Yıldızların Altında

1.Bölüm YA

............... 1 sene sorna ..............

Nihayet o paslı odadan her gün vurulan sakineştiricilerden kurtuldum özgürüm artık derken önümde babam ve annemi fark ettim babam bana doğru gelip sarıldı bir taksiye bindikten sonra 20 dakkaya yakın bi sürede bizim apartmanın önünde durduk evimize girdim ve direk benim odama girdim her yerde melisanın hayalini parfüm kokusunu duyar gibi oldum bu bana çok acı geldi bir eksiklik sanki kalbimi söküp almışlar yatağımın yanına doğru ilerledim sol tarafa melisayla ikimizin küçüklük resmi vardı onu şimdiden çok özlemiştim ne yapabilirdim ki iç sesim devreye girdi
"O çocuğu bul ve acı çektir, hayatı zindan et ona " kendimle konuşmayı bitirip küçük kardeşim buluta baktım kardeşim konuşmaya başladı " üzülme apla o seni üzüldüğünü görüyor ve oda çok üzülüyor " dedi uzatmadan konuştum "bulut sen neden geldin " dedim " apla papamlar çağrıyor " dedi bu konuşmaya karşılık sırıtım hala abla diyceğine apla diyordu keşke çocuk olsam dedim ve babamları bekletmemek için aşağıya indim babam baş köşede oturmuş bana mahçup bir şekilde baktı " Bir sorun mu var ?"dedim babam konuşmaya başladı " kızım serçe ilk önce bize çok kızacaksın biliyorum ama söylemem gerekiyor biz senin ailen değiliz ! Yani gerçek ailen biz değiliz biz seni yaz ayında bi kayığın içinde bulduk bizimde o zamanlar çocuğumuz hiç olmuyordu bizde seni evlad edindik sonra sen hastaneden çıkmadan önce gerçek ailen bizi buldu ve seni görmek istediklerini söylediler " dedi gözümdeki yaş yavaş yavaş elmacık kemiklerimden süzülür ken boğazımın kuruduğunu fark ettim ve kalbim sıkışıyordu sanki birisi kalbimi bıçakla deşiyor gibiydi bilincim kapanmaya başladı. Babam "serçeee " diye bağrınıyordu ama cevap veremiyorum nefes alamıyorum sanırım kıriz geçiriyorum birden havalandım babamın beni kucakladığını fark ettim sanırım hastaneye gidiyorum
Artık ben neye inanacağımı şaşırdım

.....

