Wat is er met Bill.

24 1 0
                                    

Ik werd de volgende ochtend wakker gemaakt door Logan. Hij aaide over mijn hoofd en grinnikte.
"Goodmorning sleepyhead." Zei hij zacht.
Ik draaide me naar hem toe en keek hem aan.

"Heh, goodmorning."

Logan stond op en trok weer de dekens van me af. Een ijskoude rilling liep over mijn rug aangezien ik alleen in mijn ondergoed lag.
"Whoa, hey, give that back, it's cold." Riep ik.
Logan lachte en kroop naar me toe.
"Then dress up and i'll make you some hot chocolate milk." Hij gaf me snel een kus op mijn wang en liep naar beneden
Ik kreunde zacht en pakte mijn kleren van de grond.
Terwijl Logan naar de woonkamer liep maakte ik me snel klaar, maar ik kon mijn kleren niet vinden, alleen mijn broek.

Ik liep naar beneden om een vrolijke Mabel tegemoet te komen.
"Hey Jason, waar is je trui?" Vroeg ze.
Ik keek naar Logan die onschuldig stond te giechelen.
"Logan? Where is my hoodie?"
Hij liep naar me toe en gaf me een kopje warme chocolademelk.
"Well, you look better without." Zei hij grijnzend.
"-_-...are you kidding me?"
Logan lachte. "It's under the bed."

Nadat ik eindelijk alles aan had en weer beneden was, maakte ik mezelf wat te eten en nam een slok van de warme chocomelk.
"Hey Logan, it's delicious." Zei ik vrolijk.
Logan lachte. "I know."

Later die dag gingen we met z'n allen een wandeling maken. Logan had weer dezelfde kleren aan, maar inplaats van een spijkerbroek had hij nu een zwarte joggingbroek.
Met z'n drieën liepen we door het dorp en we lieten Logan de schaatsbaan zien die was opgezet.
"What is that?" Vroeg hij en wees naar de schaatsbaan.

"That is a icerink, people skate on the ice."
Hij keek naar een paar mensen die probeerden om niet te vallen en toch faalden.
We lachten steeds als iemand viel en wat later zagen we Bill onze kant oplopen.
"Oh no." Fluisterde ik.

Hij liep snel naar ons toe en het leek alsof hij was uitgeput.
"Hey, eh, sorry dat ik jullie deed pesten, maar ik had een goede reden ervoor." Zei hij opeens.
We keken hem verbaast aan en vroegen waarom.
"Mijn ouders hadden veel ruzie waardoor ik veel stress kreeg, en ik pestte jullie om die stress kwijt te raken."
"En nu?" Vroeg Dipper.
"Ik ben van plan om te stoppen met pesten, en om een betere persoon te worden. Robbie en Gideon weten dit ook en ze vonden het goed." Zei hij.

Ik legde aan Logan uit wat hij zei, en Bill keek me raar aan.
"Waarom praat je engels tegen hem?" Vroeg hij nieuwsgierig.
Ik keek van Logan naar Bill en weer terug.
"Is it okey if i tell him the truth?" Vroeg ik zacht.
Logan keek Bill doordringend aan en knikte.
"But if he tells someone else i will kill him." Zei hij zacht.
Ik lachte en vroeg Bill of hij een groot geheim kon bewaren. Bill knikte en wachtte geduldig af.
"Logan is een weerwolf, diezelfde weerwolf die jou aanviel omdat je me in elkaar sloeg."
Bill keek geschrokken naar Logan en deed een stap achteruit.
"Alle weerwolven spreken engels, en omdat niemand dat weet, vallen ze aan, we begrijpen ze niet en de weerwolven willen juist wel begrepen worden."
Bill keek met grote ogen naar ons en deed nog een stap achteruit.
"M-maar hoe weet jij dat dan?" Vroeg hij.
Ik zuchtte. "Een lang verhaal, als je wilt kun je met ons mee naar huis, dan leggen we alles uit."
Bill ging akkoord en liep met ons terug naar huis.

