HAYAT VS BEN (kazanan belli hıh)

Hayat, sana teklifim : Normallik

Tüm bu yaşananlar ve hissetiklerimden
             2 HAFTA ÖNCE
- Burak telefonu kapatalım mı ? Hatta biraz konuşmayalım artık yeter !
İç sesim:
Işıl biraz konuşmayalım yeter dedin az önce çocuğa ?!?! Bakınız her kızda bastırılmış bir kezbanlık vardır kesinlikle doğruya doğru şimdi . Burak a gelecek olursak

Burak yaklaşık 1 yıldan fazla zamandır sevgilim hatta oldukça garip bir tanışma hikayemiz oldu hatta sevgili oluşumuzda öyle zaten hayatımda bir şey normal olmaz genelde "rezilliklerim" ise o ayrı bir kitap olur  benim hayatımın böyle olacağı ilkokuldan belliymiş ilkokulda ip atlarken şortum düşmüştü mesela!Peki ya ben ne yaptım şortumu geri çektim Burak ile ilk buluşmamızda kustum ay neyse belki bunu ileride anlatırım Burak'a gelecek olursak onun hakkında ve yaşadıklarımız  ile ilgili şeyler anlatmam lazım . Burak ile ilgili  şu soruyu sormadan edemiyorum: Acaba sadece onu elde etmek miydi her şey ? Çünkü ilişkimizin öncesinde ben ondan daha önce bir şeyler hissediyordum ve sanırım bunu kendime kabullendiremedim. Işıl birinden o bir şeyler hissetmeden hoşlanacaktı ahah komik (!) (Böyle de deyince sanki lisenin kötü güzel kızıymışım gibi imaj sergiledim ama öyle bir şey yok onu bir düzelteyim )   ama kendime itiraf edemediğim daha büyük bir şey vardı : " Bu artık bir hırs olmuştu" tabiki bu düşüncemin o zaman farkında değildim , çünkü ben aşık olmak  istiyordum aşkta yüzü gülen bir kız olmak , böyle deyince biraz merak uyandırdım ama Allahım bir eski sevgilim vardı ki evlerden uzak olsun zaten o türünün son örneğiydi ve ben tabiki bela çeken mıknatıs özelliğim ile bu çocukla sevgili oldum  yani o yüzden böyle bir deprem tsunami nasıl bir felaketle özdeşleştirirsek ben bir şeyler hissetmek istiyordum . Burak'tan hoşlandığımı kendime kabul ettirdim
inandırdım aslında , inandırmışım bunları biraz 1 yıldan fazla bir süre sonra anlamak  ne kadar  acı olsada...  Aman acısa da öldürmez!