He is you're daddy (5sos)

2.katie

Na een rit van 3 uur zijn we eindelijk op de plek waar we moeten zijn. Ik stap ook uit en zie ze al staan. Ik snel naar de andere kant en pak Roan uit zijn stoeltje. Hij slaapt dus hou ik hem vast. De chauffeur brengt de koffers naar de tourbus waar we mee reizen. Zelf loop ik op de manager af. 'Hallo jij moet Katie zijn toch. En dan moet dit Roan zijn.' 'Ja meneer dat zijn wij.' 'Oké loop even mee.' Ik knik en we lopen op de jongens af. 'Jongens dit is jullie nieuwe visagist Katie met haar zoontje Roan. Ze touren met jullie mee.' De jongens draaien zich om en kijken me aan. 'Hoi ik ben Luke en dit zijn Ashton, Calum en Michael.' Roan begint onrustig te bewegen. 'Papa nee mama!' Ik kijk hem raar aan. Dat heeft die nog nooit gehad. 'Wat is er met zijn vader?' 'Die heeft ons verlaten toen ik 4 maanden zwanger was.' Ik kijk de jongens een voor een aan en Luke langer. 'Wat een asshol.' Wow dat die dat over zichzelf zegt. 'Roan kleine man word wakker.' Hij word langzaam wakker. 'Mama is papa echt hier?' Ik slik. Oké liegen dan maar. 'Nee hoor ik weet niet waar papa is.' 'Komen we hem tegen?' 'Geen idee schatje.' Hij knikt en ik zet hem op de grond. De jongens kijken alle 5 naar Roan en glimlachen. 'Mama wie zijn die jongens.' 'Roan dat zijn Matt, Luke,Ashton,Calum en Michael. We gaan met hun op tour weet je nog.' Hij maakt een ow geluid en geeft de jongens een voor een een knuffel. Als hij bij Luke aan komt lijkt het alsof ze bijde doorhebben dat ze vader en zoon zijn. Roan springt snel uit de arme van Luke en rent achter me. Luke en ik kijken elkaar aan. 'Katie wie is de vader van Roan?' 'Dat gaat jullie niks aan dat doet pijn om over te praten.' Luke kijkt me aan alsof hij wilt weten of Roan van hem is. 'Kan ik een rondleiding krijgen door de bus.' 'Tuurlijk kom maar.'

Na een rondleiding van 10 minuten zitten we eindelijk rustig in het zit gedeelte. Roan zit weer op mijn schoot en blijft steeds zo ver mogelijk uit de buurt van Luke. 'Katie kan ik je even spreken?' 'Ja hoor.' Ik zet Roan naast Ashton en dat lijkt hem geen probleem. Ik loop achter Luke aan naar de bunkers. 'Ben ik zijn vader?' Ik schrik van zijn vraag. Shit hij weet het. 'Ja Luke. Roan is je zoon.' 'Waarom zocht je geen contact?' Meent hij dat echt. 'Luke die had JIJ verbroken je wilde niks over hem te weten komen. Je wilde dat in hem vermoorde. Luister Luke het is dat het mijn baan is anders was ik hier nu nooit geweest.' 'Ik heb recht op mijn kind.' Ik schrik. 'WAT! JE LAAT 2 JAAR NOOIT WAT VAN JE HOREN EN NU WIL JE DE VOOGDIJ OVER HEM KRIJGEN! WAT DENK JE WEL NIET!' 'Het is mijn zoon.' 'Luke het liefste trap ik je nu zo hard. Je kan niet zomaar even de voogdij over hem krijgen. Jij liet ons in de steek omdat je jezelf te goed vond om voor een kind te zogen. Ik heb al 2 jaar niemand meer alleen hem. Ik heb mijn familie en vrienden opgegeven voor hem. Jij kan hem niet even komen claimen!' Luke schrik van mijn woorden. 'De enigste die blij was waren jou ouders die van mij gooide me op straat.' De tranen rollen over mijn wangen en Luke trekt me in een knuffel. 'Sorry dat wist ik niet. Als ik dat wel wist had ik dat nooit gedaan.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat kan je nooit meer rechtzetten Luke.' Ik loop naar het zit gedeelte en laat me op de bank vallen. 'Mama? Gaat het wel? Heeft die engerd jou pijn gedaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee Roan Luke ,hoe zeg je dat, wil voor jou zorgen.' 'Mama nee Luke is eng.' Ik trek hem op mijn schoot en knuffel hem. Luke heeft het pijn in zijn ogen mee zitten kijken en luisteren. Hij staat verdrietig op. 'Ik ga alvast slapen tot morgen.' 'Ik ga ook slapen.' Weltusten hoor je van alle kanten. Alleen Calum, Michael , Roan en ik zitten er nog. 'Katie wat was net gebeurt?' 'Misschien hebben jullie wel gemerkt dan Roan veel op Luke lijkt.' Ze knikken voorzichtig. 'Dat komt omdat Luke de vader is van Roan. Maar toen ik 4 maanden zwanger was en er achter kwam wilde hij geen kind. Ik moest kiezen tussen hem of Roan. Ik koos voor Roan die keuze was niet moeilijk. Ik heb Roan nooit een dag alleen gelaten en hij gaat altijd mee naar werk of zo. Omdat ik niemand heb die op hem wilt passen.' De tranen rollen weer over mijn wangen. 'En nu wilt Luke de voogdij over Roan hebben.' De jongens lijken te schrikken. 'Wat gaan jullie dan doen na de tour?' 'Dat is niet moeilijk Roan gaat met mij mee naar huis en Luke bekijkt het zich maar. Hij was er nooit voor ons toen we hem nodig hadden. Hij kan niet eens voor een kind zorgen dat is hij zelf nog.' Ze knikken en staan op. 'Ik ga slapen.' Ik sta ook op en pak Roan op. 'Wij ook.' Ze knikken en we lopen naar de bunkers daar zien we Luke en Ashton praten nou ja Luke eerder huilen en Ashton kijkt hem boos aan. Ze lijken niet door te hebben dat we naar binnen zijn gekomen. 'Ze is verdomme de moeder van je zoon en je liet haar stikken. Ik snap dat ze jou de voogdij niet over hem geeft. Dat zou ik ook niet doen.' Ik schrik. Luke heeft het Ashton dus ook al verteld. 'Maar Ashton ik moest het uitmaken van Matt hij wilde dat er nog geen 5SOS kind was. Ik heb altijd van haar gehouden en wilde altijd voor ze zorgen. Matt heeft dat gewoon van me afgenomen. Hij heeft mijn eigen zoon van me afgenomen Ashton. Ik kan hopelijk 1 jaar van hem genieten als zoon en dan zal ik hem nooit meer zien.' Hij barst in huilen uit. 'Luke is dat waar?' Hij kijkt mijn kant op. 'Ja Katie ik was zo blij met het nieuws dat we een kindje kregen dat ik het meteen vertelde aan bijna iedereen die ik ken. Ook aan Matt maar die begon heel hard te schelden en zie dat ik geen kind mocht. Pas als 5sos niet meer bestond.' Hij kijkt me gebroken aan. Ik leg Roan neer in mijn bunk en loop naar Luke toe. 'Vergeef me plz Katie.' Hij kijkt me smekend aan. Ik ga voor hem staan en ....

Haha sorry clifhanger. Wat denken jullie dat gaat gebeuren? Laat het weten.