WARNING: MEDYO SPG. Medyo lang naman hehehe.
-
I feel like a balloon flying restlessly on air. As I stared on it, I realize I really look like that. I look big, full and strong. Pero sa loob, walang kahit na ano. I am empty inside. Just an empty air.
Tumulo ang luha ko habang nakatingala sa langit. Ibinalik ko ang tingin sa puntod niya.
Hillary...
Pinunasan ko ang mga luha ko. This time, I need to be really strong. Wala na akong ibang masasandalan kundi ang sarili ko. Even my father despises me.
"Hey, you done?" Tanong sa akin ni Precious.
"Yep." Tumango ako at ngumiti ng tipid. Sinuklian niya ako ng isa ring maliit na ngiti.
I never wanted the look of pity on other people's eyes. Ayoko. Pero kapag si Precious ay nakakaramdam ako ng kakaibang tuwa.
We almost have the same story. Kaya alam naming pareho ang pakiramdam ng binabalewala. Kailangan ko rin ng simpatiya mula sa ibang tao. Dahil kahit minsan, sarili ko na lang hindi ko pa magawang kaawaan. Nakakasawa na kasi.
Adrian kissed me on my forehead as he handed me the bouquet of flowers.
"Thank you." I murmur.
"You're most welcome, love." Aniya.
Humigpit ang yakap ko sa kaniya kaya natawa siya. He feels like home. Yung tipong sa kaniya ako uuwi after a long tiring day. It would always be us in the end.
"I love you." Sabi kong muli.
I want him to remember how much I love only him. Hindi na nga siguro iyon magbabago.
"Hey. Precious invited me on her birthday. Would that be okay?" Tanong ko rito pagkatapos kong humiwalay sa pagkakayakap.
"Of course. But you have to be extra careful, okay? I won't be around for a business trip. Please be careful."
"Of course!"
I remember everything. From the happy to the most sorrowful days of my life. I've been living with so many regrets. And I don't intend to add more unless the situation dictates.
"Why didn't you tell me about the guy on the spa?! The therapist! Gosh, he's so great!" Pumalakpak pa siya.
Kanina pa siya dada ng dada. Kanina pa niya sinasabi 'yan at hindi ko alam kung kailan matatapos.
"I've been telling you for countless times but you wouldn't just care! Sobrang busy mo sa boytoy mo!" I spat.
Totoo yun. Sinasabi ko sa kaniya ang tungkol sa lalaking therapist na 'yon pero hindi niya ko pinapakinggan. She would tell me she's already got a beau.
O diba? Tapos ngayon nagrereklamo siya. Grabe! Kaibigan ko ba talaga 'to? Ang labo eh. Masyado ring makakalimutin. Or perhaps because she's prepccupied by something...or someone?
"He's not my boytoy! He's a beau!" Inirapan ko na lang siya.
That's what I'm talking about. She keeps on insisting that she doesn't care and she's not affected, pero tingnan mo naman siya diba? Sobrang affected!
Anyway, bahala na siya diyan. Matanda na siya. Alam na niya ang ginagawa niya. Susuportahan ko na lang.
"Gusto mo bang sumaglit muna sa bahay?" Tanong ko .
"Sure! Kukumustahin ko na rin si tito. Is he home?"
They're close? Tss. Buti pa siya kung gano'n. Siguro sa kaniya tinatanong ni Dad ang mga kabalastugan kong ginagawa.
