Mesafelerce Aşk

3-Bölüm

uzaylipandicornsena ithafen...❤.

"Amca doğayı kaçırıcam bugün "

"Napıcaksınız? Içkili mekansa şimdiden diyeyim olmaz"

"Yok, sadece arkadaşlarımla tanıştırıcam hem biraz sosyalleşmiş olur." Babam kafasını onaylarcasına salladı.

Ben kahvaltıdan sora yukarı çıkıp kitap okumaya karar verdim.
Gözüme öfa , gözlük ve kkm takıldı hepsini sırayla hep okuyordum. Öfa bittiğine göre sıra kimliği Kirletilmişler Mabedindeydi.

Elime alıp okumaya başladım.
Sonunu bildiğin kitabi okumak nedir bilirmisiniz? Öfanın ve gözlüğün sonunu bile bile okudum.

Platonik aşkta böyle. Sonunu bilirsin o seni asla sevmeyecek ama bile bile seversin.

Evet onun seni sevmeyeceğini bilmek canını yakar ama vazgeçmek ne mümkün? Belki poyrazda beni sever mi?

Kitapların sonlarını pek okumam.
Öfa,gözlük ve kkm sonunu okuduğum nadir kitaplardır.

Kapı açılınca bir anlık korktum.
"Korkma, benim. Hadi hazırlan ne duruyorsun? Seni sıkıcı hayatından kurtaracağım c

"Peki" diye mırıldandım.
Odadan çıktıktan sonra hazırlanmaya başladım.

Bileğimin biraz üstünde biten siyah pantolonumu giydim. Üzerimede bordo tişort

Zaten makyaj yapan biri olmadığımdan yine yapmadım.
"Hazır mısın doğa?"
Ismimle seslendi.
Yine o "ergen, küçük kız veya ufaklık " gibi istemediğim kelimelerle seslenmedi.

"Hazırım poyraz."

Evden çıktık ve arabaya binip gudeceğimiz yere hareket etmeye başladık.
"Seni Buğraya emanet ediceğim uslu dur tamam mı?"

"Sen napacaksın kii?"

Evet biraz meraklı sormuştum.

"Doğa sana anlatmıştım ya bir kızı ismi Sena işte platonik olduğum kız o buraya geldi onunla buluşucağım."

Evet kalbime giren istemsizce ağrıyla camı açmak istedim.
Biraz öksürünce poyraz bana döndü. "İyi misin Doğa?"
"Evet arada sırada oluyor böyle"
Seni düşündüğümde...
"Tm"
Tşk.
Öd.

"Doğa sen geç buğranın yanına" deyip bir yöne doğru ilerledi...

Evet oradaydı.

Gözleri uzay mavisi gibi bir renkti.
Bu gözlere mi aşıktı poyraz?

Şimdi benim yıllardır beklediğim poyrazı bu kız umursamıyordu bile.
Herkes kendini sevene değer verse keşke...

Poyraz kızın gözünün içine bakıyordu.

Kız ise iştahlı iştahlı poyraza birşey anlatıyordu.

"Poyraz, ben nişanlandım" Kız sevinçle poyraza yüzüğünü gösterip sarıldı.
Poyrazın gözünden akan damlalar kızı rahatsız etti.

"Iyi misin poyraz?"
Başını onaylarcasına salladı.

"Evet sadece çok sevindim şey ben gideyim seni bir göreyim diye geldim. Hayırlı olsun Sena" gözlerindeki yaşlara hakim olamıyordu. Onun böyle üzülmesi benimde gözyaşlarımın akmasına sebepdi.

Yanımdan öylece geçti.
Evet beni unutmuştu
Umrumda mıydı?
Hayır.

Arkasından koşup yetişmeye çalıştım.
"Poyraz dur!"
Poyraz ağlamaklı çıkan sesime karşı durup döndü.
"Doğa noldu? Niye ağlıyorsun."
Çünkü sen ağlıyorsun...
"Asıl sen niye ağlıyorsun."

Cevap vermeden arabaya bindi ve eve gittik.

Eve geldiğimizde hemen yukarı odaya çıktı.
Salondan kapı seslerini duyan babamlar çoktan başıma dikilmişlerdi.

"Kızım ne oldu? Poyraz niye ağlıyor... bir dakika sana noldu?"

"Anlatamam sonra nolur." Sesim boğuk çıktığından dahada üstüme gelmediler.

Yukarı çıkıp poyrazın odasının önüne geldim.
"Poyraz aç kapıyı nolur..."
sesimde çaresiz bir ton vardı.

Benim odamda odanin yedek anahtarı olduğunu hatırladım.

Hemen odaya gidip çekmeceden aldım. Ve kapıyı açtım.

Eline ne gelirse fırlatıyordu.
O elindeki vazomuydu?
"Poyraz!"
Arkası dönüktü biran bana dönerken vazo elinden kaydı tam tutmaya çalışırken vazo kırıldı. "AHH!" elimdeki acıyı hissedebiliyordum. Kanıyordu. Kalbimdeki kanayan yaranın yanında neydiki?

"Doğa! Ne işin var burda çık hemen"
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak odadan çıktım.
Canım acıyordu...

Kalbim acıyordu...

"Aptalsın Doğa aptal! Adamın umrunda bile değilsin."
Duvarlar üstüme üstüme geliyordu.
Çıkıp biraz hava almak istedim.

Evet montumu almadan çıkmıştım yağmur yağıyordu kimin umrunda?

Yağmurda yürümeyi hep sevmişimdir. BöyIece kimse ağIadığımı göremez. CharIie ChapIin

Evet bu söz tam olarak beni gösteriyordu.

Üşüyorsun doğa
Üşümüyorum
Üşüyorsun git eve

Heralde takıntılarımın arasına kendimle konuşmak girdi.

"DOĞAA"
Sesleri kulağıma geliyordu.

Ve kolum