Aşkın Bendeki Hali

1.BÖLÜM

"Günaydın, boncuk gözlüm ".
Bu ses ... Evet evetttt hep hayalini kurduğum, beklediğim sesti bu .
"Günaydın anneciğim "diye karşılık verdim. Uzun süre öylece dalmışım.
Annemin yanıma uzanıp sarılmasıyla farkına varkına vardım bunun.
Ahhh o kokusu ...
Canım annem benim ne kadar da özlemişim onun kollarında uyumayı.
Çünkü bunu yapmayalı yıllar olmuştu. Şu zamanın bize getirdikleri kadar götürdükleride vardı.
"Dünyanın adaleti " diye mırıldandım içimden. Herşey karşılıklıydı demi ? Birşey verdiyse eğer geri almasınıda bilirdi. Birden gözümden akan yaşlar annemin tenini ıslattı. O şefkatli elleriyle kafamı kaldırdı ve parmaklarıyla gözümden akan yaşları sildi ve sarıldı bana bende sarıldım ;hemde sıkıca. Hiç bırakmak istemiyordum. Öyle bir sarılıyordum ki hem hiç vakit yokmuş gibi hem de tüm zamanı bununla doldurmak ister gibi.
"Aaaa yeter ama anneciğim! Ağlamaya mı geldin? Hadi kalk bakalım kahvaltı hazırla anneye " dedi .
Ne güzel bir şeydi bu ."Anneye kahvaltı hazırla ". Aslında herkesin yaptığı bir şeydi. Bende yapmıştım ama anneme değil başka annelere, yengelere ve birçok kişiye.
"Kahvaltımı ... Canım annem sen iste yeter ki hazırlamaz mıyım " diye kalktım yerimden.
Ev o kadar güzeldi ki . Bunun en büyük sebebi de annemdi. İçinde onun sesi, nefesi, ayak izleri vardı.
Herşey onun zevkine göre dekore edilmişti. Hem burda kendime ait odamda vardı benim. Her ne kadar yılda bir kere üstelik bir haftalık da kalsam kendime ait bir yer vardı burda.
Yerimden kalkıp odamda bulunan banyoya yöneldim. Aynaya baktım ve gülümsedim. Derin bir nefes aldım , bu havayı ciğerlerime doldurmak istercesine.  Elimi yüzümü yıkadım ve mutfağa gitmek için  odadan çıkarken annem bana "Duygu" diye seslendi .
Bende bakıp gülümsedim. İsmimin bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. Annemden duyunca farkettim.
"Efendim anneciğim "dedim.
"Sen şimdi büyüdün de anneye kahvaltı mı hazırlicaksın " dedi.
Birden yüzümde acı bir tebessüm oluştu. Evet ben büyümüştüm ve annem bunu yeni görüyordu.
İlk kez büyüdüğüme şait oldu.
Oysa ki ben tam 10 yıl önce  büyümüştüm, onun gidişiyle hemde.
İstemesemde büyümek zorunda bırakılmıştım.
"Ben büyüyeli çok oldu anne,  sen beni yokluğunla büyüttün " dedim ve gözümde biriken yaşlara engel olarak mutfağa yöneldim.