Miniaturki |HP| Character x Reader ❤ [ZAWIESZONE]

Harry x Reader (Część II)

Wpadłam do sali wejściowej. Miałam pecha, bo ktoś właśnie wychodził z WS z kolacji. Nawet dwa ktosie.

To była roześmiana Hermiona wraz z Draco. Zatrzymałam się i stałam jak głupia na środku sali wejściowej, a łzy spływały mi ciurkiem po policzkach. Kiedy tylko dziewczyna mnie zauważyła od razu przestała się uśmiechać. Podbiegła do mnie i złapała za ramiona.

~ (T.I), co się stało?! - spytała zdenerwowana.

~ Harry... H-Harry... - zdołałam wykrztusić. Znowu zaczęłam biec. Słyszałam krzyki Hermiony, żebym wróciła, ale nie miałam najmniejszego zamiaru jej posłuchać.

Hermione's P.O.V.

Chciałam za nią pobiec, ale Draco mnie powstrzymał. Spojrzałam na niego gniewnie i pytająco.

~ Ona musi się wypłakać. My powinniśmy znaleźć Pottera - powiedział spokojnie.

~ Och, tak, masz rację - mruknęłam.

Ale okazało się, że nie musieliśmy tego robić. Harry przybiegł z błoni zdyszany i nawoływał (T.I).

~ (T.I.)! Cholera, wiecie gdzie ona jest? - zwrócił się do nas.

~ A co cię to obchodzi, Potter? Dlaczego ona przez ciebie płacze?! - warknął Draco i złapał Harry'ego za koszulę. Wiem, że traktował (T.I) jak młodszą siostrę, odkąd się pogodziliśmy.

~ No bo źle zacząłem rozmowę! Powinienem jej wcześniej to powiedzieć! - wrzasnął; puściły mu nerwy.

W Wielkiej Sali głowy uczniów odwracały się w stronę hałasów. Drzwi były otwarte, więc nawet stół prezydialny mógł wszystko zobaczyć.

~ Niby co takiego powiedzieć, co?! - równie głośno krzyknął Malfoy.

~ Że to ją kocham! - ponownie wrzasnął i zamilkł po wypowiedzeniu tych słów, zdając sobie sprawę ze znaczenia tego, co powiedział.

Draco puścił jego koszulę z zaskoczenia. Odchrząknął lekko.

~ Pobiegła tędy - wskazał ręką kierunek.

Harry odetchnął z ulgą i pobiegł w głąb korytarza. Na Sali wybuchła wrzawa jakiej ściany Hogwartu jeszcze nie słyszały.

(T.I.)'s P.O.V.

Nie wiedząc gdzie tak właściwie mam się schować, skręciłam w pierwszy lepszy korytarz, w którym była łazienka. Wbiegłam, zatrzaskując głośno drzwi. Podeszłam do ściany na samym końcu pomieszczenia. Osunęłam się po niej plecami i podkurczając nogi do siebie, na nowo zaczęłam krztusić się moimi słonymi łzami. Pragnęłam wyrwać sobie serce i duszę, nie czuć niczego. Jak ja teraz będę na niego patrzyła? Jak będę żyła bez tego, którego kocham, ale który złamał mi serce? Nie wiem. Nic nie wiem. Zniszczyłam naszą przyjaźń. Nie powinnam w ogóle nic mu sugerować, nawet przez przypadek. Głupia, coś ty zrobiła?! Nagle, usłyszałam jak drzwi łazienki cicho się otwierają i zamykają. Znieruchomiałam. Czy to Hermiona? Nie, ona stawia łagodne kroki, a nie takie... męskie? To toaleta dla dziewczyn, czego tu szuka facet?

~ (T.I)? - wzdrygnęłam się na dźwięk tego głosu. JEGO głosu.

~ Nie wiem o kim mówisz - powiedziałam cicho.

Harry wyłonił się zza rogu. Miał smutną i zatroskaną minę. Opuściłam wzrok na swoje kolana. Najchętniej zniknęłabym z tego miejsca. Ale najpierw walnęłabym go w twarz.

~ (T.I), dlaczego...

~ Dlaczego co? Dlaczego uciekłam stamtąd kiedy złamałeś mi serce? Dlaczego schowałam się w damskim kiblu? A może dlaczego mam gdzieś to co chcesz mi powiedzieć? Zastanów się i wybierz, które pytanie najbardziej cię nurtuje. Może dam ci na nie odpowiedź - powiedziałam beznamiętnie, podnosząc na niego swoje oczy. Wstałam. Chciałam móc naprawdę go potem walnąć.

~ Nie. Dlaczego nie dałaś mi dokończyć? - zadał pytanie, którego spodziewałam się najmniej. Podszedł do mnie; instynktownie cofnęłam się, ale wpadłam na ścianę. - Chciałem cię spytać o coś niezmiernie ważnego.

Zbliżył się tak, że czułam jego ciepły oddech na szyi. Starałam się skupić, ale strasznie rozpraszała mnie jego bliskość.

~ (T.I.)... Czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją dziewczyną? Jako moja piękna, słodka i inteligentna sympatia.

W tej chwili myślałam, że zemdleję ze szczęścia. Zarzuciłam ręce na jego szyję i wyszeptałam:

~ Tak.

Chłopak objął mnie w talii i złączył nasze usta w krótkim, ale namiętnym pocałunku.

~ Kocham cię - wyznał, gdy już się od siebie oderwaliśmy. Cały czas patrzył mi w oczy.

~ Ja też cię kocham. Nawet nie wiesz jak bardzo - uśmiechnęłam się delikatnie.

KONIEC... ❤️