρας μου φωνάζει και τον κοιτάμε. Μας πλησιάζει. "Αυτό που κάνετε δεν είναι καθόλου σωστό. Θα βγει ο γιατρός και θα φύγει χωρίς να μας πει τα νέα. Και οι δύο θα δείτε τον Κόλιν και τέλος!" "Δεν θα τον δει!" "Τζεν πρέπει να τον δει." "Μόνο πάνω από το πτώμα μου θα περάσει από την πόρτα." ο γιατρός βγαίνει και όλοι τον κοιτάμε με περιέργεια. Εγώ πηγαίνω μπροστά του και τον κοιτάω φοβισμένη "Γιατρέ! Γιατρέ σας παρακαλώ πείτε μου. Πως είναι;" "Λέει συνέχεια το όνομά Τζεν." "Εγώ, εγώ είμαι η Τζεν!" "Τότε νομίζω πως πρέπει να πας να τον δεις." "Δηλαδή ξύπνησε;;" "Όχι ακριβώς. Του είναι δύσκολο να ανοίξει τα μάτια του. Είναι ακόμα αδύναμος. Αλλά μέχρι τώρα λέει συνέχεια το όνομά σου." "Μπορώ να πάω να τον δω;" "Φυσικά. Φρόντισε όμως μην κάτσεις πολύ." "Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ." ο γιατρός φεύγει και εγώ πηγαίνω μέσα στο δωμάτιο. Δεν έχει αλλάξει κάτι πάνω του. Είναι ακόμα με όλα αυτά τα μηχανήματα και τα σωληνάκια. Τα μάτια του είναι κλειστά. Τον πλησιάζω και του χαϊδεύω τα μαλλιά καθώς του δίνω ένα απαλό φιλί στο μέτωπο του. "Είμαι εδώ αγάπη μου. Είμαι εδώ." του πιάνω το χέρι και μετά από κάτι δευτερόλεπτα νιώθω να μου το κρατάει σφιχτά. "Τζεν." μόνο αυτό μπορεί να πει. Το λέει σιγά και αργά. Η αγάπη μου, νιώθω ότι βασανίζεται πάρα πολύ και το μισώ. "Κόλιν μου, αγάπη μου εδώ είμαι." δεν παίρνω απάντηση ούτε λέει το όνομά μου. Οι πληγές που είχε στο πρόσωπο έχουν αρχίσει να κλείνουν. Αυτό είναι καλό. "Κόλιν σε παρακαλώ, άνοιξε τα μάτια σου. Ξύπνα. Σε χρειάζομαι." δεν σταματάω να τον χαϊδεύω στα μαλλιά του. "Τζεν." λέει ξανά το όνομά μου με τον ίδιο ρυθμό όπως πριν. Με κάνει να κλάψω. "Εδώ είμαι αγάπη μου." λέω καθώς κλαίω δυνατά "Δεν θα φύγω. Ποτέ δεν θα σου φύγω." ακουμπάω το κεφάλι μου στην άκρη του κρεβατιού, κρατάω το χέρι του γερά και κλαίω με λυγμούς. Αυτή την φορά δεν νιώθω να μου κρατάει το χέρι όμως μετά από κάτι λεπτά κάτι άλλαξε. Νιώθω ξανά το άγγιγμά του. Σηκώνω ψηλά το κεφάλι μου και τον βλέπω να έχει ανοίξει με δυσκολία τα μάτια του και να με κοιτάει. "Κόλιν;" δεν μου μιλάει. Μάλλον δεν μπορεί να το κάνει ακόμα. Χαμογελάω και τον φιλάω απαλά στο μέτωπο. "Αγάπη μου ξύπνησες!" τον κοιτάω στα μάτια και του χαμογελάω. Μου χαμογελάει και αυτός καθώς δεν σταματάει να μου κρατάει το χέρι μου. Το χαμόγελο του όμως σβήνει και αρχίζει να φωνάζει. "Πονάω. Πονάω πολύ!" "Όχι αγάπη μου, σε παρακαλώ! Περίμενε, θα φωνάξω τον γιατρό!" δεν σταματάει να ουρλιάζει από πόνο και εγώ αρχίζω να τρέχω έξω. Έξω είναι ο πατέρας μου με τον γιατρό και μιλάνε. Τρέχω προς το μέρος τους. "Γιατρέ!! Γιατρέ σας παρακαλώ τρέξτε! Ο Κόλιν μου ξύπνησε και πονάει πάρα πολύ! Σας παρακαλώ ελάτε." ο γιατρoς έρχεται μαζί μου και πηγαίνουμε στο δωμάτιο του Κόλιν. Όταν μπαίνουμε μέσα εμένα μου λέει να βγω έξω. Φυσικά αρνούμαι αλλά έρχετε και με παίρνει ο πατέρας μου. Γιατί μου το κάνουν αυτό; Οι φωνές του Κόλιν ακούγονται μέχρι έξω. Πονάει. Το μισώ. Αλλά θα γίνει καλά. Αφού ξύπνησε.