the wolf {one direction fanfic}

-1- badmorning

-yara p.o.v-

'mam, ik ben thuis met de boodschappen!' schreeuw ik wanneer ik de voordeur binnen strompelde met bomvolle tassen. 'ik ben in de keuken' hoor ik haar roepen. ik draag te tassen naar de keuken en zet ze op de keukentafel.

Ik weet het boodschappen doen voor je moeder klinkt saai maar hoe zeg je dat, als mijn moeder iets zegt moet je dat ook doen of anders.. ehm.. ja.. je raad het denk ik al.

ik wil weer terug naar de woonkamer lopen wanneer mijn moeder me tegenhoud. ohh godd help me.. 'lieverd, je zou jonge kaas meenemen niet jong belegen kaas' zegt ze met een fake glimlach. 'het spijt me mam, de jonge kaas was op en-' 'dat boeit me niet Yara als de kaas op is dan wacht je net zo lang totdat er nieuwe komt!' onderbreekt ze me.

ik krimp in mekaar. ik haat ruzie ik ben er echt heel slecht in. Als blikken konden doden was ik al 100 keer vermoord door mijn moeder. Ze heeft van die driftbuien die ze niet kan beheersen, ze kan er niets aan doen.

's..s..ssorry mam' fluister ik. 'Niks sorry! je denkt echt dat je met sorry alles goed maakt naar dat is niet zo, iedereen haat je en je bent een slet!' schreeuw ze. Ik voel een vlakke hand tegen mijn wang slaan. Nouja pijn deed het niet meer. Ik rende naar boven en gooide de deur dicht en deed hem op slot.

ik plofte op mijn bed en pakte mijn oortjes. ik hoorde de eerste deuntjes half a heart van one direction. ik neurie zachtjes mee en kijk mijn kamer rond. Een grijze muur en de andere allemaal wit, posters van 1D en wolven want ja dat mijn lievelingsdier.

een bureau in de hoek met wat foto's van mijn ouders en mijn hond die ik vroeger had. het was een husky genaamd Resa. ik was er me opgegroeid maar op een dag we waren allebei 16 stierf hij. ik denk er veel aan maar mijn ouders vonden het een gewoone hond, maar voor mij was het meer dan een hond, het was mijn beste vriend. voor de rest een klerenkast, en nog een grote spiegel meer staat er niet in mijn kamer.

ik kijk op het klokje van mijn nachtkastje 22:14 staat er in rode cijfers. ik stop mijn oortjes weg en doe mijn pyjama aan. Ik loop naar de badkamer die aan mijn kamer vast zit, poets mijn tanden, kam mijn haar en doe de mascara eraf.

Langzaam liep ik terug naar mijn kamer en kroop in bed. Ik dacht nog even na over ditjes en datjes en daarna viel ik in een droomloze slaap.

- volgende morgen -

-yara p.o.v-

ik gaap, er komt een raare piep uit mijn mond. Ik doe mijn ogen open en kijk de kamer rond. was ik dat? ik ben helemaal alleen in mijn kamer. mijn moeder was in de keuken en mijn vader lag nog in bed. Hoe ik dat wist? ik kon het ruiken ik vond het ontzettend raar maar ik kon het gewoon ruiken.

pff ik had het ontzettend warm. Gooide mijn benen uit bed en kreeg een grote schrik. Het waren niet mijn benen. Het waren 2 behaarde poten van een hond ofzo. Mijn hart sloeg een paar slagen over. Ik wou gaan lopen maar belandde op 4 poten. Ik sprintte naar mijn spiegel en keek erin.

dit kon niet waar zijn.. in mijn spiegelbeeld stond een wolf. Een witte wolf met wat grijs en zwart, alles is veranderd behalve mijn helder blauwe ogen zijn nog te herkennen. Ik beweeg wat heen en weer om te kijken of het wel echt is.. jaa...het is echt, ik ben een wolf.

