Alleen

3.

Inmiddels is het een paar dagen later.
De jongen van toen, komt elke dag langs.
En elke keer stopt hij en zwaait hij.
Maar vandaag, vandaag was hij er niet.
Haar ogen sluiten zich langzaam.
Ze is moe.
Elke dag staart ze naar buiten.
En zelfs dat is al vermoeiend voor haar.
Een diepe, trillende zucht verlaat haar mond.
Kon ze maar voor even gewoon zijn.
Ze opent haar ogen.
Het word al donker buiten.
En hij, hij is nog niet langsgekomen.
Ze keert haar rolstoel en verlaat haar positie bij het raam.
Volgende keer beter.
Als er al een volgende keer komt...

---
En weer een nieuw stukje!