"Dus we gaan naar Rusland!? Wat moeten we daar?" Vraag ik geïnteresseerd. Papa kijkt eerst naar Nick en daarna naar mij. "Een vriend opzoeken. " Antwoord hij. "En dan? " Ik probeer hem te begrijpen. "Daar wachten totdat de politie het opgeeft." Zegt hij geïriteerd. "Dus we gaan onderduiken?" Vraag ik afkeurend. "Dat vind ik niks voor ons." Ga ik verder. Mijn vader geeft mij een woedende blik, de rillingen gaan over mijn rug. "Ik ben hier de volwassenen. Jij doet wat ik zeg. Punt uit." Schreeuwt hij woedend. Ik schrik en blijf angst voelen. "Ik ga even bij Nick kijken. " Deel ik mee en kruip door de schuifdeur naar de inlaadkabinne. Nick licht er stil bij, maar hij ademde gelukkig nog. Ik ga naast hem zitten. "Waarom heb je me ontvoerd? " Zijn stem klinkt rustig. "Je wist te veel. Je mocht niks aan andere vertellen." Antwoord ik. "Dus dan ondvoer je me? " Hij kijkt me verbaast aan. "Sorry." Ik kan niet veel meer zeggen. "Tis al goed, je hebt er vast een goede reden voor. Waar geen we naartoe?" Hij kijkt me vragend aan. "Dat kan ik niet zeggen." Ik kijk weg. "Dan niet. " Zegt hij woest. Maar niet volkomen woest, het klonk een beetje nep. Ik kijk naar hem. Hij kijkt naar mij. Hij is niet boos ook al zei hij wat anders. Oppeens beginnen zijn ogen te rollen, hij begint te trillen. "Pap, hij gaat dood. Zet de auto nu aan de weg!" Schreeuw ik snel. "Ik kan nu niet stoppen, we zitten op de snelweg! " Schreeuwt hij terug. "Pap, nu! " Hij racet naar de afslag, neemt een landweg en reid todat hij geen huis meer in de omgeving ziet. De auto remt en de box word door papa opengedaan. "Leg een deken op de straat, ik til hem op het kleed. " Deeld hij mee. Ik leg de deken (die we gebruiken om te schuilen als de bus word onderzocht) neer op het asfalt.
"Lu, laat maar........ " Papa kijk me diep in de ogen aan. "DOOD..... " Deeld hij mee.
Frustratie, woede en verdriet het speelt rond in mijn brein. Waarom was ik verdrietig? We hadden ruzie, maar we waren vrienden. We zijn vrienden. Papa pakt een aansteker. "Moet ik dit doen? Of wil jij dit doen?" Hij kijkt me vragend aan. Ik pak de aansteker, en pak zijn hand vast, kijk weg en gooi de aansteker op de grond. Een vonk en een knal en het lichaam stond in vuur en vlam.
JE LEEST
mijn vader en ik, wij criminelen
ActionLuna is een meisje van 15 jaar. ze lijkt normaal, maar zij en haar vader zijn samen een crimineelkopel. Samen beleven ze allerlei avonturen. op gegeven moment komt Luna in de problemen. Komt het goed?
