The Runaway Wife

Chapter 14

Childish po ba ako? Sorry (__ ___) I'm just a fourteen year-old lady who loves to write stories. May time na immature ako at may time na matured. It depends on the mood.

So ayun nga, tinamad akong gumawa ng project so... Hope you like this UD. MUAH! Pagkatapos nito, hindi na ako magpaparamdam.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~*

Taylor's POV

"Hindi mo na ako tanda?" napatingin ako buong pagmumukha niya. Pero napansin ko pa rin ang agwat sa pagitan namin kaya umurong ako.

"Hindi." sagot ko. Pero patuloy lang ako sa pagmasid sa mukha niya. Pamilyar kasi talaga eh. Hindi ko lang talaga tanda kaya hindi ko talaga tanda.

"Troy. I'm Troy. Ako yung driver mo dati nung ikinasal ka." sabi niya sa akin. Bigla naman akong napaisip.

Troy. Siya ba 'yon? Bakit hindi niya kamukha? Teka. Hinawakan ko yung buhok niya at ginulo. Tapos tinakpan ko yung bibig niya.

"TROY! Ikaw nga!" sigaw ko at tinapik ang mukha niya. "Laki ng nagbago sa'yo ah?" sabi ko sa kanya.

"Ahahha, so kailangan talagang guluhin ang buhok ko?" sinabi niya at inayos uli yung porma. "Umasenso na eh." sagot niya.

"Woah! Astig!" sinabi ko. "Oh bakit ka nga pala nandito ng tanghaling tapat?" tanong ko sa kanya.

"Ikaw ba't nandito ka?" pagbabalik niya ng tanong na hindi naman niya sinagot.

"Hmmm, sabihin na lang natin na... Nag-away kami ng asawa ko dahil sa isang malanding nilalang sa opisina niya na animo linta na mukha namang coloring book ang pagmumukha na ang tingin sa sarili ay isang dancer na napaka-flexible ng katawan kaya pinilipit ko ang paa para maghumiyapaw sa sakit dahil napakalandi ng nguso niya na ginagaya ang mga bampira na sumisipsip ng lakas kaya ayun, nag-away nga kami ng asawa ko." mahabang lintanya ko na tuloy-tuloy sa sobrang inis.

"Woah woah! I don't expect that, huh." sinabi niya. "Kaya pala nandito ka. Parang dati wala ka lang paki sa asawa mo tapos ngayon..." dagdag niyang lintanya na umiiling-iling.

"It was 7 years ago. Everything's changed." sinabi ko. "It's just... AH! I don't care anymore. Tsss." naiiritang sinabi ko na wala ng maidugtong. "So bakit ka nga nandito?" tanong ko sa kanya.

"I owned this bar." sagot niya sakin.

"Oh yes yes. Okay." reaksyon ko na lang at tili nagpapaypay sa harap niya. "Aalis na ako. Hindi pala ako pwedeng maglasing ng tanghaling tapat." sabi ko at tumalikod na uli.

"Bakit? Buntis ka?" tanong niya na naglalakad sa gilid ko.

"Hell no! I'm a virgin." sabi ko tapos binilisan ang lakad.

"WHAT?!!?!" gulat na tanong niya. Halatang gulat talaga siya, sino ba namang hindi? Di ba? Humarang siya sa dadaanan ko kaya napatingala naman ako. Ano bang meron sa mundo na 'to at bakit lagi na lang akong tumitingala? ASAR!