Die stomme rolstoel ook.
Was zij maar onder die auto gekomen.
Melanie had tenminste geld en ouders, dus zij kon er wel weer bovenop komen.
Elke dag word het zwaarder om te blijven leven.
Om te blijven ademen.
Elke dag zit ze hier, voor het raam.
Sinds het ongeluk is ze niet meer buiten geweest.
Ze heeft al het contact met de buitenwereld verbroken.
Vrienden had ze toch al niet, alleen Mel was er voor haar.
Maar die is er nu niet meer.
Haar ogen volgen een jongen, die door de regen loopt.
Hij moet van haar leeftijd zijn.
Ze zucht diep.
Hij kan wel lopen.
Als ze nou eens van die rolstoel af was, dan kon ze naar het park.
Alles is beter dan hier zitten.
JE LEEST
Alleen
ContoZe is helemaal alleen. En dat zal nooit meer veranderen. Altijd zal ze alleen blijven. Ze zal voor altijd achter het raam blijven zitten. Wachtend op haar dood.