အခ်ိန္ကား ည ၁၀နာရီသာရွိေသးေပမယ့္ ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုးကေတာ့ ညဥ္႔နက္ခ်ိန္အလား ေမွာင္မိုက္အံု႔ဆိုင္းေနသည္။ လွ်ပ္စီးေတြတစ္ဖ်က္ဖ်က္လက္ မိုးက်ိဳးေတြ တစ္ျခိမ္းျခိမ္းပစ္ျပီးသကာလ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ား တစ္ဖဲြဖဲြတသည္းသည္း ရြာက်လာေတာ့သည္။ ေဆာင္းဦးအဝင္မိုးျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ေအးစိမ့္ေသာအေအးဓာတ္က air-com ဖြင့္စရာမလိုပါပဲ တစ္ခန္းလံုးကို လႊမ္းျခံဳထားေလသည္။
"ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း"
တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညည္းညဴသံက ဘယ္ကထြက္လာပါသနည္း။ အလို ဒါအေနာ္တို႔ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ Moon Hyo-joon မဟုတ္ပါေလာ။
Moon Hyo-joon သူ ခႏၶာကိုယ္၌ေစာင္အထပ္ထပ္ျခံဳထားေသာ္လည္း ေႏြးမေနဘဲ ေအးေနေသာေၾကာင့္ တစ္ဟင္းဟင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းစိလို႔မရေအာင္ ညည္းေနမိသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလည္း ေရာင္ကိုင္းေနသလို တစ္ကိုယ္လံုးလည္း တို႔ထိလို႔မရေအာင္ပင္ နာက်င္ကိုက္ခဲေနသည္ေလ။ ေသခ်ာပါသည္။ အနာရွိန္ေၾကာင့္ သူဖ်ားေနပါျပီ။ နဖူးမွစ ေျခဖ်ားအထိ တစ္ကိုယ္လံုးမီးခဲတစ္မွ် ပူေနေသာ္လည္း တစ္ဆက္ဆက္တုန္ေနေအုင္ကို သူခ်မ္းေနမိသည္ေလ။
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာလည္း အက္ကဲြေျခာက္ေသြ႔ေနျပီ။ အားေခါင္တစ္ခုလံုးလည္း အပူေငြ႔ေတြႏွင့္ တံေတြးပင္အေငြ႔ျပန္ျပီး မရွိေလာက္ေအာင္ကို လွ်ာတစ္ခုလံုးပါ ေတာင္တင့္ေနမိသည္ေလ။ သူ အခုေရအလြန္ဆာပါသည္။ ေရဘူးက ေဘးခံုေပၚမွာရွိေနေပမယ့္ သူ႔လက္ေတြက လွမ္းမရ...
ေသနာၾကီး...ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘယ္ေတြေလ်ာက္သြားေနတာလား။ ဒီမွာေသမလိုျဖစ္ေနတာကို။ ငါ့ကိုသေဘာက်တယ္ဆိုျပီးေတာ့ ဂ႐ုလည္းမစိုက္ေပးဘူး ေသနာ...ေလာရွည္...ဟင့္။
ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ကိုက်ိန္ဆဲပစ္လိုက္သည္ေလ။ လူကေနမေကာင္းေတာ့ စိတ္က အလိုလိုေနရင္းကို အားငယ္ေနမိသည္မဟုတ္ပါလား။
ကြ်ီ ခနဲတံခါးပြင့္လာသံႏွင့္အတူ Kwang-soo ဝင္လာသည္။ ကုတင္ထက္ ေစာင္ကံုၾကီးႏွင့္လံုးေထြးကာ ေကြးေနေသာ Hyo-joon ကိုေတြ႔ေတာ့ အေျပးကေလး ေဘးနားေရာက္လာသည္ေလ။
"Hyo Hyo-joon...ya ဘာ ဘာျဖစ္တာလဲ...? ေနမေကာင္းဘူးလား...?"
"ဟင့္...ဟင့္ ျဗဲ...အီးးး...ဝါးး"
YOU ARE READING
Can't Stop Loving💕 {OR} Can't Stop Laughing😄😄😅😅
Fanfiction"Oh! I see. It wasn't normal. Someone help Me. This isn't School. All of the students are crazy and teachers also. How can I away from here. Somebody Helppppp~~~~"
