Monica's Attraction (COMPLETED)

Chapter 31

Chapter 31

Disdain

Monica's POV

The words still fresh to my mind. Parang silang plaka na paulit-ulit at para akong baliw na hindi mawala ang ngiti sa aking labi.

"Smiling?" Kasabay ko si kuyang kumain ngayon. He's busy this fast few days kaya naman ngayon ko lang siya nakasabay kumain.

"Naalala ko lang iyong reaksyon ni Jessa." Palusot ko dito.Tho, nakakatawa naman talaga iyong naging reaksyon ni Jess ng ibigay ko sa kanya iyong malaking manika ni Sehun. Nagsisigaw pa siya sa kilig at nakaka agaw na ng atensyon ng mga kapwa namin kamag-aaral. But she really don't care at all.Hinalikan pa niya iyon sa harap ng nakararami.

Kuya nodded at nagpatuloy na sa pagkain. I did the same.Tuwing maiisip ko iyong sinabi ni Drew ay para akong lumilipad sa saya. Mas lalo lang akong ginanahan sa pagkain. Napatingin si kuya sa plato ko at kumunot ang noo.

"Are you really hungry?" Asar nito sa akin.I rolled my eyes .Hindi ko na lang siya pinansin at nagpatuloy na lang sa pagsubo.

"Ihahatid na kita." Saad ni kuya sa aking likod. Nagpunas muna ako ng aking bibig dahil sa toothpaste na natira doon. Nilingon ko naman si Kuya na bihis na bihis na with his suit.

Still handsome as ever.

"Last day of your OJT?" Tanong ni kuya habang nagmamaneho.Tumango ako. It's February 28 and the school noticed na hanggang doon na lang ang araw ng OJT. Nakumpleto ko naman ang oras na hinihingi in a short period of time.

Maraming inaasikaso ang school for graduation. And the graduating students too. Marami kaming dapat i submit at asikasuhin sa paaralan sa darating na lunes at sa mga susunod pang araw.

"Yes Kuya." sagot ko dito.He just nodded at hindi na muling nagtanong pa. Itinabi naman niya ang sasakyan bago bumaba at pagbuksan ako ng pinto.Hindi ko namalayan na nasa tapat na pala kami ng Sarossa Groups of Company.

I kissed kuya's cheek bago siya umalis. Hinintay ko munang makalayo ang kanyang sasakyan bago pumasok. Muntik na akong matumba dahil sa pagsakit ng ulo ko.Damn! It hurts.Buti na lang at naalalayan ako ng guard na naroon.

"Okay ka lang Ma'am?" May pag aalala sa tono nito. Ngumiti at tumango naman ako dito bago tuluyang pumasok.

Kumakalabog ang dibdib ko sa kaba. Ilang araw ko din iyong hindi naramdaman kaya hindi ko na iyon pinansin pa. Napahawak ako sa ulo ko na kumikirot kirot sa sakit.Pero hindi iyon katulad ng kanina. Kaonti na lang iyon.I felt something. Is there something wrong with me.Hindi na ito normal dahil paulit-ulit bumabalik kahit anong pag-inom ko ng gamot.

My brother still don't know what i'm feeling.Ayaw ko siyang mag alala at natatakot din ako para sa sarili ko. Natatakot akong malaman na may sakit ako.And it's so fucking killing me. Sa isiping maysakit ako ay para na akong pinapatay.

"Good Morning Monica. May problema ba?" Pansin ng isang empleyado  na nakasalubong ko.Kilala naman ako ng lahat dahil ipinakilala ako ni Drew sa lahat ng mga empleyado na nandito.I feel to proud that time and i didn't expect that coming.

"Okay lang ako." Nakangiti kong saad dito at pinunas ang nanggigilid na luha. "Masakit lang ang ulo ko." Dagdag ko pa dito.

"Uminom ka ng gamot.Dapat hindi ka na muna pumasok."nag aalalang saad nito at kinuha ang wallet.She gave me a tablet of biogesic.