The Game

~De uitleg~

Als ik wakker word zit ik in een hele kleine kamer, van ongeveer twee bij twee meter. Ik lig op een matras wat nog maar net in het kamertje past. Hoe ben ik hier in godsnaam beland? Al snel schiet me te binnen wat er is gebeurt. Ik werd gebeten door die hond, ontmoette Gale en werd ontvoerd. O nee door mij is Gale nu ook ontvoerd! Snel sta ik op en loop ik naar de deur. "Hey! Is daar iemand?!" Als ik geen reactie krijg begin ik op de deur te slaan. "Haaalloooo?!" Weer geen reactie en mijn hand begint zeer te doen van het harde slaan. Ik zucht en ga op het matras zitten. Tientallen vragen spoken in mijn hoofd. Waar ben ik?  Waarom ben ik hier? Wat wil diegene die me ontvoerd heeft van mij? Is Gale hier ook? Zou alles goed met hem gaan? "Liv?" klinkt een stem vol ongeloof. "Evy?! Wat doe jij hier?" Evy is een van mijn beste vriendinnen. Hoe komt zij nou hier? "Ja ik ben het, ik dacht dat ik hier helemaal alleen was" zegt Evy aan haar stem kun je horen dat ze een beetje opgelucht is. "Waar zijn we?" vraag ik "Ik weet het niet maar volgens mij zijn we maar met zijn tweeën. Hoe werd jij ontvoerd?" "Ehh ik liep een donker steegje in en werd gebeten door een hond en daarna kreeg ik een doek voor mijn neus. Jij?" "Ik was op weg naar school en ik moest alleen fietsen omdat ik me had verslapen" "Dan ben je hier nog minder lang dan mij. Ik ben hier sinds zondag denk ik." Op dat moment gaat mijn deur open. Er staat een man met een soort soldaten uniform in de deuropening. "Meelopen" zegt hij ruw. Ik sta op en loop achter hem aan, het lijkt me niet zo handig om tegen deze man in te gaan. Als ik achter me kijk zie ik dat Evy ook is opgehaald door een bewaker en voor mij lopen ook nog bewakers met kinderen voor mij. Ik kan niet zien wie de kinderen zijn. We lopen door de lange gang, aan het uiteinde gaan we links, daarna weer recht en uiteindelijk komen we aan bij een grote hal met allemaal buizen erin. Het zijn er veertien. Er staan al een paar kinderen voor de buizen en de bewaker zet mij ook voor een buis neer. "Blijf bij deze buis" en met die woorden loopt hij weg. 

Even later zet een bewaker een meisje voor de buis rechts van mij. Ik ken haar niet maar ze ziet er angstig uit. "Hei, ik ben Liv wat is je naam?" het meisje kijkt eerst even naar links en rechts om te kijken of ik het wel echt tegen haar heb daarna geeft ze langzaam antwoord. "Ik ben Skyrah maar iedereen noemt me Sky" "Hoe oud ben je?" "Ik ben dertien." Ik bekijk Sky nog eens goed. Ze is erg knap. Ze heeft blond, krullend haar en fel blauwe ogen. Ik ben echt heel lelijk vergeleken met haar. Ze lijkt al iets meer op haar gemak. "Wil je straks bij me blijven? Ik vind dit namelijk best wel eng" "Tuurlijk wil ik dat wel je lijkt me best aardig" al weet ik niet of we wel bij elkaar kunnen blijven. Links van me wordt ook iemand neergezet. Ik draai me om en wil bijna naar diegene toe rennen. Het is Gale. "Gale!" zeg ik verrast en opgelucht. Ik vind nog steeds dat het mijn schuld is dat hij ontvoerd is. "Gelukkig ben je oke, door mij ben je ontvoerd" en ik begin te snikken, door mij is hij ontvoerd. Door mij weet hij niet wat er met hem gaat gebeuren. Door mij kan hij nu niet thuis zijn. "H-het spijt m-me" langzaam loopt Gale op me af. Hij gaat natuurlijk nog lekker even in mijn gezicht wrijven dat het inderdaad mijn schuld is. Maar hij slaat zijn armen om me heen, die echt gespierd zijn, en maakt sussende geluidjes. "Het niet jou schuld waarschijnlijk hadden ze me toch wel meegenomen" "D-denk je d-dat echtt?" "Jap" Langzaam word ik weer rustig. Als ik ophoud met snikken zie ik dat iedereen om ons heen naar ons kijkt. "Moet je niet weer naar jou buis?" "Nee het is hier veel leuker met jou." En ik wordt natuurlijk helemaal rood. We gaan samen op de grond zitten en Gale heeft nog steeds zijn armen om me heen. Opeens komt er een soort scherm naar beneden. Het is helemaal zwart, maar langzaam komen er witte letters op te staan:

'Jullie vragen je vast allemaal af waarom jullie hier zijn. De reden is simpel. Ik heb een soort spel bedacht met echte mensen(the Game), alleen daarvoor heb ik natuurlijk echte mensen nodig. Daarom heb ik jullie ontvoerd maar er is nog een reden. Jullie hebben allemaal een naam met iets van de betekenis leven erin, ik zal alle betekenissen van jullie namen wel laten zien: Anastasia: door de doop tot nieuw leven opgestaan- Omar: leven, Gale: vol levenskracht, dartel,overmoedig, vrolijk- Javid: leven wonen- Evy: leven- Skyrah : het eeuwig leven- Liv: leven, afweer, bescherming- Sophia: (levens)heid- Zenon: vol leven- Zoë: leven-Bradey: levendig- Athan: iemand die heeft het eeuwig leven- Chai: leven- Sunnie: aan de zon te brengen, geluk in je leven. En omdat mijn leven volledig mislukt doe ik dat nu ook met die van jullie. Ik zal jullie trauma's bezorgen die je nooit van je leven zult vergeten als je dan nog leeft. Omdat jullie allemaal iets van leven in jullie namen hebben, zijn team Life en ik ben team Death. Let the Game begin...'