Eenmaal thuis en alles uitgelegd te hebben beloofde hij ons om niks te zeggen.

Opeens riep Mabel of we weer truth or dare wilden spelen.
We gingen met z'n allen in een kring zitten en Mabel begon meteen.

"Bill! Truth or dare!" Riep ze blij.
Bill dacht even na.
"Truth." Zei hij rustig.

"Do you have a crush on someone?" Vroeg ze blij.

Bill was even stil. "N-no." Zei hij zacht en keek naar de grond.
Mabel giechelde en nu was het de beurt van Dipper.

"Jason, truth or dare." Vroeg hij.

"Dare." Zei ik alsof het niks was.

Dipper grijnsde. "I dare you to kiss Logan."
Ik keek Dipper aan. "Serieus? Alweer?" Vroeg ik.
Dipper zat als een trotse koning naar mij en Logan te kijken.
Ik zuchtte en ik werd weer nerveus, maar deed het toch.
Logan zat sowieso al naast me dus ik draaide me naar hem, ging op mijn knieën voor hem zitten en kuste hem voorzichtig en verlegen op zijn mond.
Ik trok me weer terug en begroef mijn gezicht in mijn handen. Ik hoorde Logan en Dipper grinniken en werd nog roder.
"Naah you guys are so mean!" Riep ik.

Na twee rondes was Mabel weer.
"Bill! Truth or dare!" Riep ze weer blij.
"You know what, i'll go for a dare." Zei hij dapper.
Ik hoorde Mabel a giechelen dus dat betekend niet veel goeds.
"I dare you to tell us who you like!" Riep ze weer blij.
Bill keek nerveus naar de grond en mompelde wat.
"Hm?" Vroeg Mabel.

"D-Dipper." Zei hij weer mompelend.
Mabel keek met grote ogen naar Bill en daarna naar Dipper.
"Omg you like my brother?" Vroeg ze half schreeuwend.
Bill keek weer naar de grond en speelde wat met zijn vingers.
Logan en ik keken elkaar aan en daarna naar Dipper.
"And how does Dipper feel about this, knowing that Bill likes you." Vroeg Logan rustig.
Dipper keek nu ook naar de grond.
"Well, i actually l-like him too." Zei hij verlegen.
Bill keek nu verrast naar Dipper en een kleine glimlach trok Dipper's aandacht.
Ze keken elkaar nu aan, maar Dipper meteen blozend weg.
"When i get you alone with me, i'll make sure you'll see the real me." Zei Bill op een stoere toon.
Mabel was weer eens aan het fangirlen en piepte weer als een rotte cavia.

Later die dag moesten ze weer gaan, maar het was al donker.
Mabel had Logan wat Nederlands geleerd en hij pikte het snel op.

We liepen met z'n vijven over de straat en ondertussen kwamen we een paar weerwolven tegen. Ik probeerde het gewoon.
Ik begon Engels tegen ze te praten en ze reageerden in het Engels terug.
Wij konden nu veilig over straat lopen en eenmaal bij Dipper en Mabel's huis namen we afscheid.
Bill hield Dipper's arm vast om hem tegen te houden. Hij trok hem bij zich en drukte snel een kus op Dipper's wang.
Dipper stond er een beetje geschrokken te kijken en werd het huis ingesleurd door een hyperactieve Mabel.
Daarna liepen we naar het huis van Bill en namen ook afscheid van hem.

De terugweg was rustig en er was bijna geen weerwolf te bekennen.
Ik liep voor Logan uit toen we opeens een klik hoorden.
We draaiden ons om en zagen een man met een geweer. Hij richtte het op Logan.
"Hey jochie, wegwezen bij dat monster." Zei de man dreigend.
Ik zag hoe hij langzaam de trekker overhaalde en ik sprong voor Logan, hoorde meteen een schot en alles werd zwart.

The boy who loved a werewolf.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu