Just Neighbors • Niall James Horan • Christmas

003.

31 december 1999 & 1 januari 2000, toen Niall en Zoey 5 jaar waren.

Hele dagen had iedereen op dit moment gewacht. De overstap van 1999 naar het jaar 2000. Gespannen zaten mensen binnen voor de televisie te wachten om het journaal op Nederland 1 te zien om te horen hoe iedereen aftelde. Het was niet zomaar iets, het waren gewoon vier cijfertjes die veranderden. Daarna zou het weer 1000 jaar duren voordat het eerste cijfer zou veranderen. Je kon makkelijk zeggen dat iedereen gespannen was. Gespannen om wat er in 2000 zou gebeuren. Ze zeiden dat er vliegende auto's kwamen en voorwerpen die door de tijd konden reizen, maar was dat wel waar?

"Ga nou maar slapen, Zoey." Het was 22.18 uur en Zoey was al best moe, maar eigenlijk wilde ze helemaal niet naar bed maar gewoon tot midden in de nacht opblijven. "Ik beloof dat ik je voor twaalf uur wakker maak." Ze knikte kleintjes en haar moeder tilde haar naar boven om haar in het bed van haar vader en moeder te leggen. Haar moeder kleedde haar om, zodat ze een pyjama aanhad en haar moeder gaf haar nog een kus en verliet toen de slaapkamer. Zoey had zich klein gemaakt en maakte zich warm door onder de deken te gaan liggen. Het gordijn wat anders voor het raam hing, was een stukje opzij geschoven en zo kon ze door het raam naar buiten kijken. Ze zag dat er nu al vuurpijlen werden afgestoken. Rode pijlen met roze kleurtjes er doorheen schoten in de zwarte lucht en hoorde ze een geluidje maken, toen de pijlen één voor één klapten en uit elkaar spatten. Zoey voelde zich veilig in bed, daardoor zakte ze al snel weg.

"Is het goed als ik er bij kom liggen?" Ze werd wakker door een zachte stem van Niall die over haar heen gebogen zat en haar vragend aankeek.
"Ja hoor," zei ze stilletjes en maakte zich nog kleiner zodat ze zeker zou weten dat Niall genoeg plek over had.
"Ga je ook vuurwerken?" Met vuurwerken bedoelde Niall dat hij vuurwerk zou af gaan steken, maar het goede woord had hij nog niet gevonden.
"Weet niet." Niall begon een gesprek met wie en waar hij zou 'vuurwerken', maar Zoey vond dat redelijk irritant.
"Wil je wel naar me luisteren?" Niall had door dat ze helemaal niet luisterde, maar juist probeerde te slapen. Dit keer draaide ze zich om in het grote bed en keek Niall aan die met grote, nieuwsgierige ogen naar haar staarde. Ze trok de lakens verder over haar heen, zo zat ze tot haar oren bedekt met warmte van haarzelf en de lakens die warmte meedroegen. Niall daarintegen, hij lag zonder lakens.
"Waarom lig je zonder lakens?" Vroeg ze, stak verlegen haar hand uit en voelde een paar seconden aan Niall's wang. Zonder dat Niall een antwoord op haar vraag zei, klaagde ze: "Hij is koud." Hij zuchtte eens, maar trok toen de lakens tot zijn heupen over zichzelf heen. Samen lagen ze onder de lakens, maar wel met een aantal centimeters van elkaar vandaan.
"Hoe laat gaan ze vuurwerken?" Hij lag nog geen eens een minuut onder de lakens en zat al rechtop in bed.
"Zometeen, zei mama tegen mij." Zoey kwam langzamerhand ook zitten. Nieuwsgierig maakte Niall het gordijn open en zagen allebei hoe gele en groene vuurpijlen de pikzwarte nacht verlichtten. Niall vond het geweldig om naar vuurwerk te kijken, terwijl Zoey het best wel eng vond en toch maar weer opgerold in bed ging liggen. Het was een erg gezellige kamer van Zoey's moeder en vader. In het midden stond een twee-persoonsbed waar ze nu op lagen en zaten met een wit met rood gestippeld laken en rode, zwarte en gouden kussens lagen erop. Bij het voeteneind, in het hoekje, stond een kleine televisie, maar die was uit. De sfeer in de kamer was echter wel gezellig door de warme kleur van de gordijnen en de romige kleur van de muren. De kerstlichtjes die aan de muur hingen, zorgden voor karige verlichting maar wel dat er nog een soort kerstsfeer in het huis hing.
"Ben je bang?" Zoey lag bijna helemaal onder de lakens, toen Niall dat vroeg en ze haalde haar schouders op.
"Ik vind het niet fijn," zei ze, draaiend naar Niall en dan opnieuw te te gaan zitten met haar armpjes om haar benen en hoofd op d'r knieën.
"Vuurwerk doet je niks." Hij kwam naast haar op het bed zitten op z'n knieën en legde zijn hand op haar schouder. Niall had de gordijnen een paar minuten geleden geopend en hij keek even naar buiten. "Zullen we samen naar buiten kijken?" Stelde hij voor en Zoey knikte. Samen gingen ze op de punt van het bed zitten, zodat ze door het raam naar buiten keken. Niall wilde iets opschuiven, maar toen kwam zijn handje per ongeluk tegen de hare aan. Gelijk keek Zoey verlegen op en onschuldige ogen keken haar aan. "Sorry," verontschuldigde hij zich en ze wilde iets terugzeggen, maar op dat moment kwam er een grote roze vuurpijl die de hemel verlichtte en de kinderen ademloos lieten zitten.
"Die was mooi," stamelde ze en vergaten dat hun handen op elkaar lagen.
"Ja." Voorzichtig pakte Niall haar handje vast en tegelijk keken ze elkaar aan. Zoey liet een klein glimlachje zien en liet haar hoofd op zijn schouder vallen. Al snel kwamen er meer vuurpijlen van de grond af naar de lucht toe en vond Zoey het niet meer eng, eerder wonderbaarlijk. De enge, donkere lucht werd volledig licht gemaakt met verschillende soorten vuurwerk en eigenlijk was dit best bijzonder. Het was inmiddels 1 voor 12, maar ze waren de tijd vergeten waardoor ze boven bleven staren naar het vuurwerk. Zoey ging opeens dicht bij het raam staan, trok Niall zachtjes mee en staarden naar elkaar.
"Kijk," zei ze zachtjes en zag dat er in gouden vuurwerkpijlen 'happy new year' stond.
"Het is twaalf uur." Hun vermoeden werd bevestigd door de mensen die beneden in de woonkamer en 'gelukkig nieuwjaar' riepen en door een enorme lichtknal.
"Gelukkig nieuwjaar, Niall," fluisterde Zoey, gaf hem een glimlach.
"Gelukkig nieuwjaar, Zoey," zei hij terug en staarde haar nog aan, twijfelde of hij het wel moest doen, maar boog zich voorover en gaf haar een kusje op haar mond. Het duurde misschien maar een seconde, maar het overviel Zoey niet. Ze had dit wel verwacht. Het duurt een paar seconden voordat Niall gelooft dat hij haar écht een kus op haar lippen heeft gegeven. Even wisten ze allebei niks te zeggen, maar dat maakte niet uit. Zoey sloeg haar armen om hem heen en bleven zo staan. Dit was wel een goed begin van 2000.

•••

Kleine Zoey en Niall zijn best wel cute, vind ik (: