Alleen

6.

Hij trekt zijn jas uit.
Ondertussen rolt zij haar rolstoel naar de woonkamer.
Hij komt haar achterna en gaat op de bank zitten.
'Dus.' zegt ze.
Ze kijkt hem afwachtend aan.
'Dus.' herhaalt hij.
'Het spijt me.' zegt hij met een serieus gezicht.
'Waarvoor?' vraagt ze verbaasd.
'Dat ik niet meer langskwam.' zegt hij.
Ze slikt even.
'Het geeft niet.' zegt ze.
Ze meent het niet.
Natuurlijk niet.
Het deed zoveel meer met haar dan hij denkt.
Thomas knikt even.
'Waarom zit je in een rolstoel?' vraagt hij zachtjes.
Herinneringen flitsen door haar hoofd.
Ze knijpt in de armleuningen van haar rolstoel.
Haar ogen sluiten zich.