Destinesia

Chapter 23

Lea

I slowly opened my eyes nang makaramdam ako ng kabigatan, it's like there is something na nakapatong sa bandang tiyan ko.

I scan my gaze around the room and to my suprise, nakita ko ang natutulog na Aga sa tabi ko.

Shit!

Napahawak ako sa ulo ko nang sumakit ito, unting-unti ring nag- flashback sa memorya ko ang lahat ng nangyari kagabi, lahat ng mga pinagsasabi ko, lahat ng ginawa ko.

Oh my God! Ang tanga ko talaga kapag nalalasing! I have this ability to remember everything I did when I'm drunk and waking up the day after.

Now, gusto kong maiyak sa mga pinanggagawa ko! Really, Lea, really?

It's not like pinagsisihan ko ang mga nangyari kagabi, it's just that, NAKAKAHIYA! I don't know if I even have a face to show to Aga when he wakes up!

Dahan-dahan kong inalis ang braso ni Aga na nakadangan sa tiyan ko, umupo ako at sumandal sa headboard ng kama. Tanging kumot lang ang nagbibigay-takip sa boung katawan ko, same with Aga. Our clothes are scattered on the floor for Pete's sake.

Gusto ko lang talagang maiyak everytime I remember what I did last night. Imagine, I asked Aga if who's sexier between me and Lory! Nakakaloka lang isipin na nagawa kong tanungin iyon!

I solemnly swear, hinding-hindi na ko iinom o hahawak man lang ng alak, no matter what happens!

Napapitlag ako nang gumalaw si Aga, he then opened his eyes and shock is written all over his face nang makita niya akong nakaupo.

"Shit, ba't ka umiiyak?" he asked, umupo rin siya, bringing the blanket that covers his body and he then caressed my hair.

Napasapo ako sa pisngi ko, umiyak nga ako!

I gave Aga a glare, "This is all your fault!" singhal ko sa kanya.

"Lea, I tried to stop you last night pero ayaw mo magpapapigil. You said na you won't regret whatever happens, sana naman tupadin mo iyong sinabi mo! Besides, handa naman kitang panagutan kung mag-bunga ang isang gabing pag-iibigan natin!" he said while smiling crazily. 'Di ko maiwasan ang 'di siya mahampas sa braso, pinaalala niya naman ang ginawa ko kagabi!

"Shut up, buwiset ka talaga!" naiinis kong wika, he pulled me into a tight hug na ikinagulat ko.

"Pero mahal mo?" he asked while hugging me.

Malamang. May mangyayari ba sa amin kagabi kung hindi ko mahal ang loko na ito?

Intead of answering him, I hugged him back at pinatong ko ang ulo ko sa balikat niya.

"Sa tingin mo?" tanong ko, six years without him is like six years of living without a purpose.

He broke our hug and looked at me with disbelief, nanlaki pa ang mga mata niya.

"Mahal mo ako?" he asked, I smiled and kissed his lips, a smack one.

"Kahit loko ka. Kahit buwiset ka. Kahit araw-araw mo kong pinepeste. Kahit nakakainis ka, mahal pa rin kita. Matagal man tayong naghiwalay, ang pagmamahal na iyon ay kailanmang 'di naglaho." mahabang lintaya ko, I looked at him, waiting for an answer pero nakatulala lang siya habang nakangiti.

I snapped my fingers infront of him and on a cue, he cupped my face and kissed every inch of it, not literally.

"Ang sarap pakinggan, puwede mo bang ulitin?" pakiusap niya, I glared at him pero hindi niya iyon pinansin.

I took a deep breathe first "I love you, babes."

* * * * * *