Alleen

5.

Hij staart verlegen naar de grond.
Stap voor stap komt hij dichter bij de voordeur.
Ze rolt alvast haar rolstoel naar de gang.
Hij heeft haar nog niet gezien.
Een kleine glimlach siert haar gezicht als zijn hand naar de bel reikt.
De bel schalt door het huis.
Ze opent de deur.
De jongen heeft een roos in zijn handen.
Hij duwt hem in haar handen.
Verlegen kijkt hij haar aan.
'Thomas.' zegt hij met een zachte stem.
'Benthe.' fluistert ze schor terug.
Ze heeft al maanden niet meer gepraat.
Een glimlachje komt op zijn gezicht.
'Kom binnen.' nodigt ze hem uit.
Hij lacht zachtjes.
'Graag, de regen is niet zo prettig.' zegt hij.
Blosjes verschijnen op haar wangen.
Ze ziet het water over zijn gezicht lopen.
De regen valt met bakken uit de lucht.

---
Ja, ja Benthe, laat de jongen maar weer buiten staan.
En ja ja, haar naam en die van de (nu niet meer) mysterieuze jongen zijn bekend!