Alleen

4.

Woest slaat ze met haar vuisten tegen de muur.
Tranen glijden over haar wangen.
Waarom kan ze niet normaal zijn?
Dacht ze nou echt dat hij om haar gaf?
Dat hij speciaal voor haar langs hun huis liep?
Hij is al dagen niet meer komen opdagen.
Hoe kon ze zo stom zijn...
Niemand geeft om haar.
Ze staat er alleen voor.
Of nou ja, ze zit want ze kan niet meer staan.
Ze veegt haar tranen weg en gaat weer voor het raam zitten.
En dan, dan komt de hoop weer in haar op.
Haar hart maakt een klein sprongetje.
Want daar, daar is hij.

---
Een reactie zou lief zijn... ;-)