SONUN BAŞLANGICI

6..KAZA

Silah sesinin ardından gelen cam kırılma sesiyle birlikte Savaş küfür mırıldandı. Sonra Rüya ve Lara'nın çığlıkları doldurdu bütün evi.Anlamıyorum ateş edilen yer benim odam bunlar çığlık atıyor.

Yan duran kafamı çevirmemle içimden kendime küfretmeye başladım. Burunlarımız birbirine değiyordu. Savaş'ın gözleri dudaklarıma inince ne yapacağını anladım ama o sadece sesli bir şekilde yutkunup üzerimden kalktı.

Kalkmasaydı ben itecektim zaten.Kalkmaya çalıştım ama sonuç acıyla inlemem oldu. Savaş kalkamadığımı anlamış olacak ki yanıma geldi. Beni kolumdan tutup kaldırır sanıyordum ama birden beni kucağına aldı ben daha hesap soramadan beni yatağa yatırıp dolaba ilerledi.

Savaş'ın üzerine baktığımda kan olduğunu gördüm,vurulmuşmuydu yoksa?  Sonra karnımdaki ağrı kendini belli etti karnıma baktığımda üzerimin kan olduğunu gördüm.Bu benim kanım mıydı yoksa onun kanımıydı?

Savaş'a tekrar baktığımda elinde benim kazağım vardı. Bu en sevdiğim kazaklarımdan biriydi. Hem bol hem biraz uzundu. Diz kapağımın bir karış üstüne geliyordu. Savaş yanıma geldi ve yatağa oturdu. Ben sadece onu izliyordum. Neden bilmiyorum ama konuşamıyordum onu izlemek bana zevk veriyordu. Peki Savaş neden konuşmuyordu?

İkimizde birbirimize bakıyorduk.Aramızdaki sessizliği bozan taraf ben oldum.

"Vu-vurulmuşsun."Sesimin titemesine engel olamamıştım kahretsin.Yüzündeki muzhip ifadeye bakılırsa endişelendiğimi anlamıştı.

"Ne o endişelendin mi güzelim?"Pislik herif anlamıştı.Tabiki endişelendiğimi söylemeyecektim.

"Saçmalama. Sadece beni korurken vuruldun. Bu yüzden sordum,yoksa umrumda değil."

"Yani bu şuan umrunda olduğum anlamına mı geliyor?"deyip göz kırptı. Gözlerimi devirdim pislik herif söylediğim şeyi kendi lehine kullanmıştı.

Ben ne olduğunu anlamadan yanımdan kalkıp ecza dolabına gitti  elinde pamuk ve eterle geri döndü.

Yanıma oturup kazağıma yönelince ne yapacağını anlayıp ellerini itim.Göz devirip konuşmaya başladı.

"Sadece yarana bakıcam."deyip tekrar kazağımın uçlarından tuttu hemen elini ittim.

"Yine ne var?"

"Sende yaralısın "dedim.

"Aptal kız ben yaralı değilim.Bu senin kanın hadi bırakta sargıyı değiştireyim"dedi.

Kafamı sallamakla yetindim çünkü gerçekten utanmıştım. Kafamı eğmeyip yüzüne bakmaya devam ettim ama oda bana bakıyordu. Sonra birden kazağı üzerimden çıkardı,karşısında sütyenle duruyordum.Bakışları gözlerimden göğüslerime inince yine yutkundu. O kadar sesli  yutkunmuştu ki duymuştum. Bugün bu iki olmuştu.

Sıra yarama gelince konuşmadan pansuman yapıp yarayı sardı.Allah'tan dikişlerim patlamamıştı.bBu kasvetli havadan sıkıldım ve onu incelemeye başladım. Zaten inceliyordum ama dahada dikkatli baktım bu sefer.

Sanki çok ciddi bir ameliyat yapıyormuş gibi yarama odaklanmıştı.bGözleri çok güzeldi.Saçları,yüzü,ince parmakları...
Çok güzeldi.. Bu sefer yutkunan taraf ben olmuştum. Sesli yutkunmuş olmalıyım ki Savaş'ın bakışları bana döndü. Yüzünde muzhip bir ifade görünce onun konuşmasına izin vermeden ben konuşmalıydım. Yoksa beni utançtan öldürürdü. Ama elleri karnımdayken mantıklı düşünemiyordum. Aklıma ilk gelen şeyi söyledim.

"Herkes nerede?Neden gelmediler?"
Düşününce gayet mantıklı bir soruydu.bHerkes neredeydi?Kızlar neden bana bakmaya gelmemişlerdi? Ben bunları düşünürken Savaş'ın bana yaklaşmaya başladığını fark ettim. Burunlarımız birbirine değene kadar yaklaşmaya devam etti.