BENİMSİN!!!

Yeni Aile Bireyi

Dolunay'ın ağzından...

Her şeyin bir açıklaması vardır;

Yalnızlığın, küslüğün, yapılan yanlışların, dostluğun hatta sevmenin bile bir açıklaması vardır. Nasıl mı? Çok kolay. Sevmeyi nasıl anlarsınız? diye bir soru sorulduğunda, soran kişiye sevdiğimiz kişideki, sevdiğimiz özellikleri sayarız. Bana soracak olursanız biraz beklerim önce, bakarım sevdiğim kişiye. Başlarım bir bir anlatmaya; Çok güzel derin bakan ela gözleri vardı. En çok bana bakmasını sevdim. Büyük elleri vardı, ellerimin ikisini de alıp ellerinin içine hapsediyordu, öpüyordu üşüdükleri zaman. Çok kuvvetliydi, sımsıkı tutardı ellerimden ve sarılırdı içine gömercesine. Bide o müptelası olduğum kokusu yok mu? İşte iş o zaman çığırından çıkıyordu. Üşüyen ellerim elleri sayesinde ısınıyordu, kokusu da içimi sarmalayıp içimi yakıp kavuruyordu adeta. Bir de cennetten düşme bir gülüşü vardı. İşte hayat o zaman duruyordu. O ben ve gülüşü kalıyordu. Öpmek istediğim gamzelerini unutmamak da lazım tabii. 

Sevdiğim ili ilgili daha bir çok şey saymak isterdim ama say say bitmiyor ki biricik sevgilimin. Hoş bitmesini de istemiyorum da zaten. Benim Gökay'da sevdiklerim hiç bitmesin istiyordum. Benim onu sevebilmem için bir sürü neden olmasını istiyorum. Onu gerçekten çok seviyorum...

Gözlerimi açtığımda bana endişe ile bakan taptığım ela gözlü adamı görünce bir gülümseme belirdi dudaklarımda. Benim için endişelenmişti. Bu da beni sevdiğini gösterir. Benim ayıldığımı görür görmez rahat bir nefes koyverdi dudaklarından ve hemen elini yanağıma koydu. Elleri sıcacıktı.

"İyi misin bebeğim? Ağrın falan var mı?" diye soru soran sevdiğime bakıp kafamı 'hayır' anlamında salladım.

"İyiyim canım. Bir şeyim yok." demesi bile çok zor geldi bana. Gülümseyip ellerimi tekrardan öpünce gülümseme belirdi dudaklarımda. Arkamdan yalancı bir öksürük gelince arkama baktım. Keşke bakmaz olaydım. Bana bunca seneden sonda 'ben senin abinim' diyen birisine nasıl güvenebilirim ki? Bunca sene boyunca neredeydi. Ayrıca ben bir kardeşim olduğunu bilmiyorum. Yalancının birisi de olabilir ama bana çok benziyordu. Kim bu adam?

"Sen de kimsin ve Dolunay'dan ne istiyorsun?" diyen Gökay sanki benim içimi  okuyordu.

"Sabah da dediğim gibi ben Doğanay. Dolunay'ın abisiyim. Biliyorum biraz karmaşık gibi gözükebilir ama ben yalan söylemiyorum. Neden bunca zamandan beri yoktun da şimdi ortaya çıktın diye de soracak olursanız, ki olursunuz. (Derin bir nefes aldı) Benim de bundan haberim yoktu daha yeni öğrendim ve hemen araştırma yapıp senin yerini öğrendim. Yemin ederim." Vay canına ne uzun bir konuşmaydı öyle. Bir an hiç susmayacak sandım. Abim. Yanı kendini abim olduğunu iddia eden adının Doğanay olduğunu öğrendiğim kişi karşımdaki tekli koltuğa oturup dirseklerini diz kapaklarının üstüne koydu ve biraz öne doğru kaydı. Saçları, göz rengi, ten yapısı aynı bana benziyordu. Acaba? Yok bu saçmalık. Bir abim olsaydı bunu ailem niye saklasın ki benden demi ama? Off kafam allak bullak oldu.

"Evet seni dinliyorum." dedim zar zor çıkan sesimle. Önce derin bir nefes aldı ve ardından başladı anlatmaya.

"O adam bizim gerçek babamız değil! Annemiz o baba dediğimiz adamın arkadaşına aşıkmış. Bir gece annem ve gerçek babamız ile birlikte olmuş ve o geceden bana hamile kalmış. Evlenmişler. Ben doğduktan sonra mutlulukları katlanmış. Ama en önemli olay burada başlıyor. Bunca yıldır 'baba' dediğin şerefsiz herif mutluluklarını kıskanıp gerçek babamız yurt dışında iken babamızı öldürmeye kalkışmış. Tabii ki başaramamış ama öyle sanmasını sağladı. O zaman da annem sana hamileymiş. Annemin kafasını karıştırmış 'şiş karnın ile seni kimse kabul etmez, birbirinize nasıl bakacaksınız?' diye annemizin aklını çelip onunla evlenmiş. Bu arada sen neredeydin diye soracak olursan annemi evlendikten sonra tehdit etmiş. Ya benim vilayetim babamın ailesine verilecek ya da..." dedi ve devam edemedi. Ya da neydi?