In de ban van een loverboy✔

Hoofdstuk 23

Jace trok me mee naar een vrachtwagen. Ik werd achterin gedumpt. Er zaten nog een paar meiden in. Ze waren allemaal buitenlands en spraken geen Nederlands. 2 uur lang zat ik in de vrachtwagen, 2 uur lang afvragend waar ik een zou gaan, 2 uur lang afvragend waar Simon kon zijn. De vrachtwagen stopte bij een gebouw met rode lichten. Jace liep de vrachtwagen binnen en begon tegen me te praten. Ik vroeg hem waarom we hier waren en waarom diegene die me eigenlijk zou ophalen niet komen was. Hij vertelde me dat ze het geen goed idee vonden om me in een auto op te laten halen voor het geval ik zou ontsnappen.

We liepen naar Binnen een vrouw liet ons een kamer binnen. Elk meisje werd om de beurt geroepen en kwam terug in hoerenkleding. Na een paar minuten werd ik geroepen. Ik werd naar een kamer begeleid met allemaal kleding. Ik mocht iets uitkiezen ik had er twee minuten voor. Ik besloot op de grond te gaan zitten en niks te gaan doen. Waarom zou ik doen wat ze zeggen. Ik gooide de rekken met kleding om van woede. Na die twee minuten kwam de vrouw binnen. Ze keek verschrikt rond en werd daarna boos. Ze liep op me af en sloeg me zo hard dat ik op de grond viel. Ik werd boos en sloeg haar terug. "Ik laat me niet zomaar vertellen wat ik moet doen en ik laat me al helemaal niet geslagen worden." zei ik. De vrouw wilde me nog een keer slaan, maar ik duwde haar om. Op dat moment kwam Jace binnen gelopen. Ik werd bang, want tegen Jace kon ik niet op. Hij was tien keer sterker dan ik was. Jace liep op me af en sloeg me neer totdat ik bijna flauw viel. Hij trok de hoerigste kleding van de rekken die omgevallen waren en dumpte ze op me neer. Ik moest me meteen om gaan kleden.

Ik werd terug in de kamer met alle meisjes gegooid. In rende naar een bed toe en begon te huilen. "Waarom ben ik de enige die hier huilt? Willen die andere meiden dit ofzo?" Er kwam een meisje naar me toegelopen en vroeg of het ging. Ik zei nee en vroeg haar waarom hier niemand anders huilt. Het meisje vertelde me dat ze allemaal aan de drugs zitten om de pijn de verzinken. "Ik ben Layla trouwens." zei het meisje. "Ik ben Clary." zei ik. Layla vroeg hoe ik hier terecht was gekomen. Ik vertelde haar het verhaal over mijn vader en dat Jace me erin had geluisd. "Jace he ja ik was ook een van zijn slachtoffers." Vertelde ze. Jace kwam binnen en vertelde dat ik over een paar minuten mijn eerste klant zou hebben. Ik begon weer heel hard te huilen. Jace kwam naar me toegelopen en sloeg me. Hij zei dat ik mezelf moest vermannen. Terwijl hij weg liep vroeg Layla of ik wat drugs wilde om zin te krijgen. Ik sloeg af. Wat had ik mezelf toch aangedaan.

Ik ging naar een kamertje en moest daar wachten op de klant. Na een paar seconden kwam de klant binnen gelopen. Steeds als hij dichterbij kwam zei ik dat ik niet wilde en liep ik een stuk naar achteren. Na een paar keer greep de man me vast en gooide me op bed. Ik kreeg weer tranen in mijn ogen. We man haalde iets uit zijn zak en ik werd een beetje bang. HET WAS EEN POLITIEPENNING!!! Ik was zo opgelucht en gaf de man een knuffel (ik heb geen idee waarom ik dat deed). De man vertelde me dat er allemaal agenten buiten stonden en dat ik rustig moest blijven. Hij glipte de kamer uit en besprong Jace. Het was hem gelukt Jace in de boeien te slaan. Niet veel later hadden ze iedereen te pakken.

Ik en de rest van de meiden werden naar politieauto's begeleid. Daar zat ik dan in een badjas die ik had gekregen in een politieauto. Ik was blij dat ik eindelijk vrij was, maar ik zat er nog steeds mee dat Simon niet terecht was. De politieman die Jace had besprongen vertelde me dat ze een verrassing hadden. Hij deed een stap opzei en ik zag Simon in de verte aan komen lopen. Ik rende op hem af en gaf hem een lange, dikke knuffel. Ik vroeg hem hoe hij was weggekomen. Hij vertelde me dat de politie heel het gebouw had ontruimt en ze hem zo hadden gevonden. Er was nog een ding dat ik niet snapte. Hoe wisten ze dat Simon daar was en dat ik hier was. "Dat is dankzij mij." Zei Luke die in de verte aan kwam lopen. "Ik had de plek van waar jij had gebeld laten traceren door de politie. Zo hebben ze Simon gevonden en daarna hadden ze de mannen ondervraagt waar alle meiden waren. Een van de mannen had Jace verraden en alles opgebiecht." Vertelde Luke. Ik gaf hem een kus en kreeg rode wangen.

Eindelijk was alles voorbij Jace zat voor een lange tijd in de bak en ik had zelfs een nieuwe vriendin erbij waarmee ik mijn problemen kon bespreken (Layla). Wat ik nog het moeilijkste vond was om terug te gaan naar mijn vader. We hadden alles bijgelegd en ik woon ondertussen ook weer bij hem. Voortaan let ik op met wie ik mee ga en praat ik niet meer met vreemden. Ik heb me lesje wel geleerd. Ik heb veel moeite met iemand vertrouwen door dat incident. Ik ben geestelijk en lichamelijk ook beschadigd. Uiteindelijk is het toch mijn eigen schuld. Maar goed ik ben al lang blij dat alles nu voorbij is en ik weer een gewoon kan proberen de lijden.

Ik ben Clary Fray en dit was mijn verhaal.