One world, different trials.
One life, different individuals.
One soul, different abilities.
One power, different changes.
An irresistible weakness can conquer them all!
One life rule: BEWARE OF FALLING.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ignorance is what motivates us to know what's behind our curiosity. Sometimes, it'll mislead us to danger, and danger means exploring oneself through rising from our great fall. Danger means adventure. -- Madame LHM.
---
Ilang minuto na akong nakaupo sa lugar na ito at hindi nagsasalita. Nakatingin sa kawalan at sinusubokang timbangin ang mga nangyayari sa buhay ko. Ngunit wala atang balak sumuko ng taong nasa harap ko ngayon na nagpupumilit pagsalitain ako.
"Miss Amanda Perez...." Wala sa sariling tinitigan ko ang mukha ng detective. He's wearing a suit and I think he's nearly on his age of 40. After that incident, dinala nila ako sa interrogation room. I never talk to anyone sense that day. I always stare at nothingness. Still processing my current situation, still processing the pain I have right now. This place is cold. And I am feeling very cold inside.
"Miss Perez, if you are not going to cooperate with us, this case you have may remain unsolved." Still, I can't find any words to respond with the detective. It's like my mouth is being sealed with over flowing pain in my chest.
I heard a loud sigh from him. Pinatong ng detective ang kanyang mga kamay sa mesang kaharap niya at tiningnan ang mukha ko na tila di nag iiba ang emosyon kahit ilang oras na ang lumipas.
"your mom..." biglang lumundag ang puso ko pagkasabi niya nun. Napansin niya siguro ang saglit na pag iiba ng emosyon ng mukha ko sa salitang tinura niya.
Muli siyang huminga ng malalim tsaka tinuloy ang sasabihin. "it was confirmed that theres someone inside your house noong nasunog ito..." unti-unting nagsimulang mahulog ang mga luhang pinipigilan kong pumatak. "ikinalulungkot ko pero according to our current investigation, ang mama mo lang ang nasa bahay ng mga oras na yon." Tuloyan na akong napahikbi sa mga narinig ko. Hindi, hindi pwede to, hindi pwedeng patay na ang mama ko. Siya lang ang mayroon ako sa mundo.
"the car outside your house..." patuloy niyang pagsasalaysay "it was confirmed na hindi iyon pagmamayari ng mama mo, we are still investigating on that thing at isa pang kakaiba sa kasong ito ay ang pinagmulan ng sunog o pagsabog, walang nakitang link na may nangyaring short circuit sa bahay niyo o kung ano mang appliances na nagpalyado. And the fire... it actually started inside your mom's room." Isang galit na tingin ang pinukol ko sakanya habang humihikbi.
"you think my mother will commit suicide by burning herself?! That's pathetic!! My mom's not insane to do that." biglang napuno ng halo-halong emosyon ang nararamdaman ko, hindi ko na matanggap ang mga naririnig ko.
"hindi ko sinasabing ganun ang ginawa ng mama mo. Pero yon ang nakikitang anggulo ng imbestigasyon namin sa ngayon... Im sorry."
Bigla nanamang pumasok sa isip ko ang mesteryosong lalaki. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip kung ano ang kinalaman niya sa nangyari. Kung mayroon man siyang kinalaman sa pagkasunog ng bahay namin ay bakit niya ako niligtas? It does not make any sense at all.
