BENLİK: NEYZEN; (NÜFUS ET) DİK DUR,(CENDERE) TEVEKKÜL ET!

Sen Çoktan GitmişsinÇayır Biçiyom ÇayırBeni Bağışla

Memnun mu giden yerinden?!

-Beni Bağışla

Oyun; kendi kendine oynanan bir tahtadan, ileri gitmeyebilir. Ya da karşı cinsin hamleleri ile koordineli bir şekilde ilerleyebilir.

Şurası de insan, hayata!...

Aklın mı bırakır, kalan kişide?!

Uğurlu olsun der hayat, insana!...

Bazen insan anlam veremez tüm yaşadıklarına.. Dipsiz bir kuyunun içinde kaybolduğu her saniye, içinde olan tarifsiz acı daha da körüklenir her dakika..

Kızgın olduğu için der hayat, insana!...

Lazer ile belirleseydik olacakları?!

İzi bulur de insan, hayata!...

Adapte olamıyor bir an, yaşama. Oyun için, harcadığı zamana. Kendini tüketiyor!

Zannetme kendini der hayat, insana!...

Askıda kalmazdı günler, anlar!...

Lütfen de insan, hayata!...

Sevmeyi bilmeyen bir insan ne kadar güzel duygular barındırabilir yüreğinde? 1 Acısını yaşamayı bilmeyen bir yürek, yalnızlığın en kuytu köşesinde hükümdarlığı olan bir genç kız..

Ardından da de insan, hayata!...

Teessüf ederim, bir umut etmekten geri durmam!...

Ritim tut der hayat, insana!...

Belki; kalemi devam ederde, Beliz'in ve Mehmet'in kaderlerini okurum. Kurguda; kader yoktur diyenler, olacaktır! Ama; çevresinden ilham alanlar vardır! Belki; yazarımız, kendisine yakın birilerini yazmıştır kim bilir?

İşi bu de insan, hayata!...

Yaşam belirtisi, nefesimdi onu da yok saydılar!...

Nefes ol der hayat, insana!...

İşte; benim hikayemle, karakterlerin kurgusu burada başlıyordu. Ben; deli dolu, iki bireyin çocuğuyum Annemin rahatsızlığından ötürü 6,5 aylık doğmuşum...

Elimde değil de insan, hayata!...

Artık bu son denilen nokta, ne zaman bitecek!...

Lüzumsuz yere der hayat, insana!...

İnsan bir anda kendini masal diyarlarından fırlamış sanmazdı ancak

İhtiyacınız de insan, hayata!...

Bir abdal gibi olalım, aptal gibi değil hayat!...

Neyse ki de insan, hayata!...

Tekrar ilk baştan başladım, bilemem! Ancak; kendinde anlatamadığın noktalar vardı ki? hırsız hikayesinde: Bir varoluş hikayesi mi kendince anlatılıyor; yok oluş içinde diyerek. Ki; her bir yaşam hikayesinde: bu kadar ruhu güzel iç açan olduğu için; kelimeleriyle bana ayna olduğu için teşekkür ederim.

Doğum; ölüm birdir de insan, hayata!...

Sensiz ben bir hiçim derdim de, ben olmadan dünya döner mi acaba?!

Ev ol bana der hayat, insana!...

''Ey deli gönlüm! Hey herkes seni o halde görmeyi seviyorsa demek sende öyle davranacaksın demek emir vermeye girer ama yanında kızlar varken kendin bile kibarlığı seviyorsun ben ne yapayım yapıştı sana be karakterim

Nihayet de insan, hayata!...