Unexpectedly

Chapter 2

Chapter 2

Hayley’s POV

Oh. Diba. Masyado akong mahal nung author at POV ko pa rin ang nakadisplay. Naiirita ba kayo sa presence ko? Ok lang naman. At saka mas makikilala niyo pa ako sa mga susunod na chapter. Another boring day. Kahapon? Medyo naglighten up. Finally kasi may nagtext sa akin ng may sense. Hindi sya nakakaboring. I definitely like him. But not that much. Yung sapat lang para magreply ako sa mga text niya. He’s completely different from the others. Paulit ulit ko na yang sinasabi simula kahapon sa sarili ko. Hay nako. Saan ka mapupunta yung ganito noh?

Habang nakatunganga at nag iisip. Bigla na lang nag ring yung phone ko. Sino na naman kaya yung nagtext? Sana siya na lang. 

Aish. An unexpected text from a best friend of mine. Psh. I’ll just read the text.

Fr. Arie Everdeen

Hayley. Nakausap ko si Rain nung nandun kami sa training.

What a surprise. A text once again. But I’ll reply because what she will say is important for me.

To. Arie Everdeen

Oh. Nice.

Then again. She replied. And that started a conversation.

“Kawawa siya.”

“Bakit siya kawawa?”

“Basta. Inunfriend mo ba siya?”

“Definitely.”

“Kaya naman pala.”

“Ha?”

Then after that she didn’t replied. Once again. What will I expect from her? Psh. Hayley. Peace be with you. Just let it go.

Ako na naman ba yung dapat sisihin sa pagkakawawa niya? Ako ba ang may kasalanan? Bakit ba ganito yung nararamdaman ko? Hindi dapat ganito yung feeling eh. Nakokonsiyensiya ako.

The guy that Arie is referring to belongs to my past. His name is Rain Danford. Studying at San Beda. A senior. My ex suitor. He was supposed to be my boyfriend already. But everything between us faded away. The spark was gone. I am already in the process of moving on.

Ganito kasi yan. We are part time journalists. Same as my best friend Arie. Syempre magkalayo kami kaya hindi kami ganun kadalas magkita. At saka parati kaming busy. Then we entered a contest for journalists. I was in collaborative publishing and he is in editorial cartooning. Magkaiba ang araw ng contests namin kasi magkaiba naman kami ng category. So sa araw lang ng awarding kami magkikita. Our team was not lucky to won while Arie and Rain won. They qualified for the Regionals.

Edi puspusan ang training. Kaya nawala na ang time and attention. Madalang na kaming magtawagan o magkatext. Then pag pinapalad naman kaming magkaron ng spare time. Nag aaway lang kami. Kadalasan niya pa nga akong ikinucompare dun sa ex niya. Yung tipong hindi pa nakakamove on. Nakakairita kaya. 

Hindi ko na rin nun nakakausap nang ganun kadalas yung best friend ko. Kaya wala na siyang nalalaman tungkol sa amin ni Rain. Same school lang pala kami ni Arie. Pero hindi kami ganun kadalas mag usap. Palagi niya kasing kasama yung manliligaw niyang si Bryle. Nakalimutan na siguro niyang may best friend siya.

Hinayaan ko lang na magpass by ang mga araw. Dahil nga certified isnabera ako, hindi ko siya pinapansin o nginingitian man lang. Nagseselos ako. Kasi si Bryle na lang palagi.

Isang araw, nadatnan kong online si Rain. Then chinat niya ako. Eto yung conversation namin oh.

“Tapusin na natin to. Pakawalan mo na ako.”

“Sige.”

“At papakawalan na rin kita.” And with that message. My tears started fallin’down. Racing in my face. Ewan ko kung bakit parang. Nagsisisi ako.

“Okay.” The only word that I can reply.

“Sa tingin mo bakit kailangan na nating tapusin ito?” Bakit ba kinakausap mo pa ako? Tapos na nga eh. Lupa lamunin mo na lang ako. Parang awa mo na. Wala pa ring tigil tong mga luha ko. Talagang masakit eh. My first ever serious heartache.

“Siguro dahil I am too immature?” With matching question mark pa yan ha. Hindi ko naman kasi kasalanan kung hindi niya ako maintindihan diba. 4 years lang ang age gap namin. At kung talagang mahal niya ako, dapat niya akong intindihin. Porket hindi ako yung nag iisang babae na sineryoso niya hahanap hanapin na niya yung mga qualities na kahit kailan wala naman talaga sakin.

“Iba pa bukod dun.” Tae lang. So ako nga yung sinisisi niya. Ang kapal din eh. Bahala siya sa buhay niya.

“Dahil wala ng attention and time.” Yan na lang masasabi ko. Naiinis na ako eh.

“Tama.” Sino ba kasing palaging busy sa aming dalawa. Inintindi ko naman yun ah. Nandito lang ako. Pero talagan sinulit niya pa at hindi na ako binalikan. Ay mali. Binalikan niya pala ako para hindi ko malilimutan na pagpapaalam. Psh.

I need to move on na sa kanya. Mayroon pa namang iba dyan. Nagring na naman yung phone ko. And it was another message from Arie.

“Hayley. Nung nakausap ko siya. Dun ko nalaman na ikaw talaga ang may problema. Bakit kailangan mo pang i unfriend? Ang babaw mo naman talaga.”

“So ako na naman yung sisisihin dito? Palagi na lang naman.”

“Tama naman kasi siya Hayley. Tingnan mo nga ngayon oh. Nagbabago ka na.”

“Bakit Arie? Pinakinggan niyo man lang ba ang side ko. Wag kayong judgemental kasi hindi niyo alam ang storya ko.”

“Hayley. Tama siya. Mas tama siya.”

“Fine. Edi siya na.”

“Yan ang hirap sayo. Ayaw mo ng napagsasabihan. Nagpapatuloy ka lang sa paggawa ng mga bagay na gusto mo. You want everything to run your way.”

“Hindi kasi yun yung issue dito Arie. Wala akong pakialam kapag pinagsasabihan ako. Nakikinig naman ako ah. Pero kasi mali ka. Sana man lang tinanong mo ako kung ano ba yung dahilan kung bakit ko yun ginawa. Pero anong ginawa mo? Siya lang yung pinakinggan mo. Kaya ngayon siya yung pinagtatanggol mo. Hay nako.”

“K.”

Oh diba. Ganyan na natapos yung conversation naming dalawa. I believe na diyan na rin magtatapos ang pagiging magbest friends namin. Palagi na lang naman ako yung mali. Kahit kailan hindi na ako naging tama. Wala na akong ginawang tama.

Hayley you can overcome this. Breathe in. Breathe out. Makatulog na nga lang. Baka sa pag gising ko may maging solusyon na ako.

====================================================

A/N

Naiintindihan niyo ba yung flow. Comment lang po ha. Magulo kasi talaga yung utak ko ngayon. Kinailangan ko pa talagang magflashback sa isip ko para maisulat ko yan. Until the next update.