The Game

~Day 3~

Als ik wakker word, voel ik dat ik op een bed lig. Maar dat kan helemaal niet. Toch? In de startkamer staan alleen buizen. Als ik recht op ga zitten voel ik mijn gezicht bonken. Tja Liv, moet je maar niet op je gezicht landen. Als ik naar links kijk zie ik dat er nog wel meer bedden staan, veldbedden om precies te zijn. Iedereen heeft een dunne deken over zich heen. Naast me zit Gale op de grond. Wat doet hij eigenlijk op de grond? Hij heeft het dekentje om zich heen gewikkeld en slaapt met zijn hoofd tegen mijn bed. Hij is wel super schattig als hij slaapt. Hij heeft zijn mond een klein stukje open en zijn haar zit helemaal door de war. Ik sta op en pak hem bij zijn arm. Ik hoop dat hij niet wakker wordt. Ik trek hem zachtjes naar zijn eigen bed, want ik weet zeker dat ik hem niet kan tillen. Ik probeer hem iets op te tillen om hem in zijn bed te leggen, helaas wordt hij dan net wakker. "Huh? wat de..? huh?" vraagt hij verbaasd. Ik moet zachtjes lachen. Het klinkt zo schattig. "Liv je bent weer wakker!" schreeuwt hij "shhh" maar het is al te laat, de helft van de groep is al wakker geworden. "Hei Liv, leuk dat je er weer bent" zegt Sky, maar het klinkt teleurgesteld. Al snel snap ik waarom. Ik ben blijkbaar een dag bewusteloos geweest dus heeft het spel een dag stil gelegen. Als ik iedereen verzeker dat het goed met me gaat, gaat iedereen naar bed. 

Ik ben nog steeds wakker. Vandaag of morgen, ik heb echt geen idee hoe laat het is, begint the Game weer. Ik draai om en om, hoe kan de rest zo goed slapen? Ik besluit net om een rondje door de zaal te lopen als ik iemand mijn naam hoor zeggen, het is Gale. "Liv? Kun je niet slapen?" Vraagt hij. "Nee, niet echt" "Weet je? Praten helpt" "Wat is er om over te praten? Ik ben gewoon zenuwachtig voor morgen omdat ik niet dood wil." "Misschien over iets ander? Bijvoorbeeld over jou of over mij is ook goed." "Wat wil je weten?" Vraag ik, ik hoop maar dat het werkt ik wil morgen goed uitgerust zijn. "Nou, maakt mij niet echt uit, je leukste herinnering misschien?" Ik moet hier goed over na denken, er waren veel dingen mij gelukkig maakte, dan weet ik het. "Toen ik tien jaar werd, gaf mijn moeder me het beste verjaardagscadeau ooit, eerst maakte ze me wakker met een hele grote chocoladetaart en ze zong heel vals, lang zal ze leven" ik moet lachen als ik eraan terug denken. "Daarna gingen we samen de taart verdelen en een stukje opeten, toen gaf mijn moeder me een klein, ingepakt doosje en een hele platte vierkant, ook ingepakt. Eerst maakte ik de platte vierkant open. Het waren kaartjes voor een dierentuin. Ik was zo blij, ik wou altijd al naar de dierentuin maar we waren te arm daarvoor. 'En nu de andere' zei ze in het kleine doosje zat dit"  ik haal mijn ketting van mijn nek en geef hem aan Gale. Aan de ketting zit een halve maan met de zon eraan vast. Aan de achterkant staat een inscriptie: 'Liv, jij bent mijn zon en maan xx mama.' Gale geeft mijn ketting terug. "Dat is zeker een mooie herinnering" zegt hij. "De dierentuin was echt super leuk, ik weet nog dat ik een giraffe aaide en daarna likt die me. Het was de mooiste dag van mijn leven. Mijn moeder heeft een heel jaar lang moeten sparen voor de kaartjes en de ketting bijna twee jaar. Maar ze zei dat het het helemaal waard was omdat ik de hele dag had gestraald." Ik zie Gale lachen. "En jij dan?" vraag ik "heb jij geen leukste dag van je leven?" "Nee, niet echt. Ik heb gewoon geen mooi leven." "Niks met je ouders wat je samen gedaan hebt?" "Liv, mijn ouders zijn dood." "Oww, dat wist ik niet." "Hoe kon je ook? Mijn moeder is overleden bij mijn geboorte en mijn vader is twee jaar geleden overleden, sindsdien zwerf ik over straat want ik weiger het weeshuis in te gaan." Dat klinkt vreselijk. En dan zit ik te zeuren dat we zo weinig geld hebben. Ik heb tenminste een dak boven mijn hoofd en een moeder die voor me zorgt. "Dus je hebt helemaal niemand?" vraag ik. "Niemand" bevestigd hij. "Nou, vanaf nu heb je mij." zeg ik. Gale kijkt me aan met tranen in zijn ogen "bedankt Liv" "graag gedaan. Zeg waarom zat jij net eigenlijk aan mijn bed te slapen?" vraag ik. "Nou, ehh ik ehh ik wil gewoon niet dat je iets overkomt" ik moet lachen "mooie bewaker ben jij." Gale lacht mee. "Laten we maar gaan slapen, we kunnen de energie wel gebruiken, denk ik." Ik knik en draai me om. "Weltrusten Gale" "Trusten Liv"

