SUPER HERO✔ [JEON JUNGKOOK]

YİRMİ (FİNAL)

Soo'nun   alarmıyla  apar topar hastaneye gittik. Jin telaştan  tüm bilgileri yanlış doldurmuştu. Jungkook duruma el koyup belgeleri doldururken ben sedye de bağırmakta olan Soo Jungla  meşguldüm. Ona sakin  olup derin nefesler almasını söyledikçe o daha çok sinirleniyordu. O içeri alınırken Jin bebek çantasını kontrol ediyordu. Hayır yani çantadakileri dışarıya dökmemesi daha mantıklı olurdu ama aklı yerinde değildi. Çantayı elinden alıp eşyaları yeniden içine koyarken, Jungkook Jini koltuğa oturttu ve ona sakin olmasına  dair bir şeyler söyledi. Dakikalar sonra doktor içerken çıktığında Jin yerinden kalkıp heyecanla neler olduğunu sordu. Doktor yanlış alarm olduğunu doğum falan olmadığını söylediğinde derin bir nefes almıştık. Ancak doğum her an başlayabilirdi. Bu yüzden hastanede kalması gerekiyordu. Yolda haber verdiğimiz Jinin ve Soo Jungun ailesi de gelip bizi soru yağmuruna tutmaya başladığında. Lanet ederek bir köşeye sinip  oturdum. Nihayet herkes sustuğunda doktor içeri girebileceğimizi  söyledi . Onlar içeri girdiğinde Jungkook ve ben kapıda beklemeyi tercih ettik.

"Kendimi yaşlanmış  hissediyorum" dedim.  Tüm enerjimin  bitmiş olduğunu belli ederek.

"Bende öyle " dedi Jungkook da sesinden tüm enerjisinin bittiğini belli ederek.

Soo Jungun bağırtısı  tüm hastaneyi tutarken Jin özür dileyerek ailesini dışarı çıkarıyordu.

"Gerçekten fena bu kız " diyip kalktım.

Odaya doğru giderken aileleri dışarı çıkıyordu. Soo'nun  yanına gittiğimde beni gördüğüne sevinmiş gibiydi.

"Neden bağırdın?" Diye sorduğumda yeniden sinirlenip

"Gerizekalı ebeveyinler . Jinin annesi neden yanlış alarm olduğuna dair salak salak konuştu.  Benim annem de üstüne laf sokunca çıldırdım işte. Ben burda canımla uğraşıyorum. Kadının tek derdi keyfi aishh ! Cidden çıldırcam. Ailesi olmayan bir eşinin olması en iyisi Sae Jin"

"Belki de öyle.." diye mırıldanırken Jin ve Jungkook içeri girdi.

"Ben burda kalırım. Siz gidin hadi " dedi Jin.

"Ya yardıma ihtiyacın olursa. Olmaz bizde burda kalıcaz. Hem ben arkadaşımı bu günde yalnız bırakamam" dedim

"Neden ama gitseydik iyi olurdu ben.."

"Ya Jungkook!" Diye çıkıştığım  da Jungkook sustu ve hiçbir şey söylemedi. Git gide Soo'ya  benziyordum.

**
Gözlerimizi iki dakika yummuştuk, sadece iki dakika ama Soo'nun  cırıltılarıyla  uyandık. Bu sefer gerçekten geliyordu. Ve ben çok heyecanlıydım.  Jin yeniden deli gibi dolanırken, Jungkook onunla ilgileniyordu.

Saatler sonra kapı açılmıştı ve hemşire elindeki bebekle yanımıza gelmişti. Şaşkınlıkla bebeğe bakarken kız elime bebeği bıraktı. Nasıl tutacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu, ya canını yakarsam diye çok endişe etmiştim. Ama bu konuda fena değil gibiydim.

"Merhaba " dediğimde o an gülümsemişti. Yeni doğan bebeğin gülebileceği hiç aklıma gelmezdi.

Jin karşımda durduğunda ona bakıp

"Kızına merhaba de" diyip ona uzattıp. Gözleri dolmuş bir şekilde kızını kucağına aldı. Bu an gerçekten kalbime dokunmuştu . Bu duygunun bu kadar değişik olabileceğini  düşünmemiştim.

Bir de anne olduğumda nasıl bir his olacağını gerçekten merak ediyordum..

**

5 yıl sonra