Louis be my hero.

Hoofdstuk 6 - Terug naar huis?

Hoofdstuk 6,

Julia's POV:

Het was alweer 3 dagen geleden dat ik het smsje had gekregen. Ik veder geen smsjes meer gehad. Alleen nog een sms met "M" ik denk de M van moord?! Het is zo naar om te weten dat mensen je dood willen. Sinds het smsje vertrouw ik mensen nog amper. Ik twijfelde zelfs aan Daan, Max en Lisa. Ik keek door het raam van Daans zijn huisje. Hij was 18 en had gewoon zijn eigen plekje. Ik als 17 jarige wil dat ook. Bij het idee wordt ik al vrolijk. ik werd uit mijn gedachten gahaald door mijn telefoon die af ging."Daan??? Mijn moeder belt moet ik op nemen of niet?"Vroeg ik een beetje bang. "Ik weet het niet, wat jij wil" Mijn hand trilde maar drukte op groen. "Hallo, met Julia" Ik zette mijn IPhone op luidspreker. "Hey liefie, met je moeder." kwam uit de spieker. "Wat is er?"vroeg ik nog een beetje klam. "Nou weetje, Ik en je zus zijn fout geweest. Ik mis je.Jij hebt het onzettend slecht met ons gehad en het spijt me zo! Ik heb Bert het huis uit gezet en ben met je zus gaan praten. We beloven je nooit meer iets aan te doen Julia maar kom alsjeblieft naar huis. Je bent mijn dochter en ik wil je niet kwijt."Zei mijn moeder door de telefoon. Ik bleef even stil en keek naar Daan? Hij haalde zijn schouders op. Ik vroeg "Mam hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen?" Het bleef even stil. "Ik wil je niet kwijt Julia, kom alsjeblieft naar huis!"werd er gezegt. "Oke mam, Ik kom naar huis. Morgen om 9 uur ben ik er."zei ik vast besloten. Ik stelde de belofte dat als het weer zou gebeuren ik de politie zou bellen. "Dankje wel liefie tot morgen. Ik hou van je"was het laaste wat mijn moeder tegen mij zei. De verbinding werd verbroken. Ik keek naar Daan. Er liep een traan over mijn gezicht. Ik had thuis toch wel gemist.

Daans POV:

Ik zag een traan over haar wang lopen en stond op. Ik liep naar mijn kamer en pakte het doosje dat ik voor Julia had gekocht. Eigelijk wou ik niet dat ze weg ging. Ik was bang dat haar moeder loog. Ik ging haar missen. Haar knuffels, Haar gewoon haar. Ik ging terug naar Julia en gaf het doosje. Ze pakte het aan en maakte het open. Haar ogen werden groter. Ze pakte het kettingkje met de g-sleutel uit het doosje. "Omg, super bedankt Daan, voor alles deze week" Ze gaf me een knuffel. Ik pakte haar stevig beet. Te bang om haar te verliezen. We reden naar haar huis. Toen we voor haar deur stonden name we afscheid morgen was het vakantie en we gingen elkaar niet meer zien denk ik. "Daan ik zou dit nooit vergeten" Zei ze lief. "Ik ook niet, bel me maar als er wat is hé, en ik zie je later wel" We gaven elkaar een knuffel en ik gaf haar een kort kusje op haar wang. Er ging tinteling in mijn buik van vreugde! Ze ging naar binnen en omhelsde haar moeder. De deur ging dicht. Oh nee ik ben verliefd op Julia.

Julia POV:

Ik was zo nerveus! Maar ook zo opgelucht dat het nu allemaal zou veranderen. Ik kwam binnen en werd omhelst door mijn moeder. Ik ging naar mijn kamer en maakte huiswerk. Ik ging naar Twitter en zag dat ik berichten had gemist.

Louis POV:

Ik wist niet wat het was maar het meisje van Twitter bleef in mijn hoofd hangen. Ik wou haar helpen ook al waren wij op tour. Ik herkende haar naam ergends van maar van wat kan ik mij niet meer herinneren. "Louis, wat loop je te staren??" Vroeg Harry aan mij. "Nou zou ik eerlijk zijn Hazza, Herken jij de naam Julia??" Vroeg ik. "Ja BooBeer dat is dat meisje die een van die brieven schreef, je weet wel in die paarse envelop" Zei Harry "Dat was het" Ik herinnerde het me weer. Ze was me dankbaar. Ik wist een ding zeker ik moest haar nu steunen. Omdat ik ergends weet dat wij de eindige zijn die haar kunnen helpen en dat ga ik doen ook!

Julia's POV:

Ik had 3 privé berichten van @LouisTomlison.

"Hey"

"Gaat het?"

"Kan ik je ergens mee helpen, ga je naar een van onze concerten?? x"

Ik reageerde (natuurlijk)

"Hey"

"Het gaar nu wel weer"

"Naja het is allemaal een beetje lastig uit te leggen heb je misschien leuke grapjes?? :) en ja ik ga 25 juni in Amsterdam Arena. Maar ik heb de dag daarvoor studie dag dus ik ga bij Arena rond hangen."

Ik ging naar beneden omdat mama me riep. Aan tafel sloeg de zweer om. "Dus Julia, Je bent zomaar weg gelopen" Vroeg Eva op een rare toon. "Ik knikte langzaam" Wat een lef zei ze met een grijns op haar gezicht. Ik keek naar mijn moeder. "Die jongen, je hebt hem toch niet over je vader verteld he?!" Ik bleef stil. Wat moest ik nu zeggen "SIREUS HEB JE LOPEN LULLEN" schreeuwde Eva. Ik schrok. Mijn moeder zei streng " Julia, Als je zus word opgepakt door dat stomme vriendje van je dan hebben WIJ HELE GROTE PROBLEMEN DAT WEET JE!" Hoe durft ze zo over Daan te praten " Mam dat stomme vriendje heet Daan en hij is mijn beste vriend en ik zou niet zonder hem kunnen. Hij verteld heus niks aan de politie ech niet maar ik moest het aan iemand vertellen. WEET JE HOEVEEL PIJN HET MIJ HEEFT GEDAAN. EVA HEEFD MIJN VADER VERMOORD. EN DAN MOET IK HET GAAN VERZWIJGEN. DAT KUNNEN JULLIE NIET VAN MIJ VRAGEN! Ik stond op en wou naar boven lopen maar Eva pakte hard mijn pols. "Wachten jij" zei Eva. Ik voelde een klap tegen mijn wang en sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Het zou toch ophouden vroeg ik mezelf af. Mijn moeder stond op en trok me aan mijn haren de keuken uit de woon kamer in en ze gooide me neer op de grond. "Rotkind dat je er bent, dacht je SIREUS dat wij helemaal voor je zouden veranderen. Nou dacht het niet" Ze balde haar vuisten en wou me een stomp tegen mijn hoofd geven tot iemand mijn klap opnam. Ik had gehoopt dat het Max was maar nee. Het was ook Daan of Eva niet. Nee zo juist had Bert de ex-vriend van mijn moeder mij van deze marteling gered ik stond op en rende naar boven de badkamer in en ik deed de deur op slot. Ik draaide me om en schrok me de pest voor mijn ogen stond...... Max. "Max wat doe jij hier?" Vroeg ik helemaal in schok wat was hier aan de hand allemaal??

---------------------------------------------

Hey hoe ist?? vinden jullie het leuk?? Louis kwam er dus al iets eerder in dus ja!! Wat denken jullie dat er gaat gebeuren?? ja ik weet het al tot laters xx