De weg naar het politie bureau was niet bepaald prettig, het was vreselijk kun je wel zeggen. Ik zat met pap en Eric in een klein hokje. Eric keek boos naar mijn vader en vloekt zacht. Ik heb nog nooit zoveel vloekwoorden bij mekaar gehoord. Mijn vader keek steeds naar mij en dan weer naar buiten en zei de hele tijd 'Sorry, Marleen sorry.' hij heeft het wel vaker over Marleen. Ik weet alleen niet wie dat is. Na de achtste keer "sorry, Marleen." Te zeggen, schreeuw ik 'Hoe de hel is die Marleen!' 'Dat is......Dat is je.....' stottert mijn vader. 'Je moeder.' fluistert Eric. 'WAT!' Schreeuw ik. Ik wist dat ik een moeder had maar ik wist niet hoe ze heet, hoe oud ze was en waaraan ze stierf. 'Hoe weet hij hoe ze hete en ik niet.' Ik kijk papa boos aan. 'Eric was erbij toen ze stierf.' Antwoord papa. Ik keek Eric aan, hij keek terug met tranen in zijn ogen. Daarna begon hij ontzettend hard te huilen. Er kwam een agent kijken wat er aan de hand was. 'Nu al berouw?' vraagt hij met een afkeurende blik. 'NEE, hij moet denken aan hoe hij zag dat hij mijn moeder dood ging!' Schreeuw ik terug. Papa pakt mijn hand vast. 'Niet nu.' fluistert hij. De agent kijkt me geschrokken aan, maar dat betrekt binnen een paar seconden. 'Nou, goed dan.' Zegt hij kort af, en loopt weg.
'Waarom deet je dat nou?!' vraag ik geïrriteerd. 'Alles wat je nu zegt kan tegen je worden gebruikt.' antwoord mijn vader.Toen we aankwamen bij het politiebureau werden we meegenomen naar een aparte kamer. Het was heel ongemakkelijk, want ze gingen me fouilleren. Opeens hoor ik geweerschoten 3 achter elkaar, das het teken dat Eric schiet. Mijn deur word ingetrapt en Eric staat op in de opening. Hij schiet rakelings om me heen en trekt me aan mijn hand boeien naar buiten. Ondertussen heeft papa een politieauto geregeld. We racen weg. Eric geeft een glock 17 aan mij. 'Hier nu kan je laten ziet hoe je kunt schieten.'
Ik doe het raam van de auto open en schiet op de politieauto' s die achter ons rijden. 2 schoot na 3 schoten de berm in, en 1 vloog na 1 schot over de kop. 'Het is niet hun beste dag!' schreeuwt Eric enthousiast. Lachend rijden we verder.
JE LEEST
mijn vader en ik, wij criminelen
ActionLuna is een meisje van 15 jaar. ze lijkt normaal, maar zij en haar vader zijn samen een crimineelkopel. Samen beleven ze allerlei avonturen. op gegeven moment komt Luna in de problemen. Komt het goed?