Tinitigan ko muna un ng ilang sandali bago bumuntong hininga at nilipat ulit ang tingin ko sa kisame ng kwarto ko. Nakahiga ako ngayon at inabot kami hanggang 7 pm sa pags-shoot for the first episode ng WGM. And of course, hanggang ngayon syempre hindi pa nakakalma ang inner fangirl ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Like duh, paano ako kakalma? I JUST MARRIED MY ULTIMATE BIAS. Kahit na virtually lang, it's still a dream come true. Every fangirl's dream ikanga. Kaya nga hindi ako makatulog so goodluck nalang sakin mamayang umaga sa airport dahil haharap ako sa mga fans at cameras nang may malulusog na eyebags. Yay.
Kinuha ko nalang ang phone ko at kinalikot iyon. No choice, kailangan ko nang may gagawin para antukin ako. I need to distract myself para malimutan ko naman sandali ang happenings kanina.
In-open ko naman ung personal instagram ko and just like I expected, kumalat na ang news na kaming dalawa ni Hiroto ang bagong couple for We Got Married Global. Puro mga picture na kuha sa amin ito kanina nung nasa amusement park kami at may mga camerang nakasunod sa likod at harap namin. Meron din kaming pictures kung saan halos mabaliw ung mga fans sa selos at kilig nung nagviral ung pictures namin ni Hiroto kung saan magkaholding hands kaming dalawa kahit na walang camera na sumusunod sa amin.
Kaya nga kanina sabi nung manager ko na nasa top 5 searched topics kami since 10 hours ago. Halos bombahin din ako ng tanong ng mga members at friends ko dahil sa asawa ko at sa picture. Don't worry, maski din naman ako hindi kinaya yun eh. Kung alam lang nila na kulang nalang himatayin ako at isugod sa emergency room dahil sa kilig.
"Deym, why u so cutie here Hirotooooo?" Pagfafangirl mode ko ulit sa kanya nung may nakita akong magandang solo shot sa kanya kanina. Hay, naging superhero ba ako nung previous life ko dahil grabe ang swerte na nakukuha ko ngayon sa lifetime na 'to.
7:30 AM
Nagising naman ako sa tunog ng text ringtone ko na super lakas dahil isa akong bingi kapag may nagt-text sa akin. Tamad na tamad naman akong bumangon para maghanda ng sarili ko at tingnan kung ano ang laman ng text. Inpeyrness, naka-3 hours na tulog din ako. Inabot yata ako ng isang daang tupa kakabilang para makatulog.
"Unknown number?" Bulong ko sa sarili ko. Binuksan ko naman ang text at ang masasabi ko lang--PAKSHET.
Kumpleto na araw ko. Okay na okay lang sa akin na mukhang zombie ako mamaya sa airport, wapakels na ko. Shet grabe wooh. My heart guys. My heart.
Kasi naman, nagtext lang naman ang oh-so-gwapo hubby ko na si Hiroto ng goodmorning message sa akin. WAAAAH.
Nabanggit ko bang nag-exchange numbers and usernames na kami kagabi?
EMEGERD. WHY ARE YOU DOING THIS TO ME HIROTO!?!
Ung heart ko. Kalma. Kalma.
Hindi pa ko nagigising sa fangirl mode ko nung biglang pumasok ung manager ko para sabihan ako na magbihis na dahil magb-breakfast pa kami sa baba bago umalis. Well, bago siya umalis is nagpasapok muna ako sa kanya para bumalik ang katinuan ko dahil baka hindi ako makauwi pabalik ng Pilipinas at mags-stay nalang ako dito sa Japan.
Hehe, kasi naman si Hiroto eh. Ang aga aga pagandahin ang umaga ko. Merged. Inner feels, calm down.
After breakfast, nagbihis na rin ako para magready sa pagpunta sa airport. Inayos ko na rin ang gamit ko kagabi kaya personal necessities nalang ang aayusin ko like phones and make up.
Concealer sa ilalim ng mata, check! I'm ready!
Kinuha ko ang Ray Ban shades ko at umalis. Pagkalabas ko ng sasakyan sa may airport, hiyawan agad ng fans ang narinig ko. Nilibot ko ang tingin ko sa kanila nung may nakita akong tarp of me and Hiroto. Emeged, stahp. Baka mawala poise ko.
Lumapit naman ako sa fans ko to sign some of the pictures and accept their gifts and fan letters habang papasok ako para makapagcheck-in. 15 minutes din yata bago ako nakaupo sa may lounge area. 30 minutes pa naman before the flight so nakapag-order pa ko ng garlic bread at Javachip sa Starbucks while playing wih my phone.
May nagpop up naman na text message sa phone ko.
Have you left already? -Hiroto
Halos mabato ko ung phone ko sa gulat. Teka lungs naman, hindi prepared heart ko. Natagalan yata si Hiroto sa paghihintay ng reply ko dahil pinapakalma ko pa inner fangirl feels ko nung nakarinig ako ng isang familiar ringtone. Dumako naman ang tingin ko dun at nanigas.
Hiroto Hubby calling....
SHET. Oo na, kapal muks ko na para un ipangalan sa kanya. Eh bakit ba, wifey naman talaga nya ko virtually so mainggit kayo. Bleh! Pero kidding aside, how to answer hubby's call 101 muna. Huhu, how to keep breathing if I suddenly hear his smexy voice?
"Ehem, ehem." Sabi ni Manager bago siya tumayo nung nakita nya ung caller ID sa phone ko. Manager heeeelppp!! Don't leave meeeeeh!!!
After ten rings pa bago ko asagot ung phone.
"Uhm,... hello?" "Took you long enough. Were you busy?" "Ummm, not really. I was... ordering something and left my phone on the table." "Oh." "Why'd you call anyways?" He chuckled from the other line. "Just bidding my wife goodbye before she leaves the country." BOOM. That did it. Feel ko nagmalfunction ung screw sa brain ko at namental block ako for a minute. Literally. No joke.
"You still there?" Siguro nacurious na siya kung bakit wala nang nasagot sa kanya. "Hiroto.... are you playing me?" "...what?" "I mean, you know I'm a die hard fan of you and all but at least I try to conduct myself appropriately whenever I talk and am with you. With you saying these things..... you're making my inner fangirl explode and go crazy. What if I suddenly lose my poise and image because of you one day?!" I complained at the same time, I was embarrassed.
Narinig ko naman ang tawa niya. Lalo naman akong nahiya doon sa sinabi ko. Pero naman kasi, totoo naman ang sinabi ko. He will be the end of me, seriously.
"Too cute." Rinig kong mahinang sambit nya.
..... DAMN IT. I blushed madly.
Nakarinig naman ako ng ingay sa kabilang linya bago siya ulit nagsalita. "Gotta go. Text me when you've arrived. Bye."
.
.
.
.
"Airi, tara na." Tawag ni manager pero feeling ko... wala na ung kaluluwa sa katawan ko.
Ung utak ko, nilipad na rin. Ung puso ko? Ayun, kasama ni Hiroto. Darn it. Ang hirap magbuhay fangirl. Huhu.
