17.14.2016
Acının,göz yaşının,çaresizliğin tarihi.
Bugün saat 8 sularında,içinde çarşı iznine çıkan askerlerin bulunduğu halk otobüsüne bombalı saldırı oldu.Ve ne yazık ki 14 şehidimiz ve 56 yaralımız var.
Ben haberi duyduğumda dersteydim.Terör nerede olursa olsun ciğerimiz yanıyor ama insanın kandi şehrinde ve çok yakınında olunca üzüntümüz iki kat artıyor.Gerçekten şu an ki ruh halimi anlatmaya kelimeler yetmez.Ülkemiz bu terör örgütlerine çok şehit verdi ve bunun sonu yok gibi görünüyor.Bunu bilerek yaşamak çok zor.Haberleri izlemeye korkuyorum.Şehit haberi duyacağım diye çok korkuyorum.
Kalbim sıkışıyor ve nefes alamıyorum.Suçsuz günahsız insanlardan ne istiyorsunuz.Onları öldürünce elinize ne geçiyor.Çoğu çok genç ve hayat dolu insanlar.Kimi evli kimi sözlü kiminin nişanlısı var.Arkalarında daha kokularına doyamadıkları evlatlarını bıraktılar.
En kötüsüde elmden hiçbirşeyin gelmemesi.Onlara verebileceğim dualarım var sadece.Allah'ım polisimizi,askerimizi koru onların yardımcısı ol.Ey Rabbim ülkemizi bölmek isteyen şeref yoksunu insanlara fırsat verme.Şehitlerimizin ailelerine sabır ve dayanma gücü ver.Kayserim,güzel şehrim önce senin sonra Türkiye'nin başı sağolsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Belalım
EspiritualBeklemek Züleyha'ya yakışır.Gelmek ise Yusuf olabilene.Peki Alp kalp hastası bir kızı bekleyecek mi? Ya Esin, ailesini karşısına alıp, Yusuf misali gidecek mi? onu seven adama.Daha kalbi bile doğru düzgün atamazken gerçekten sevebilecek mi onu?Yada...
