I fall inlove in a ghost. (COMPLETED)

Chapter 1 - He's reason and My reason (Part 1)

Hinanap ko sya sa buong bahay hanggang sa nakaabot ako sa likod ng bahay may mini park dito at ang CUTE. *u*

Ayun nakita ko na sya naka-upo sa isang swiang.

"Nakita din kita, paupo din ako ha!"

-Sabi ko sa kanya, tumango lang sya bilang sagot.

"Ano nga palang pangalan mo?"

-Tanong ko kay kabute habang nagswiswiang, ang tahimik nya kase e.

"Ethan."

-Sagot nya habang nakatingin sa malayo.

"Ah! Ang cute naman ng name mu, alam mu parang may kakilala akung ethan din ang pangalan."

Napaisip tuloy ako kung san ko nga ba un nakilala? Alam kung may kakilala talaga akung ethan din ang pangalan e.

Sano nga ba un?

Haist, enebeyen ang ulyanin ko na -_-

"Hindi ka talaga natatakot sakin? I mean sa mga multo?"

-Biglang nyang tanung.

Napatingin ako sa kanya at ngumiti, tumingin ulit ako sa mga puno sa harap ko.

"Hindi."

-Simpleng sagot ko.

Ano bato paulit-ulit ang tanung.

"Bakit ?"

-Tanong nya.

"Ammm, kasi naniniwala ako na may mga dahilan sila kung bakit parin sila andito."

-Tumingin ako sa kanya,

"Ikaw anong dahilan mu ?"

-Tumingin sya sakin, pero may kakaiba akung naramdaman nung nagtama ung tingin namin parang, parang may kabayo sa dibdib ko.

Haist ewan, binawi ko agad ang tingin ko at tumingin nalang ako sa puno sa harap ko.

"May hinihintay kasi ako."

-Sagot nya, di muna ako nagsalita para maipagpatuloy nya ang sasabihin nya.

"Dati nangako ako sa isang batang babae na papakasalan ko sya pag dating namin sa tamang edad buti nga pumayag sya e."

-Pagpapatuloy nya.

"Pero diba bata pa kayo? "

-Pagtatanung ko.

"Ou nga bata pa kami nun nung nangako ako sa kanya siguro nga nakalimutan na nya ung pangako ko, pero ako hindi at andito parin ako naghihintay na tutuparin namin ang pangako namin sa isa't-isa"

-Sagot nya, sabay tingin sakin kita ko sa mga mata nya na umaasa talaga sya.

"Bakit? Bakit umaasa ka parin?"

-Tanung ko.

"Kasi mahal ko sya sa simula palang, hanggang ngaun."

-Masiglang sagot nya.

Bakit ganun parang kumikirot ung puso ko, katulad ng naramdaman ko kay----

Haist, nevermind.

"Pero ngaun multo nalang ako, siguradung di na un matutupad, iniisip ko palang subrang nasasaktan na ako."

-Pahabol nya.

Pero, pero teka umiiyak ba sya? O.o

"Ammm, are you crying?"

-Tanong ko.

"Ikaw anong dahilan mu at bakit ka andito?"

-Tanong nya sakin.

So ganun wala syang balak sagotin un tanung ko? Haist. -_-