He's my badboy. Not yours.

Deel 3

De volgende dag wordt ik wakker van het irritante geluid van mijn wekker.

Rustig gooi ik het deken van me af en sta op.

Ik kijk in mijn kast en neem daar mijn outfit; een zwarte broek, witte t-shirt en een simpele trui.

Met die kleren ga ik naar de badkamer en douche ik.

Daarna droog ik snel mijn haar, poets ik mijn tanden, en doe ik mijn make-up op.

Na ongeveer een kwartiertje wakker te zijn, loop ik naar beneden.

Ik geef mijn moeder een kus, en neem dan een appel.

"Waar is papa?" vraag ik als ik zijn afwezigheid opmerk.

"Ze hebben hem rond middernacht gebeld, er is ingebroken in zijn bedrijf"

Mijn mond valt open als het nieuws goed tot me doordringt.

"Ben je nu serieus?"

Mijn moeder knikt met een droevig gezicht.

Ik neem een paar happen van mijn appel, en gooi hem dan in de vuilbak.

Als er ingebroken is, en er zijn belangrijke spullen weg; machines, de kluis,... dan zitten we waarschijnlijk met problemen, en die kan ik nu echt niet gebruiken.

Het is al irritant genoeg met Jayden in de klas, en bovendien moet ik nog altijd bekendmaken dat mijn gsm naar de vaantjes is.

Ik check de klok en zie dat ik nog 20 minuten heb.

^^^^^^^^^^^^

Ik geef Sarah een knuffel.

"Hey," begin ik "hoe gaat het?"

"Goed!" antwoord ze opgewekt. "Met jou?" vraagt ze dan uiteindelijk nog.

"Dat gaat wel" zeg ik en zet een glimlach op.
Sarah fronst haar wenkbrauwen maar haalt dan haar schouders op.

"Heb je al aan je ouders verteld dat je gsm kapot is?" vraagt Sarah na een eindje fietsen.

"Nee, en dat wil ik ook helemaal niet doen want dan zal mijn moeder flippen, gaat ze naar de directeur om alles te vertellen, en na een tijdje weet de hele school van de situatie en ben ik de pineut. Nee, danku."

Sarah lacht en moet plotseling remmen voor een groepje fietsers die bruusk tot stilstand komen.

"Hey, let eens op!" roept ze.

Ze fietst langs het groepje heen, en net als ze naar de jongens kijkt zie ik haar gezichtsuitdrukking veranderen.

Ik frons en kom naast haar fietsen als we een paar straten verder zijn.

"Waarom keek je opeens zo verschrikt als je de jongens aankeek?"

"O-oh, ja, laat dat maar achterwege."

"Sarah, waarom keek je zo?"

"Ik leg het je wel eens uit als het past"

Ik frons maar dan zie ik dat we aankomen op school en plaats mijn fiets in het fietsenrek.

Samen lopen we naar binnen en ga ik naar mijn kastje. Ik neem mijn boeken en zie dan opeens Jayden wat verder staan.

Hij praat met jongens die ik nog nooit heb gezien. Hij merkt me op en ik draai snel mijn hoofd weg. Toen pas besefte ik dat ik staarde. Wat doe ik?

Na nog wat te sukkelen met mijn boeken sluit ik uiteindelijk mijn kastje. Als ik opsta en me omdraai om naar klas te lopen, staat Jayden voor mijn neus.

Een zucht verlaat mijn lippen en hij begint te grijnzen. Hij brengt zijn lippen naar mijn oor.

"Als je me nog eens wil aanstaren, doe dat dan minder subtiel"