SEVGİLİ SALAK LİSE GÜNLÜĞÜM

☕️Bölüm 6☕️

Utkuya bir çok soru sormuşlardı ama o sadece ağzını bir iki kere açmıştı.
Zaten kendinde de beklenen bir haraketle kızların sorusunu takmadan kulaklığını takıp sınıftan çıkmıştı

"Hadi kantine gidelim "
Batın hemen atılıp
"Yine mi kahve"
Adalda Batın ağzını kapat kapamaz başladı
"Yemek yemiyorsun yakında kemim olarak dolaşıcaksın!"

İhtiyacım yotu , yani ihtiyaç duymuyırdum sadece eve gidince acıkıyordum herneyse.
"Hadi gidelim"

Ateş in bana kızgın olduğunu biliyorum ama sadece benim iyiliğim için bunuda biliyorum ve üzülüyorum

Merdivenlerden inerken omuzumda bir kol hisseddim. Yanıma döndüğümde de          Ateş ile karşılaştım siniri biraz olsun geçmişti diye düşünürken

"Sinirim hala geçmedi" dedi Ateş'in bu zihin okur gibi beynimden geçen şeylere cevap vermesi çok sık oluyordu hatta bir ara medium diye düşünmedim değil

Kantine vardığımızda herzaman ki masamıza oturduk.
Ben para çıkardım ama Ateş hiç birimize bakmadan kahve ve birkaç bisküvi alıp masaya geldi.

Ben kahvemi içerken
Utkuyu gördüm oda beni tanımış olacak ki yüzüme bir dakıka dan fazla bir süre aval aval baktı ben de o sırada dilimi dudağımın kenarlarında gezdiriyordum.  Normal de böyle şeyleri toplum içinde yapmam  ama iç güdüsel olarak yapmış bulundum.
Kulaklığını takıp elindeki kırakerle kantinden çıktı.

Bende o çıkıcında masadan kalktım. Bunu neden yaptığımdan en ufak bir fikrim bile yok ama o an içimden kalkıp peşinden gitmek geldi ve bende yaptım.

"Ben biraz dolaşıcam "
Ateş ,Batın , Adal ve Ekim ayağa kalktılar
"Tek ... biraz kafa dinliycem de"

Neden onlara onun peşinden gitdiğimi söylemedim ki ?
Bilmiyorum ...

Ona yetişmek için biraz koştum kolidırun sonunday dı merdivenlerden çıkıcaktı belliki derken

Savaş ?!
Evet Savaşla konuşuyor du şaşırdım bu çocuk öyle savaşla karşılaşıp da konuşcak birisi değildi

Daha fazla yaklaşmadan yavaş yavaş yürümeye başladım. Arkamdan "Temmuz!"
Diye bir ses geldi bakmak istemedim
Devam ettim
"Sana diyorum !"

Arkamı döndüğümde Savaş önde Utku ise biraz arkasında geliyor du
"Efendim"
"Nasılsın"
Yürümeye devam ettim. Kolumdan tutup çok sert bir şekilde beni kendine çevirdi
"Napıyosun , bırak kolumu!"
"Arkadaşım Utku , sizin sınıfınızda artık hep beraber güzel günler geçiricez, belki o bozuntu arkadaşlarınlada."
Alaycı bir şekilde sırıttım
"Memnun oldum fakat pek sanmıyorum."
Diyip devam ettim.

Şaşkınlığımı gizlemeye çalıştım , Savaş ve Utku...
Demek ki bayadır arkadaşlar
Herneyse

Arka bahçe kapısından dışarı çıktım orda pek kimse olmazdı bank yoktu,daha açığı sevgililerin rahatca oturup labalı sohbetler ediceği banklar bu yüzden de tek tük insan olurdu

Okul duvarına doğru ilerledim ve duvara yaklaştığımda durdum
Karşımda bir cadde , arabalar, mağzalar, insanlar, insanlar ve insanlar...

5 köpek den oluşan bir köpek grubu arabaların son sürat hizla geçtiği bir yoldan geçiceklerdi kırmızı ışık yanıyordu köpekler tek tek geçiyordu ki

Yeşil ışık yandı ve karşı tarafta geçemeyen bir tane köpek kaldı grupdakiler onu beklemedi
Tek başına kalan köpekde arabalar hızlı bir şekilde geçerken onların arasından geçmeye çalıştı. Nefesimi kesilcekdi sağasalim karşıya geçmesini bekledim ama...
Olmadı köpeğe bir adam çarptı köpek yaşıyor Allah'dan son anda ferene bastıda hafif bir şekilde çarptı araba.

Köpek karşıya geçdi ama onu bekleyen kimse yomru onu orda bırakıp gitmişlerdi...

"Köpek hangisie üzülmeli yada , hangisi daha çok canını yaktı"
O kadar dalmıştım ki bir anda onun sesiyle yerimden sıçradım
Cevap vermeme fırsat vereden devam etti.

"Biz insanlar da aynen. Böyleyiz sabırsız, Eğer arabaların tamamen durmasını bekleseydi veya azalmasını geçicekti evet belki arkadaşları orda olmıycaktı ama yaralanmıycaktıda peki ya şimdi. Sabır etmedi , hem canı yandı hem arkadaşlarını kayıp etti"

"Evet tıpkı ben her şey bir anda olsun istiyorum ..."

Ben caddeyi izlerken çocuk beni dinledi ve gitti.

Yuvarlak gözlükleri vardı ve fları, uzun saçları tipik felsefeci gibiydi .
Ve yuvarkak gözlükleriylede HARRY POTTER,A benziyor du.

SABIR...