Louis be my hero.

Hoofdstuk 3 - Angst

Herschrijving Hoofdstuk 3 Louis, be my hero

Julia's POV:

Ik stond nog steeds met mijn IPhone in mijn handen naar de tweet te kijken. Snel veeg ik mijn tranen weg met mijn hand. Louis, de Louis Tomlison had gevraagt waarom ik mij slecht voelde. Hoe begripvol is dat eigelijk. Louis heeft het druk met zijn baan, met de jongens en met zichzelf. Waar haalt hij de moeite vandaan om naar mijn emoties te vragen? Hoe lief is dat eigelijk, zo mooi. Ik acht na over wat ik terug zoub reageren. Het moest niet saai zijn anders is Louis er zo klaar mee. Maar ik ga niet mijjn levensverhaal open en bloot op twitter leggen. Ik drukte op reageren en mijn vingers begonnen vanzelf mijn bericht naar hem te typen. "Thanks a lot for you tweet. It helps a lot, but it is so diffecult to tell. (on Twitter.) @Louis_Tomlison* mijn duim drukte op tweet en ik liet mijn IPhone weer zakken. Ik verlang naar de vakantie naar geen stress aan mijn hoofd. De vakantie betekend rust, weinig gezeur aan mijn hoofd en het One Direction concert. Het idee gaf mij zo'n  kik. Gewoon het idee om de jongens te zien. In de zelfde ruimte te zijn als hun. Hun, mijn helden. Samen met Max zijn hun mijn helden. Ik had Max echt al vet lang niet meer gesproken. Ik keek naar mijn IPhone en ontgrendelde hem. Ik zocht in mijn contacten bij de M en zag zijn naar staan. Ik drukte op bellen. "Met Max." hoorde ik hem zeggen. "Hey Max! met Juul! Ik mis je echt ontzettend!" zeg ik vrolijk tegen hem. "Oh okee, maar Julia ik ben eigelijk even bezig met iets." zegt Max terwijl ik merk dat hij duidelijk met andere dingen bezig is dan met ons telefoon gesprek. "Met wat ben je bezig?" vraag ik nieuwschierig. "Gewoon iets. Maar ik moet nu gaan Julia." zegt hij. "Okee tot snel hopelijk. Ik hou van je!" zeg ik tegen hem maar hij heeft al opgehangen. Hij heeft wel eens van die buien dat hij het heel drk heeft en even niet kan praten. Dat heb ik ook vaak als hij mij belt. Daarom heb ik ookzoeel behoefte aan de vakantie. Veel meer tijd voor ons. Max en ik. Ik voel mij ineens een stuk vrolijker, veel opgeluchter en rustiger in mijn hoofd.  Ik voel mijn telefoon trillen en zie dat Louis weer heeft getweet naar mij heeft gestuurd. Entousiast open ik Twitter. "Is it prived? Can i may help you with it? @Juliaaax3" Ik denk na over wat ik terug stuur maar eigelijk ben ik niet meer onzeker of Louis het wel intresant genoeg vind. Hij wil gewoon helpen en daarom type ik maar gewoon wat ik ook tegen een vriendin zou zeggen als zei dit wist. "Yeah I really wanna tell you the story but hole Twitter can read it now." @Louis_Tomlison" Ik was gewoon aan het 'praten' met Louis en kon dat eigenlijk niet geloven. Snel ging ik naar whatsapp en stuurde Lisa een appje over dat ik een gesprekje met Louis had via Twitter. Ik glimlach.

-Die Avond-

MIjn maag knort en ik besluit wat eten voor mijzelf te maken. Ik loop de keuken in en zie dat er een pak soep in het kastje staat. Ik pak een pan uit een andere kast en knip de vepakking open.Ik giet de soep in de pan en roer tot het warm wordt. Ik pak een blauw kommetje ut de kast. Ik giet de soep in het kommetje en ruik eraan. *BAM* uit schrik laat ik mijn kommetje met soep vallen en het kommetje valt in duizende stukjes. Ik draai mij om naar de richting waar het geluid vandaan kwam en pak een koekenpan. Langzaam loop ik naar de woonkamer en kijk om mij heen. Ik laat mijn wapen weer zakken en kijk nog een keer ommij heen. Niks, alsof ik niks heb gehoort. Voor een derde keer check ik de kamer en daarna loop ik terug naar de keuken. Ik ruim de scherven op en veeg de soep op met een vaat doekje. Ik kijk in de koelkast en maak uiteindelijk een boterham met pindakaas en ga dan naar boven. Ik trek mijn pyama aan en ga snel ik bed liggen. Veilig heb ik mij nooit gevoelt in dit huis maar nu voel ik mij zo naar. Dat geluid het kan toch niet niks geweest zijn? Ik zucht en val dan in slaap.

Volgende ochtend.

"WAKKER WORDEN SLOMME! WORDT EENS VOLWASSEN EN ZET JE WEKKER, JIJ TRUT!" hoor ik Eva schreewen. Ik doe langzaam mijn ogen open. " Hehe was dat zo moeilijk Julia." zegt Eva nog voor ze de deur uit loopt. Langzaam kleed ik mij aan. Ik trek een zwarte skinny aan met een wit shirt met de tekst. "He wants to be a superhero, but he saved a millions lifes being himself."  Die tekst doet mij altijd denken aan Louis. Over mijn wond op mijn hoofd trek ik een zwarte muts. Op mijn tenen loop ik naar beneden en maak mijn brood voor school. Mijn moeder lijkt weg te zijn. Dat betekend dat ik alleen thuis ben met Eva. Bang ben ik niet. Nog niet attans. Ik maak nog een broodje en prop die in mijn mond, Mijn broodtrommel doe ik in mijn schooltas en ik pak mijn sleutel. "Ik ben naar school!" Roep ik door het huis en ik trek de deur achter mij dicht. Ik stap op mijn fiets en rij naar school. Een lange school dag met een muts om mijn grootste geheim niet te verraden.

