31.UZUN GECE....

227 6 4
                                    

Yavaşça gözlerimi odada gezdirdim.Başımda inanılmaz bir ağrı vardı.Neredeydim ben vicudum sanki uyuşmuş gibiydi .Derin bir nefes aldım .En son ne olmuştu?Odaya beyaz önlüklü doktor girdiğinde nefesimi bıraktım.

"Hastamız uyanmış .Merhaba saide hanım beni duyabiliyor musunuz?"

Hafifçe başımı salladım.Boğazım acıyordu.

"Güzel , biraz vücudunuz hırpalanmış ama durumunuz iyi .Ne olduğunu hatırlıyor musunuz?"

Hayır anlamında kafamı salladım.

"Neyse arkadaşlarınız dışarıda ve birazdan polislerde ifadenizi almaya gelir .Geçmiş olsun"

Bedenimin ağrımayan yeri yoktu.Kalkmaya çalışacağım sırada bizimkiler içeri girdi .Kaç kişi ki bunlar ve doktor hepsini niye içeri sokuyor.Olanlara inat kapanmaya çalışan gözlerim ayrı bir dert tabi

"Bebeğim geçmiş olsun."

Ahmet ve ebruya gülümsedim.Uzun zaman olmuştu.Sinan ve zülal ayakta bedenime bakıyorlardı .Sanki sarılmak istiyorlar ama çok kötü gözüktüğüm için cesaret edemiyorlardı.İçten düşündüğüm gülüşümü yolladım.Zülal yavaş adımlarla yatağımın kenarına oturdu.

"Nasılsın?"

"İyiyim sorun yok .İnan göründüğü kadar kötü değil"

Sesim titriyordu.Ve çok kısık çıkıyordu.Odadakiler gülümsedi.Resmen oda ağzına kadar doluydu üniversiteden arkadaşlar,Merve,zülal,Sinan,Ahmet,berk,korkut, hatta Demirhan bile buradaydı.Ve son olarak ta alkan vardı.Burda ne işi vardı.

"Korkuttun bizi cadı"

Korkuta dik dik baktım hala affetmiş sayılmazdım.

"Özür dilerim.Gerçekten"

Odadaki herkes bize odaklanmıştı.Alkan hariç konunun ne olduğunu bilmiyordu.

"Sonra"

Gerçeken konuşacak halim yoktu.

"Pekala"

Derin bir nefes aldı .Alkandan anlamadığım derecede korkuyordu.Derin bir nefes aldı.

Demirhanın bakışları o kadar deliciydi ki sanki hasta yatağında olmasam .Beni dövecekmiş gibi neye sinirlendiyse beyefendi.Odadaki sessizlik herkesi huzursuz ettiği belliydi.Herkesin aklında bir soru vardı .Bunu bana kim yapmıştı. Sormak isteseler de cesaret edemiyorlardı.Herkesin acıyan bakışları beni rahatsız ediyordu.

Sessizlik çözülecek gibi değildi .Kapının tıklatılmasıyla herkesin bakışı kapıya yöneldi.Hemşire elinde büyük sargı  bezleriyle yanıma ilerledi.

"Hastamıza bu kadar ziyaret yeter."

Odadakiler  itiraz etmeye başladılar .Çoğu  yakın  arkadaşımdı.

"Lutfen biraz  daha"

Hemşire gülümsedi bana bakarak

"Çok şanslısınız saide hanim"

Ya ne demezsin bakışlarını odaya attım.Tabi beni galeye alan olmadı orası ayrı.

Odadaki herkesin dost olmadığını biliyordum tabi okulda dostum kadar düşmanımda vardı.Bazıları belli ki durumuma bakmaya ve dedikodu yapmaya gelmişlerdi.Necip Fazıl güzel söylemişti.

'Yanıltmasın seni melek bakışlar ,bazılarını şeytan bile ayakta alkışlar.'

"Ee sana bunu kim yapmış?"

Adının Suna olduğunu hatırladığım kız iticiydi.Ve odadaki herkes öldürmek istercesine ona bakıyordu.

Odaya bomba etkisi düşüren soruydu

KÜFÜRLÜ AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin