One Direction One Shots

Dialyse - Liam

Dit speelt zich af aan het hele begin van One Direction. Dus Liam is pas 17.

Pov Liam

Voor de derde keer deze week word ik wakker in een nat bed. Zwaar geïrriteerd en behoorlijk gestrest stap ik uit mijn bed. Ik zet het licht naast mijn bed aan en zie dat er dit keer nog meer bloed te zien in. Dit moet ik morgen echt bespreken, want het wordt alleen maar slechter.

Uit mijn kast pak ik een schone boxer en die trek ik alvast aan. Ik haal mijn hele bed af en verstop mijn vuile boxer tussen de lakens. Met al die vuile was loop ik naar de badkamer. Ik wil net alles in de wasmachine stoppen als Niall de badkamer in komt lopen. "Li, wat ben je aan het doen?" Vraagt Niall slaperig. Ik zet een glimlach op en antwoord: "Blijkbaar ben ik met een glas limonade in mijn hand in slaap gevallen." Niall schudt lachend zijn hoofd en zegt: "Sukkel... Dat zou trouwens ook wel echt iets voor mij zijn. Kan ik je ergens mee helpen?" Ik schud mijn hoofd en zeg: "Nee, ga maar terug je bed in. Ik ga even snel douchen en dan ga ik ook weer slapen." Niall knikt en loopt de badkamer weer uit. Gelukkig maar dat Niall het geloofde.

Als mijn wekker afgaat zet ik hem zo snel mogelijk weer uit. Het is echt super vroeg, dus iedereen ligt gelukkig nog te slapen. Ik trek snel een joggingbroek en sweater aan en loop zachtjes naar beneden. Ik pak snel mijn tas uit de kast en mijn sleutels.

Als ik in het ziekenhuis aankom, loop ik meteen door naar de dialyseafdeling. Ik loop naar de balie toe en zeg: "Liam Payne, ik heb een afspraak om 07.00." De vrouw aan de balie antwoord: "U mag vast gaan zitten. Er staat al een verpleegster voor u klaar." Ik bedank haar en loop de zaal in. Ik ben nu nog de enige. Ik zie dat Claire inderdaad al staat de wachten. "Goeiemorgen Claire." Zeg ik, terwijl ik op de stoel gaat zitten. "Goeiemorgen Liam." Antwoord ze. Ik trek mijn sweater uit. Ze prikt in mijn shunt en start de dialyse.

Ze pakt mijn dossier erbij en vraagt: "Zijn er nog veranderingen opgetreden sinds de laatste dialyse?" Ik knik en antwoord: "Er zit sinds een week veel bloed bij mijn urine." Ik weet dat ik dat andere ook moet bespreken, dus beschaamd begin in: "En... uhm... Ik heb... uhm..." Het is zo gênant om dit te moeten vertellen. Claire kijkt mij met een vriendelijke glimlach aan en vraagt voorzichtig: "Heb je 's nachts 'ongelukjes'?" Ik knik beschaamd. "Hoe vaak?" Vraagt ze verder. Ik antwoord: "Deze week al drie keer. En ik heb ook steeds meer pijn en geef af en toe over." Ze kijkt met een emotieloos gezicht naar mijn dossier. Ik grinnik en zeg: "Je hoeft geen pokerface op te zetten hoor. Ik weet zelf ook wel dat dat slecht nieuws is." Ze glimlacht weer en zegt: "De dokter komt zo bij je."

Ongeveer een uurtje later komt Abby ook de zaal ingelopen. Ze glimlacht als ze mij ziet. Ze is pas acht jaar oud en moet ook al elke week dialyses ondergaan. "Hey kleine, hoe gaat het?" Vraag ik aan haar. Ze gaat op de stoel naast mij zitten en antwoord: "Bleeegh." Ik lach en vraag verder maar niets meer. Ik heb ondertussen geleerd dat als ze in zo'n bui is, ik haar maar beter kan laten gaan en wachten tot ze tegen mij begint te praten.

Als Claire de zaal weer in komt lopen met de ouders van Abby, zie ik dat ze helemaal ineen kruipt. "Goeiemorgen Abby." Zegt Claire vrolijk. Abby antwoord niet, maar dat had ik ook niet verwacht. Claire pakt voorzichtig Abby's arm om en begint tegen haar te praten om haar af te leiden: "Heb je nog wat leuks gedaan afgelopen week? Hoe was je slaapfeestje?" Maar als Claire met de naald dicht bij Abby's arm komt, trekt Abby haar arm weg en begint te huilen. "Nee! Niet doen. Ik wil het niet." Snikt ze. Mijn hart breekt altijd als ze begint te huilen.

"Abby, wil je bij mij komen zitten?" Vraag ik. Abby knikt en springt meteen haar stoel af. Ze kruipt op mijn schoot en verbergt haar gezicht in mijn shirt. Ik streel door haar haar en zeg: "Sh, het is oké. Rustig maar." Ik hou Abby stevig vast en knik naar Claire als teken dat ze mag prikken. Claire pakt Abby's arm weer en meteen begint Abby weer zachtjes te snikken. "Sh, rustig maar. Het is zo voorbij." Probeer ik haar gerust te stellen.