Hastaneye geldiğimizde bana sakinleştirici vurup istirat ettirdiler. Benim aklımda onca soru varken bu sakinleştirici fayda etmez diye düşünüyorum artık bi umudum bi beklentim bile yokk daha fazla hastane ortamında duramayacağım için yatağımdan kalktım ve üzerimi değiştirip odadan çıktım koridora çıktığımda bi sessizlik vardı . Bu durumu fazla büyütmeden hastaneden çıktım baya bi ilerledikten sonra ıssız bi sokağa girdim sokakta acayip acayip tipler vardı ve sokakta tek kız bendim beni fark ettiklerinde etrafımda daire oluşturdular. Bende bu dairenin ortasında tabi üstüme yürümeye başladılar, ve pis pis sırıtılar birisi konuşmaya başladı " güzelim yolunu mu kaybettin ?" Dedi " ha-yır " diye bildim nefes alamamaya başladım arkadan bi ses " bırakın lan kızı" dedi kim olduğuna bile bakamadım vücudum çok halsiz düştü en sonunda bütün gücümü kaybedip yere düştüm vücudum çok halsiz ve boğazım kurumaya başladı bi genç bağırmaya başladı " dağılın lan! " dedi ve benim yanıma geldi konuşmaya başladı " Serçe sakin ol güzelim ben yanındayım " dedi bi dakika adımı nerden biliyor ki "Serçeee!" Diye bağrınmaya başladı. Bilincim kapandı ve gözlerimi yumdum
Hiç açmayacak gibi uzun bi süreden sonra gözlerimi açtım hastanede değil dim peki nerdeydim ?! Yanıma uzun iri yarı koca cüseli bi genç geldi " iyi misin biraz daha " dedi beni nerden tanıyordu ?! Bu samimilik ne kardeşim böyle yeniden konuşmaya başladı " bak serçe ben seni uzun zamandan beri tanıyorum ama sen beni tanımıyorsun bu çocuk kim diye soruyorsun yada beni neden kurtardın gibi sorular var aklında biliyorum ve tahmin edebiliyorum güzelim sakın benden korkma sana zarar verebilecek enson kişi benim inan bana ki sana zarar vermem " dedi " peki kimsin sen ?! Niye beni kurtardın ne istiyosun benden söyle çabuk " dedim sinirli bir sesle
Uzun bi süre sakinlik oluştu etrafta
Yine konuşmaya başladı " Ben senin abinim serçe" dedi " yalan söyliyorsun  sen benim abim filan değilsin bunların hepsi bir hayal ürünü " dedim " Serçe ! Sakin ol sen benim hala küçük kardeşimsin seni yıllardır hep aradım seni hiç pes ettmedim serçe !" dedi " beni niye terk ettin o zaman !" Dedim " seni terk etmek istemedim serçem mavi gözlüm deniz gözlüm sana herşeyi baştan anlatıcam kardeşim merak ettme " dedi "anlat hadi lan anlat " dedim " yaz ayıydı bahçede ailecek kahvaltı yapıyorduk sonra seni almak için yukarı odana çıktım seni kucağıma aldım odadan çıkıyor ikien bahçede annemi gördüm boylu boyunca yerde yatıyordu kanlar içinde sonra odaya babam geldi kardeşlerini al ve kaç burdan dedi anka ve seni alıp kaçtım onlardan kurtulmuş zanetmiştim ama kurtulamamışım bir adam arkamızdan geliyordu ankayla ikimiz yoları ayırdık adamdan kurtulduktan sonra köşede beni bekliycekti ama bi sorun vardı adam benim peşimdeydi sende benim kucağımdaydın adam izimi kaybetiğinde seni kayığın içine koyup ankayı bulmaya gittim ama anka da orda yoktu sokak sokak gezdim ama bulamadım ankayı seni almak için geri döndüğümde sende yoktun oda yoktu bi umutla eve gittim ama seni bulamadı evde polis vardı o zaman iki şey için yıkıldım ne bi ailem kalmıştı ne de bir kardeşim kalmıştı benim beni o olay dan sonra çocuk esirgemeye götürdüler 18 yaşıma basıncada babamın bütün malı mülkü benim üzerime geçti 6 yıl boyunca sizi aradım ve buldum da serçem seni buldum ama ankayı hala bulamadım onuda birlikte buluruz diye ümid ediyorum " dedi "peki baban nerde annen nerde ??" Dedim " annem olay yerinde öldü babamda yurt dışına çıkmış ismini değiştirmiş diye duydum " dedi " peki beni nasıl buldun " dedim " seni bıraktığım kayığın başına gidiyordum hep sonra senin üvey babanla karşılaştım konuştuk baya üvey baban sen neden bu kayığa bakıyosun dedi bende yıllar önce buraya kardeşimi koymuştum dedim adamı yüzü değişti birden sonra araştırdım onu seni buldum o zamanlar hastanedey mişsin diye duydum doktorlardan rıca edip senin kolundan kan aldırdım ve test yaptırdım ve kardeş olduğumuzu öğrendim seni hep takip ettim hastaneden çıktın ben seni takibe başladım nasıl bir hayatın var nasıl ailen var diye merak ettim yani sonra böyle işte seni buldum " dedi " peki anneni kim öldürdü ?" Dedim " annemiz demek istedin galiba babam karanlık işler adamıydı serçe kötü bi adamdı " dedi " neyse ben gideyim artık " dedim " burası ormanlık biyer pek fazla taksi geçmez burdan ben seni bırakırım " dedi " peki " dedim arabaya bindiğimde yolboyunca hiç konuşmadık üvey babamların evinin önüne geldiğimizde evde  sessizlik vardı evin içinde sanki fırtına öncesi sessizlik gibi evin önüne geldiğimde iyi akşamlar dedikten sonra arabadan indim oda benle birlikte indi bana gülümseyerek baktı " adın neydi ?" Dedim gülümsedi " ne zaman sorcaksın diye merak ediyordum " dedi ve ikimizde güldük yeniden konuşmaya başladı " kuzey " dedi  içeri girerken aklından hiç çıkmasın seni gölgenim senin ne yaptığını biliyorum dedi ve çok üşüdüğüm için eve girdim üvey ailem çoktan uyumuştu bile bende odama çıktım pijamalarımı giyip yatağıma uzandım ve düşünmeye başladım tefonumun melodi sessi odayı doldurana denk mesaj gelmişti yabancı bir numaradan " fazla düşünüyosun akışına bırak biraz  " yazıyordu kim den geldi acaba bu mesaj hava almak için dışarı çıktım mahale denize çok yakındı hemen bi banka oturdum ve denizin sesini dinledim huzur vericiydi arkamdan birisi bana doğru yaklaştı yine içimde bir korku vardı neden sizce ,yanıma orta yaşlarda bi adam oturdu " serçe " dedi " ismimi nerden biliyorsunuz " dedim "serçem " dedi " siz kimsiniz " dedim " dikkat ett kızım abinle ablanada söyle dikkat etsinler benim karanlığım sizin etrafınızı sardı biriniz yaralanmadan önleminizi alın " dedi " ablam nerde ?" Dedim " Burda senin yakınında uzaklarda arama kulandığı ismi deniz onu bulun ve kaçın burdan yoksa annen gibi sizide öldürcekler burda oturma hemen eve gitt ve kapıları kilitle gece dışarı çıkma gündüzleri tenha sokkaklarda gezme dikkatli ol kızım bu bir baba nasıhatı sana bunları benim söylediğimi söyleme abine bana inat yapıp gittmez
Hepiniz ölürsünüz yoksa " dedi ve yanımdan uzaklaştı fazla oyalan madan bende eve gittim ve bütün bu olanlar uykumu gettirmişti kendimi uykunun güvenli kolarına teslim ettim