mijn vader en ik, wij criminelen

4. op school

Ik kan niet normaal meer op school rondlopen, ik heb steeds het gevoel dat de politie zo in de klas staat om mij op te pakken. Ik heb een paar valse paspoorten en heet op school cloë. Die naam heb ik zelf bedacht Eric deed de rest. Ik heb weinig vriendinnen maar dat vind ik niet erg.
Bij Engels komt er een nieuwe jongen naast me zitten. 'Hoi, ik ben Nick.' zegt hij rustig. 'Hey, ik ben cloë.' antwoord ik kort af. 'Mooie naam.' gaat hij verder. 'Dank je.' zeg ik geïrriteerd. Moet ik nu zeker een gesprek aan gaan met een jongen die ik niet ken?! Daar heb ik geen behoefte aan. Blijkbaar kon hij op een een of andere manier weten wat ik dacht want hij vroeg: ' Moet ik misschien ergens anders gaan zitten?' 'Nee, sorry. Het is niet mijn bedoeling om je weg te sturen.' zeg ik snel. 'Gewoon een rot dag.' 'Nu al.' vraagt hij geïnteresseerd. Ik lach naar heb. Dan pas zie ik hoe ongelooflijk knap hij is. Hij lijkt wel een body Bulder of zo. 'Kom je bij ons op school?' vraag ik. Wat een ongelooflijke domme vraag, natuurlijk komt hij bij ons op school. Wat komt hij anders doen,  nemen? 'Ja.' antwoord hij. Ik wilde nog meer domme vragen stellen maar daar hat ik geen tijd voor want meneer konijn kwam de les binnen lopen. Hij is typisch zo'n oude opa met een scheve bek, hij heeft vroeger geen beugel gehad of zo. Maar dat is logisch want, dat was toen nog geen eens uitgevonden. Maar goed.

De pauze.
'Hey, Cloë.' Nick gaat naast me zitten. 'Hey.' antwoord ik. 'Heb je zib om na school met me mee naar huis tegaan?' vraagt hij. Ik denk naa. Ik ken hem net. En weet niet wat een jongen van 16 over mij denkt. Blijkbaar wist hij weer wat ik dacht, en vroeg toen: 'We kunnen ook naar het centrum, lekker ff shoppen?' 'Ja lijkt me leuk.' zeg ik.

Bij nederlans kijken we het nieuws. Het gaat over de bankoverval van mijn vader en ik. 'Die criminelen kinnen allemaal dood vallen van mij.'
Ik schrok de enige jongen die ik eindelijk leuk begon leuk te vinden, wil diep heel diep in zijn gedachten dat ik doodval. Hij keek me verliefd aan. 'Wat is er?' vracht hij. 'Niks, ik schrik gewoon van die overval. Het is vlak bij mijn huis.' Hopelijk kwam dat een beetje overtuigt over. 'Gelukkig, ik dacht dat er iets ergs gebeurd was.' zegt hij opgelucht.
'Als er iets met jou gebeurt, doe ik mezelf iets aan.' fluisterd hij in mijn oor.

In de stad.
'Ik heb zin in een mikeschake, jij?' nick kijkt me diep in mijn ogen. 'Ja, lekker. Mag ik aardbei.' Even later zitten we op een bankje met onze milkschakes. 'Ik vind je mooi.' fluisterd hij in mijn oor. Oppens wert ik overspoeld door gevoelens. Moest ik nu blij of verdrietig zijn. Ik vind het vijn dat iemand verlieft geweest, maar diep in mijn hard voeld dit niet goed.  Ik heb geen idee.