So I Married The Mafia Boss

Kabanata 5

"No object is mysterious. The mystery is your eyes." - Elizabeth Bowen

Kabanata 5 - The Weird Human Cyborg

INIKOT ko ang paningin ko sa pamamahay ni Hunter. Hindi pala ito basta bahay kundi mansyon. Magpasahangang ngayon hindi ko lubos akalain na titira ako rito sa mga susunod na mga araw. Sa entrada pa lang kasi ng mansyon nito sa labas ay maa-amaze ka talaga sa may drive way na nalinyahan ng mga palm trees at sa gilid ay punum-puno ng mga red roses. The gravel driveway went in a perfect straight line about three meters wide, mayroon pang malaking fountain sa gitna. Pakiramdam ko tuloy para akong nasa Roma. Ang ganda tuloy magtapon ng coin sa fountain at mag wish. Like the movie 'When In Rome'.

Kung na-amaze ako sa labas eh di lalo na sa loob. Yung ceramic floor tiles, malahiganteng black front door na kaya atang pumasok pati mga giant sa loob. Mga antique displays na talagang nakalulula ang presyo sa kamahalan. The mansion was at a right angle with arched windows and a professionaly curved entrance.

After eating breakfast with Hunter iniwan na ako nito sa mga men in black niya para ihatid pauwi. Lennox and I are currently in the limo, I'm still wearing the red dress which Nami force me to wear along with the stunning red sandals, with black neclace and ruby ring. My hair and make up was done by Nami. Nakasandal ako sa gilid ng bintana ng limousin habang pinaaandar na nung driver yung sasakyan.

"May problema ba Young Miss?", Lennox interrupted my chain of thoughts. Tiningnan ko ito. Para bang isa itong robot na diretso ang pagkakaupo.

Lumapit ako ng konti sa lalaki habang pinapaypay ang kamay ko sa harapan ng mukha niya. As I expected, this man is a human cyborg! Ni hindi man lang siya kumurap. Amazing!

Pinitik-pitik ko pa ang kamay ko sa harapan ng mukha niya ng bigla itong bumaling sa akin at tinaasan ako ng kilay.

"What are you doing? Don't make a fool of yourself.", sabi niya na halatang naaasar.

Humalukipkip ako. "Umamin ka nga sa akin. Cyborg ka ba? I mean, sa yaman ni Hunter kaya niyang bumili ng cyborg na may isip. Wow! Super cool!", nag thumbs-up pa ako rito.

Napabuntung-hininga si Lennox saka biglang umasim yung mukha. Aba, at least may iba pa lang expression sa mukha ang kaya niyang gawin gaya ng sa tao. Kaya din pala ng lalaking cyborg na ito ang sumimangot.

"Sorry to say this Young Miss but your stupid!", tumingin itong muli ng diretso.

Ako naman ang umasim ang mukha. Nagmana nga ng pag-uugali ang lalaking ito sa unggoy niyang Boss.

"Ang lakas mong manglait, nagmana ka talaga sa Boss niyong unggoy. Mga ingliserong super maarte at havey na havey sa sobrang yabang na bonggang-bonggang manlait! Pang grammy awards, congrats!"

Umiling na siya saka pinindot yung ear piece niya. May kung anu-ano itong sinasabi na hindi ko maintindihan.

Binaba ko yung bintana ng sasakyan. Medyo idinungaw ko ang ulo ko sa labas. Napangiwi na lang ako ng makita ang dalawa pang itim na sasakyang bumuntot sa sinakyan namin ni Lennox.

"Uy cyborg, kailangan ba talagang may mga men in black na sumusunod sa atin? As if naman na may mangingidnap sa akin eh mahirap lang ako. No, correct that, kayo lang pala ang nangidnap sa akin."

"We need to protect the future wife of our Boss. We will die for your sake. And please don't call me cyborg. I'm a human! I have a name, it's Knoxx."

"Naks? Baduy. Pang-kanto."

Tinaasan ako ng kilay ni Lennox. Bakla ata to eh, kanina pa ako tinataasan ng kilay. "It's Knoxx not Naks. You're really stupid. Hindi ako makapaniwalang nabaliw si Boss sa'yo. Kung magkakaroon ng heir si Boss, please lang huwag sanang makuha sa geens mo. The future of our clan will be ruined kapag sayo nagmana ang bata."