"Wakker worden schone slaapster" als ik mijn ogen opendoe zie ik Gale naast me zitten, nu wel wakker. "Er is een nieuw level" zegt Zoë.

'Goede morgen iedereen. Aangezien Liv eindelijk wakker is, gaan we straks verder met level 3, maar eerst mogen jullie je opfrissen. Als jullie straks in jullie buizen stappen worden jullie eerst naar een doucheruimte getransplanteerd. Dan kunnen jullie douchen en krijgt iedereen nieuwe kleren en Liv krijgt nieuwe schoenen. Als jullie klaar zijn met opfrissen gaan jullie allemaal weer in jullie buizen staan en worden jullie naar het volgende level gebracht. Als er iemand niet in de buis stapt volgen er zware consequenties. Jullie mogen jullie vanaf nu om de dag opfrissen. Veel succes~ Death'

Ik zucht en stap uit mijn bed. Langzaam loop ik naar mijn buis. Mijn gezicht begint weer te bonken. Dit worden waarschijnlijk een paar lastige levels voor mij. Mijn linker oog is nog steeds gezwollen en daardoor zie ik wazig met dat oog. Lachen en praten doet pijn, en mijn neus en lip zijn allebei nog behoorlijk dik en dit is alleen maar wat ik kan voelen. Ik hoop dat er in die doucheruimte ook spiegels zijn. Dan weet ik tenminste een beetje hoe ik eruit zie.

Eenmaal in mijn buis gaat de glasplaat weer naar beneden en begint de buis te schudden. Als ik om me heen kijk zie ik allemaal douches, met namen erboven. Iedereen staat in het midden van de zaal. Ik ben opzoek naar mijn douche. Ik zie die van Gale al wel en naast Gale zit ik. Wat?  Wacht eens even. Ik zit naast Gale?! We moeten gemengd douchen?! O, wat geweldig. Helemaal fantastisch! Proef het sarcasme. Niemand heeft blijkbaar zin om gemend te douchen. Want iedereen blijft gewoon staan waar ze staan"Misschien kunnen we gewoon met ons ondergoed aan douchen?" vraagt Sky aarzelend. "Wat een goed idee Sky! Iedereen voor steek je hand op" zegt Zoë. Iedereen stemt voor en als snel gaan de eerste douches aan. Ik probeer niet op andere mensen te letten en al helemaal niet op Gale, maar het lijkt wel als of mijn ogen naar hem worden toegetrokken. Hij heeft een sixpack en heel veel spieren. "Bevalt het uitzicht?" Ik voel dat ik helemaal rood word. Fantastisch kan deze dag nog beter worden? Ja dat kan zeker! Tijdens het douchen komt er shampoo in mijn wonden en het prikt als de hel. En als ik langs de spiegel loop schrik ik me een ongeluk. Ik lijkt wel de klokkenluider van de Notre-dame. De enige verschillen zijn dat zijn gezicht niet bond en blauw is en ik een rechte rug heb. Het is echt niet normaal hoe erg mijn oog is opgezwollen en op mijn wang zit een grote schaafwond. Mijn lip is ook achterlijk dik. Chai ziet dat ik naar mezelf zit te staren. "Het wordt wel weer mooi hoor" zegt hij grinnikend. "Ha ha ha" zeg ik. Ik loop weg van de spiegel naar mijn stapeltje met kleren. Ik heb een zwarte skinny jeans, een koningsblauwe tanktop, een paar zwarte All stars en een klein sjaaltje ook koningsblauw. Ik trek bijna alles aan. Ik laat een zwarte All star liggen en doe er een aan mijn linkervoet. Nu heb ik zwart-wit. Het sjaaltje knoop ik om mijn pols. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik naar mijn buis.