Kabanata 1
[Louise Jadelyn's POV]
(Lj asan ka na? Don't tell me late ka na naman sa first day!)
Sigaw ni Claire sa kabilang linya.
Napasimangot ako. Grabe talaga tong babaeng to sakin. Kasalanan ko ba kung late na kong nagising dahil napuyat ako kaka-stalk sa instagram ni Shawn Mendez.
"Paalis na ko Marie Claire! Wag kang atat makita ang kagandahan ko! Baba ko na, kita na lang tayo sa school. Babush!"
Asik ko sa kaniya.At bago pa siya magsalita binaba ko na ang tawag.
Rude ba? Ayos lang yan. Rude din naman siya sakin. Hakhak
Sinuklay ko ang mahaba kong buhok at inayos ang bangs ko. Pati na rin ang suot kong uniforme ng St. Claire University ay inayos ko din at pinagpagan.
Ang cute cute talaga ng uniforme naming ito. College na kami pero mukha kaming highschool dahil sa uniforme namin. Para kasing pang-japanese ang uniforme namin sa SCU.
Pagkatapos kong pasadahan ng tingin ang itsura ko sa isang life size mirror na nasa gilid ng kwarto ko ay kinuha ko na ang backpack kong nakapatong sa couch at lumabas na ng kwarto.
I turn off all the electricty bago ako umalis at bumaba sa parking lot ng tinutuluyan kong condo unit.
This unit is a gift to me of my Ate Ihna and her husband Kuya Christian. Kaya alaga ko ang condong yun. Baka bawiin kasi ni Ate once na pabayaan ko at pabalikin ako sa Mansion namin na sa QC. Ayoko naman dun kasi ang laki laki masyado para sakin.
May sarili na kasing pamilya si Ate at syempre may sarili na rin itong bahay. Nakakalungkot tumira mag-isa sa isang malaking bahay.
Pagbaba ko sa parking lot ay agad kong sinakyan ang mini scooter ko na regalo naman sakin ng Appa ko nung grumaduate ako ng high school.
(Appa means Father in Korean)
Mahal na mahal ko tong mini scooter kong to kahit medyo luma na ito. 3 taon na kasi sakin to. 1st year college ko nakuha ang motor na to mula kay Appa at ngayon ay nasa 3rd year college na ko.
Pagkasaksak ko ng susi ay agad kong pinatakbo palabas ng parking lot ang mini scooter ko.
Waaahh this is life. Papasok ako sa school sakay ng mini scooter ko then pagkauwian kakain kami ni Marie Claire sa favorite naming coffee shop tapos uwi na. Yun lang ang cycle ng buhay ko sa tuwing may pasok ako at kapag wala naman sa condo lang ako o kaya dadalaw ako kala ate at sa mga pamangkin ko.
Ang cute cute pa naman ng triplets na anak ni Ate. Hihihi
Anyway, close na close ako kay Ate kasi since I was 5 years old, si Ate na ang nag-alaga sakin. Sa kaniya ako lumaki unti bumukod si Ate dahil sa may asawa na siya.
Yung parents kasi namin nasa Korea, handling our business there. Pag-aari namin ang ilang chains of restaurant sa Korea kaya andun sila Appa at Eomma.
We're half Korean half Filipino. Korean ang father ko at Filipina ang nanay ko. Pero dahil dito ako lumaki sa Pinas, hindi ako fluent magsalita ng korean. Iilan lang ang alam ko.
Dalawa lang kami ng ate ko na anak ng parents namin kaya sunod kami sa luho. But we are not what you we is. We're not a brat. Alam namin, especially me, alam ko kung hanggan saan ang kayang ibigay ng mga magulang namin. At hindi ako nahinge ng sobra sobra.
Madalang nga lang ako huminge ng allowance eh. Sila ang kusang nagpapadala. Hakhak.
"Good morning, Ms. Min!"
Bati sa akin ni Kuya guard pagkapark ko ng motor sa parking lot ng school namin.
BINABASA MO ANG
The Gangster's Luna
General FictionNo matter how stupid you are, no matter how bad you are, Even if you are a Gangster, I still love you forever. - Louise Jadelyn Min What if you met a gangster along the way? A stupid gangster? Will you fall in love with him? Or you will stay away fr...