Ay'da Bir Kız

Tanıtım🌙

Hayat insana ne kadar acımasız davranır? Ne kadar insana acı çektirir ? Yaşıtlarım bu yaşta sınavlar ve dersler ile ilgili zorluk çekerler. Benimde onlar gibi olmam gerekmiyor mu?

Ben ise sevgimi ikinci kez toprağa gömmekten dolayı acı çekiyorum. Kalbimin atmasını sağlayan tek sebebide toprağa gömmekteydim. Şimdi söyleyin bana. Hayat bundan daha ne kadar acımasız olur? Cevap vereyim . yaşamanızı sağlayan iki sebepte gözlerinizin önünde son nefeslerini verirse.

Annem ben beş yaşındayken melek oldu. O güzel yüzüne doya doya bakamadan toprak ile örtüldü.

Annem ile bir sabah ev için yiyecek alışverişine çıktık. Normalde bu görevi evin hizmetlisi yapar . Fakat ben o gün anneme birlikte gitmemiz için diretmiştim. Annem beni kırmamış kabul etmişti .

Marketteki işimiz bittiğinde eve gitmek için marketten çıktık. Kaldırımda yavru bir kedi görmüştüm. Anneme yavru kediyi gösterdiğimde bana gülümsemiş poşetlerin birinden süt çıkartmıştı. Ardından bir başka poşetten saklama kabı çıkardı.

Sütü kaba doldururken ben karşı kaldırımda başka bir yavru kedi gördüm ve oraya koşmaya başladım.

Ben yolun ortasındayken annemin çığlığı dolmuştu kulaklarıma . Anneme doğru dönerken bana doğru gelen arabayı fark etmiştim.

Hareket edemiyordum . Sanki biri beni ip ile bağlamıştı .

Araba bana çarpmadan önce annem beni yolun kenarına itmişti . Fakat kendisi benim yerime can vermişti.

Arabanın sahibini aramıştık fakat en küçücük bir ipucuna bile rastlamamıştık. Zaten araba anneme çarptıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam etmişti.

Bu olaydan sonra babam bana çok bağlanmıştı. Babam anneme sırılsıklam aşıktı. Onların aşkı , aşka inanmayan bana sanki aşkın var olduğunu kanıtlamak için vardı.

Annemin ölümünden sonra babam, annemden bir parça olan beni korumuş , üstüme düşkün bir hale gelmişti. Bana annemin eksikliğini yaşatmamaya çalışıyordu.

Böylelikle babamın tek aşkı ben olmuştum. Babamda benim yaşamamın tek sebebi.

Mutlu olmalıyım belki. Babam aşık olduğu kadının yanında . Fakat beni yalnız bıraktı.

Şimdi ise 17 yaşımda , yaşamamın tek sebebi olan babam toprağın altında annnemin yanında.

Babamı ise bir kaç gün önce o lanet gecede kaybettim. Babam sürücü koltuğunda bense onun yanındaki koltukta oturuyor ve az önceki voleybol maçımdaki performansımı konuşuyorduk . Büyük fark ile rakip takımı yenmiştik.

Böyle mutlu olduğumuz anlarda gittiğimiz deniz kenarında bir köfte ekmekçi vardı. Babam yine oraya sürerken olan olmuştu. Tam yolun ortasında 25 metre ilerimizde büyük bir araç durmuştu. Babam hızlı sürüyordu . Yavaşlayarak durmaya çalıştığında frenlerin tutmadığını fark etti. Hemen emniyet kemerimi çözmem için bana komut verdi. Babam emniyet kemerini çözmüştü fakat benimki bir türlü çözülmüyordu .

Babam emniyet kemerinin çözülmeyeceğini anladığında önüme geçip bana sıkıca sarıldı ve kulağıma ' seni seviyorum birtanem ' dedi. Sonrası koca bir karanlık.

Uyandığımda bir hastanedeydim . Ve sonuç yine ben yaşıyordum.

Karanlığın altında deniz kenarında yürürken yine aklıma gelmişti iki sevgimin bu dünyada olmalarına rağmen ruhen olamamaları.

Belkide küfürler yağdırmalıyım hayata . Ama olmaz. Sonra annem ve babam bana kızarlar . ' biz seni böyle yetiştirmedik ' derler ve rüyalarıma girmezler. Beni böyle cezalandırırlar .

Kenardaki banka oturdum ve Ayın denizdeki yansımasına baktım.

'' Nasıl hala parlaksın ay . Yanlızsın bir eşin yok . Peki buna rağmen nasıl hala parlaksın. sonuçta parlamak için bir nedenin olmalı ve ışığına yardımcı olan biri '' dedim aya bakarak.

Yanımdan geçenler bana deliymişim gibi bakıyordu . Bazıları ise acıyan gözler ile . Muhtemelen görünüşüm içler yakıcıydı.

Yaşamak için sebebim kalmadıysa neden hala buradayım . Belkide Ay ışığı nın yansıdığı denizde can vermek en güzel ölüm yollarındandır ...

Sizce nasıldı . peki ölecekmi . Ölmiyecekse onu bu fikrinden vaz geçiren ney ?

Yorum ve votelerinizi bekliyorum.