'yara, ontbijt!' hoor ik mijn vader schreeuwen. shit shit shit ennu? wat moet ik nu, er staat ineens een wolf in je dochters kamer endan? ehm.. ja sorry ik ben je dochter en ik ben veranderd in een wolf hoeraa.

ik denk niet dat ze dat gaan geloven en ik kan denk ik nieteens praten. 'yara kom!' schreeuwd mijn moeder. ooowwhh nee kutt. Ik hoor de traptreden kraken. oohnee mijn moeder komt de trap op.

ik loop in paniek door de kamer. Ze is bijna bij mijn kamer ik ruik het, de deurklink gaat omlaag en de deur gaat langzaam open.

mijn moeder komt mijn kamer binnen, en haar ogen worden groot als ze mij ziet, zo te zien herkend ze me niet. Even bleef ze stokstijf staan en daarna keek ze haastig de kamer rond. 'YARA!!??' riep ze overstuur. Ze rende met een grote boog om me heen naar mijn bureau.

ze greep de bureaustoel en hield hem beschermend voor haar. 'YARA WAAR BEN JE??!!' probeerde ze nog een keer. 'JOOP, KOM SNEL, EN NEEM EEN DEEGROLLER MEE!' schreeuwd mijn moeder. Ik wil naar mijn deur rennen maar mijn vader staat er al voor met een deegroller.

ohgod.. Ik ren tussen zijn benen door de gang in en ren de trap af richting de voordeur. Ik sta op twee poten en de andere twee tegen de deur met mijn snuit probeer ik de beur open te krijgen, alsjeblieftt.. ga nu open.. ik hoor mijn vader de trap afrennen en ik raak in paniek.

de deur klikt en gaat open, yes.. Ik ren naar buiten met mijn vader op de hielen. Na een minuut raak ik hem al kwijt hij scheldt nog wat naar mij en gaat daarna terug naar huis. pff ennu? ik ben uit mijn eigen huis gezet, waar moet ik nu heen?

ik dwaal wat door de straten. Ik draai de hoek om en zie het park, mmh daar kan ik wel even heen, denk ik bij mezelf. Hier in het park kom ik altijd om even na te denken, het klinkt heel diep maar dat is het niet veel zinnigs komt er niet naarboven hier.

ik wandel het park in. Ik krijg veel rare blikken terwijl ik naar de eik loop langs het riviertje. Langzaam ga ik zitten tegen de grote eik.

Mijn maag knort en ik kijk om me heen, hoe kom ik in gods naam aan eten? aan de andere kant van het riviertje zie ik een bessenstruik. Ik loop naar het bruggetje en loop eroverheen. en wandel rustig naar de bessenstruik, eet er wat bessen af en loop weer terug over de brug naar de eik.

- 3 dagen later -

ik lig suf voor me uit te kijken, de bessen zijn op en ik kan niets anders vinden. Aan de andere kant zit een jongen met een muts en zonnebril, een paar blonde plukjes steken onder zijn muts uit. Niet echt een goede combinatie aangezien het zomer is.

hij zit er nu al twee uur en heeft nog helemaal niets gedaan, alleen maar zitten en voor zich uit staren. Mijn maag knort luid. shit... dat hoorde hij volgensmij.. hij kijkt op en zet zijn zonnebril af, hij kijkt me diep in mijn ogen.

lang blijven we zo zitten. Hij haalt iets uit zijn zak. HET IS ETEN, FACKING ETEN MOAAAAAAAAAH ETEN. Ik jank zachtjes als hij een liga uit zijn zak haalt. Hij maakt een tik geluidje met zijn tong. Langzaam wandel ik naar de jongen toe, over de brug naar hem toe.

Ik sta ongeveer 5 meter van hem af, kan ik hem wel vertrouwen? hij kijkt me weer aan en snapt me gelijk, hij haalt de liga's uit de verpakking en legt ze een meter voor zich in het gras. Ik loop langzaam wat vooruit ik strek mezelf uit en pak voorzichtig een koekje.

ik eet hem gulzig op en de jongen grinnikt. en steekt voorzichtig zijn hand uit. Iets in me zegt dat ik hem kan vertrouwen dus ik doe niets. Zijn grote hand komt neer op mijn wang. Langzaam aait hij erover. Het voelt heerlijk, ik sluit mijn ogen en hoop dat het aaien niet ophoud.

na een tijdje aaien stopt hij en staat op. Ik doe mijn ogen open en kijk de jongen aan, 'ik moet gaan, het spijt me' zegt de jongen. Ik maak een gebaar van ga maar. Langzaam loopt hij het park uit. Hij kijkt nog een paar keer om.

En verdwijnt dan om de hoek.

------------------------------             

en hoe vinden jullie het eerste hoofdstuk? ik hoop dat jullie het wat vinden. ik schrijf snel verder.