~DIe middag~

Ik zoek mijn sleutel aan mijn bos en doe de deur zachtjes open. Ik zet mijn schoenen onder de kapstok en loop naar de trap. Voor de trap staat mijn moeder. Er komt een man aan gelopen die ik niet ken. De onbekende man legt een arm om mijn moeders schouder. "Mam? Wie is dat?" vraag ik voorzichtig. Eiegelijk vraag ik mij af waarom ik het elke keer blijf vragen als ik toch al weet dat het weer een nieuwe scharel van mijn moeder is. "Dit is Bart, mijn vriend." zegt ze kort af en ze geeft de man een kus. Ik zwaai een beetje wezeloos naar hem en hij glimlacht. "Schenk maar niet te veel aandacht aan haar hoor. Ze is altijd al vreselijk geweest." zegt mijn moeder tegen Bart. Een steek vliegt door mij heen maar ik negeer het. Mijn moeder zoent Bart opnieuw en ik probeer ondertussen mijn vlucht route naar boven te bedenken. "Julia, Eva heeft een briefje voor je achter gelaten."Zegt mijn moeder terwijl ze nogsteeds bezig is met Bart. Ik knik. Als mijn moeder te klef begind te doen loop ik snel naar boven. Ik stap mijn kamer binnen en sluit de deur. Ik hoor mijn moeder giegeld de trap op komen en ik hoor de slaapkamer deur aan het eind van de gang dicht gaan. Ik sluit mijn ogen en schud mijn hoofd. Hoe kan ze? Mijn moeder gedraagt zich sinds mijn vader dood is gewoon als een hoer. Elke week is het het zelfde liedje. Ik gun mijn moeder geluk maar na elke week is die ene 'vriend' al weer verdwenen en is er een ander 'voor het plezier.' Ik doe mijn oortjes in en ga op mijn bed zitten en pak het briefje dat Eva voor mij heeft achter gelaten. ~Julia, Ik ben er echt helemaal klaar mee. Al die spelletjes die je met mij speeld. Die dingen die je doet in mijn kamer. IK HEB JE GEZEGT DAT JE NIET AAN MIJN SPULLEN MAG ZITTEN! Ik ben nu nog iets doen voor school. Maar als ik terug komt laat ik wel weten dat je niet ongestraft met mij kan klooien. Ik zal je leren. Als je had geluisterd was er niks gebeurt, Julia. Hier krijg je spijt van en dat weet je maar al te goed.~Ik schik van het briefje en haal mijn oortjes uit mijn IPhone. Ik weet wat ik moet doen. Ik pak mijn telefoon en bel Max. Hij gaat over maar ik krijg de voicemail. "Godverdomme." fluister ik. Ik kijk door mijn contacten En blijf hangen bij Daan. Ik voel mij eigelijk schuldig omdat ik hem niet meteen heb gebelt. Ik druk op bellen en de telefoon gaat over."Met Daan." hoor ik als er wordt opgenomen. "Daan je  moet mij helpen. Mijn zus is boos op mij en ze komt zo thuis en ze doet mij echt iets aan!" schreeuw ik bang door mijn IPhone. "Okay Julia, rustig blijven. Pak wat spullen in en zorg er voor dat je over 10 minuten klaar bent.oké?" vraagt Daan. "Oké" zeg ik en de verbinding wordt verbroken. Ik pak snel een sporttas van onder het bed en gooi de deuren van mijn kleding kast open. Ik pak een broek, 2 korte broeken, een jurkje, een paar hempjes en shirts en een vest. Ik loop stil naar beneden en pak mijn huissleutels en jas. Ik gooi mijn sleutels en oortjes ook in de tas en stop er ook nog wat ondergoed in. Dan doe ik de rits dicht en ga snel op mijn bed zitten. Ik blijf rustig wachten en probeer mij te concentreren op mijn ademhaling en de geluiden uit de andere kamer te negeren, Ik hoor iets tegen het raam en kijk voor zichtig naar buiten. Ik zie Daan staan voor een zwarte auto. "Gooi je spullen maar Julia we hebben haast." zegt hij snel en hij wijst naar het einde van de straat. Waarschijnlijk is hij Eva tegen gekomen op de weg hioer heen en is Eva binnen een paar minuten thuis. Ik knik en pak mijn spullen van mijn bed. Ik gooi mijn sport tas naar beneden en ook mijn jas gooi ik naar Daan toe. Daan gooit mijn spullen snel op de achter bank. Ik kijk uit het raam als ik beneden de deur open hoor gaan. Ik zie Daan bukken achter zijn auto en mij een sein geven dat Eva thuis is. Snel pak ik de water pijp vast en laat ik mij zelf naar beneden glijden. Ik voel schaaf wonden op mijn ellebogen en knieen maar ik negeer de pijn. Ik laat mij vallen in het gras en ren snel naar de auto. Ik stap in de auto en Daan doet het zelfde. Voor ik de auto deur dicht trek zie ik Eva nog uit mijn raam zoekend om zich heen kijken. Ik trek de deur dicht en Daan geeft gas. Als we om de hoek zijn kijk ik nog een keer om. Er valt een traan over mij gezicht en ik veeg hem snel weg. Ik voel Daan zijn hand op mijn been en ik kijk hem aan, "You Okay?" vraagt hij. Ik knik. "Ja het gaat."

Herschrijving Louis Be My Hero Hoofdstuk drie. Like? Ik vernieuw zo snel mogelijk weer een hoofdstuk. XX Sofie!

Als je het leuk vind om korte filmpjes te zien op YouTube. Ik en een vriendin maken allemaal korte films over van alles. Check het even uit! --> Joos Soof (YouTube) ik zal ook een video bijvoegen voor de personen die op de computer lezen :)