hadi nazar hadi başarabilirsin dedim mırıltıyı andıran sesimle ve günlüğü kilidini takmadan açık bırakıp mutfaktan çaldığım soğanı gözüme gözüme tutmaya başladım bir süre sonra gözlerim dolmaya başlamıştı ama odamda tamamıyla soğan kokuyordu yani yemezlerdi bu yüzden hemen elime oda spreyini aldım ve bir kaç kez sıktım ardından soğanı çalışma masamın altındaki çöpe poşetini sıkıca bağlayıp attım operasyon tamam şimdi ise geriye hedefin gelmesini beklemek lazımdı annemde bir süre sonra zaten gelip masaya oturmuştu ve bana
'' nazar hadi yemek soğuyacak anneciğim gel '' hedefin sesini duyduğum an kalemi elime aldım ve sanki yazıyormuş gibi beklemeye başladım annemin adım seslerini duyunca sanki gerçekten ağlıyormuş gibi hıçkırma sesi çıkardım ve tam kapı açıldığında sanki korkmuş ve bir şey saklıyormuşcasına günlüğü bir yere fırlattım annem ise şaşkın bir şekilde bana bakıyordu ve evet işe yaramıştı hemen gözlerimi elimin tersiyle sildim ve ağladığımı saklamak ister gibi bir sesle
'' efendim anne '' dedim
'' napıyorsun sen bir saatir hadi yemek soğudu '' yavaşça sandalyeden kalktım ve salona yemeğe gitmeye başladım hadi umarım yutar umarım yutar diye ümit ederek yemeğe oturdum hiii en sevdiğim yemekler tam tabağa gömülecektim ki planı hatırladım bir şey yemek yok lanet olsun ama plandan dönemeyeceğim için hüzünle tabağımla bakışmaya başladım annemde biraz sonra gelmişti ve bana şüpe ille bakıyordu bir süre tabağımla oynadım ve daha fazla bu ızdırapa dayanamayacağımı anlayınca odama geçtim kapıyı kapattım ve hemen günlüğümü fırlattığım yere baktım ve orada yoktu evet sevinçten zıplamaya başladım işe yaradı bir süre daha sevinç dansı yaptıktan sonra odamdan çıktım ve anneme biraz dışarı çıkacağımı söyleyip evden çıktım
biraz ilerleyip boş olan sokaktaki kaldırım taşına oturdum ve çantamın cebindeki yıpranmış listeyi çıkardım ve
depresyona girmiş gibi davranıp içi hüzünlü şeylerle dolu sahte günlüğü onlara okut
maddesine bir tik attım evet bunların hepsi bir plandı ailem beni ben daha ne olduğunu bile anlayamadan hayatımdaki en önemli şeylerden uzaklaştırmıştı ve daha önce ne kadar şanslı olduğumu anlamadan geçirdiğim vaktimi 3 ay önce buraya taşınarak mahvetmişti ama benim daha fazla mahvedilmeye niyetim yoktu aileme ve çevreme sanki psikolojim bozulmuş imajı veriyordum mesela sürekli yerinde duramayan ben artık hiç bir şey yapmıyordum neredeyse hiç ağlamamış ben ağlıyor gibi görünüyor debresif şeyler yapıyor en önemlisi de yemek yemiyordum burada durmak için pek fazla sebebimiz yoktu kısacası ben buradan gitmek için sebep üretiyordum az kalmıştı gidecektim ve eski hayatıma geri dönecektim elimdeki buruşuk kağıdı katlayıp çantamın içine koydum ardından gözlerimi kapatıp tekrarladım biraz soluklandım
en geç iki hafta en geç iki hata sonra buradan kurtulacaksın söz veriyorum ...
MERHABA ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜ BİR NEDEN SONUÇ YADA HER ŞEYİ KAVRAMANIZ İÇİN BİR AÇIKLAMA GİBİ DÜŞÜNE BİLİRSİNİZ BİR DAHA Kİ BÖLÜM GERÇEK BÖLÜM OLACAK İYİ GÜNLER :)
