Bi Umut Benimkisi

Nefret Ediyorum Senden

Bedenim uyuşuktu...Gözlerimi ne kadar açmaya çalışsamda zorlanıyordum.Sadece Caner'i duyabiliyorum.
"Bir anda oldu ne olduysa,kötü bir şey var mı?"
"Kızımız bu aralar fazla yorulmuş galiba.Strese vücudu alışkın değil.Bundan bayılmış olmalı.İsterseniz sizi bi pisikoloğa göndereyim?Gitmek ister misiniz?"gözlerimi zorla da olsa açabilmiştim.Yavaşca doğrulmaya çalıştım.Uyandığımı gören Caner hemen yanımda beliriverdi.
"Ben deli miyim?Neden beni pisikolağa göndermek istiyorsunuz?"dedim.
"Bakın,nedense toplumda böyle bir önyargı oluşmuş.İnsanlar pisikoloğa deli oldukları için gitmezler.Bazı sorunları kendi başlarına halledemedikleri için sadece bi destektir onların yaptıkları iş.Yani ne onlar bi deli bakıcısı ne de siz bi deli değilsiniz."
"Teşekkür ederim ama benim yardım aldığım çok iyi bir pisikolog var.O yüzden bi başkasına gerek yok."
"Ya öyle mi?Bu daha iyi.O zaman ondan destek almanızı tavsiye ederim."dedi dostanece.
"Teşekkürler"
"Geçmiş olsun."dedi ve uzaklaştı yanımdan doktor.Caner yanıma gelip
"Neden yalan söyledin?"
"Ne yalanı ya?"
"Pisikolog falan?"
"Ee...Yalan söylemedim var."ellerini göğsünde birleştirdi ve
"Öyle mi?Peki,adı ne bu pisikoloğumuzun?Ben tanıyor muyum?"gözlerinin içine baktım
"Benim en büyük yardımcım,sensin kardeşim"bana baktı ve hafiften gülümsedi.
"Lan benim kendime faydam yok ki sana olsun "
"Valla bana var.Kendine yoksa yok ne yapabilirim?"dedim gülerek bende.Uzun bi sessizlikten sonra bu sessizliği bozan elbette ben oldum.
"Eee...Hadi gidelim?"
"Yok gidemeyiz.Bugün burada sabahlayacağız."
"Nee?Ben kalamam hadi gidelim"dedim ve üzerimde ki battaneyi iterek inmeye çalıştım.
"Dur dur!Hayatta olmaz!Bayılmasaydın kızım banane.Yat şuraya"dedi ve inmemi engelledi.Ne kadar zorlasam da buna izin vermiyordu Caner.Anlaşılan bu gece burdayız desene...

Caner,koltuğun üzerinde uyuyakaldı.Kalkıp üzerine battaniye örttüm.O anda telefonuma mesaj geldi.Caner uyanmasın diye telefonumu sessize aldım.Ardından mesajı açtım.
"Yarın akşam yine mekana gitcez.Okula gel de konuşalım."bende diyordum ne eksik?
Bir de bu Kaan belası vardı dimi başımda?

"Şu an hastanedeyim.Biraz rahatsızlandım da gelemeyebilirim."
"Banane kızım senden.Yarın geleceksin okula!"dedi.Oysa ben neyin var falan diye sormasını bekliyordum.Kalpsiz gerçekten Kaan.
"İyi tamam!"dedim sinirlendiğimi anlatmak istercesine.Cevap vermedi...
Caner'de uyuyunca canım sıkıldı.Arada bir beni yoklayan uykuya cevap verdim.Üzerime dolaptan bir battaniye alıp üzerimi de örttükten sonra uykuya bıraktım kendimi...

Sabah uyandığımda Caner yerinde yoktu.Kendimi uykudan zorla da olsa sonunda ayırabildim.Telefonumu elime aldım.Caner'i aradım hemen.
"Nerdesin?"
"Geliyorum."dedi ve kapattı telefonu.Telefona baktığımda saatin okul saatini çoktan geçmiş olduğunu gördüm.
"Hassiktir ya!!N'apıcam şimdi ben?"dedim ve odanın içinde dolanmaya başladım.Kapı açıldı ve Caner elinde poaça ve çayla geldi.
"Ooo...Beni göremeyince bu kadar telaş yapacağını bilseydim,sen uyandıktan sonra giderdim."dedi ve güldü.Cevap vermedim.Çünkü hâla ne yapacağımı düşünüyordum.
Bu halimi görünce Caner
"Bi'şey mi oldu?"
"Yok ya bir şey olmadı..."
"Emin misin?"
"Ya dün gece Kaan bana mesaj attı.Bu akşam yine o mekana gidecekmişiz.Yarïn okula gel konuşalım dedi.Saat okul saatini geçmiş"
"Mesaj at Ceyda?"
"Anlayacağını zannetmiyorum."
"Kızım zaten akşam gitmeyecek misiniz?Hastanedeyim falan de."
"Tamam.Nerden bulaştım bu işe ya!!"diye de sitem ettim.
"Onu zamanında düşünecektiniz Ceyda hanım"diyerek de beni iğnelemeyi eksik etmedi Caner.Göz devirdim Caner'e ve ardından Kaan'a mesaj ettım.
"Ben hâla hastanedeyim salmadılar.Okula gelemedim.Ama akşam gelirim herhalde."dedim.Ardından telefonum çalmaya başladı.Ekrana bakmak istemiyordum.Kesin şimdi ağzına geleni sayacak ve beni yine tehdit edecekti.El mahkum ne yapabilirim ki?Mecburen açtım telefonu.
"Alo?"
"Ne halt yiyosun bilmiyorum ama akşama hazır ol.Eğer bu hastane falan numaraysa sikerim belanı haberin olsun!"
"Ya neden numara olsu..."dıt dıt dıt.Ve o bilindik ses.Telefonu kulağımdan çekip öylece telefona bakakaldım.En nefret ettiğim bi insan tipiydi Kaan.
"Kendini beğenmiş piç kurusu!"diyerek Caner'in poaçalarını yediği masaya oturdum.
"Ooo...Bizim kıza gelmişler?"
"Offf,bi sus Caner. Çok sinirliyim bak sana patlarım."ağzıyla fermuar işareti yapıp poaçasından bi ısırık aldı ve çayından yudumladı.
"Bence artık çok geç.Şimdi şu poaçaları ye "dedi ve poaçadan kopardığı bir dilimi ağzıma zorla tıkıştırdı.Gerçekten de yapacak bir şeyim yoktu.Bir kere bu işe girdim ve ne kurtuluşum var ne sonum...
Kendime her ne kadar hakaret etsemde her şey için fazlasıyla geçti artık...Ve zamana karşı çıkamam.Ya birgün zamanla birlikte bende  kaybolacağım ya da zamanı en iyi şekilde değerlendirip bunları atlatacağım...Başka hiçbir şansım yok.Sadece zaman...